Οι χθεσινοί νοικοκύρηδες και οι σημερινοί φτωχοί

Με περικοπές μισθων,ανεργία και υπερφορολόγηση η ανάκαμψη της αγοράς κατοικίας θα εξακολουθήσει να είναι για πολλά χρόνια ακόμα μακρινό όνειρο. Το μείγμα της οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται ουσιαστικά ισοπεδώνει την αγορά ακινήτων η οποία ξεμένει απο ρευστό καθώς οι τράπεζες έχουν κλείσει ερμητικά τα γκισέ τους και οι απλοί άνθρωποι , οι οποιοι είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αγορά τις προηγούμενες δεκαετίες , όχι μόνο δεν έχουν χρήματα για να αγοράσουν αλλά αναγκάζονται να "σκοτώσουν" ακίνητα για να επιβιώσουν και να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους. Και έτσι ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται... Ενδεικτικό είναι ότι την στιγμή που οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες επιβλήθηκαν Μνημόνια μετρούν ήδη τις πρώτες αυξήσεις στο ύψος του κατώτατου μισθού, η Ελλάδα βρίσκεται στο -19,5%. Στο επίπεδο αυτό κυμαίνεται η μείωση του πραγματικού κατώτατου μισθού τα χρόνια της κρίσης (2008-2016), με προσμετρημένο και τον αποπληθωρισμό.Η εικόνα αυτή συμπαρασύρει όλο το φάσμα της οικονομίας, με αποτέλεσμα ο μέσος μισθός να έχει καταβαραθρωθεί την περίοδο 2009-2014 κατά 28%. Αρκεί, για παράδειγμα, να αναφερθεί πως το 29% του πληθυσμού που το 2008 ανήκε στις μεσαίες και ανώτερες τάξεις, πέντε χρόνια μετά είχε εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας εκείνου του έτους.Η Ελλάδα καταγράφει σταθερά μείωση του κατώτατου μισθού όχι μόνο σε ονομαστικούς όρους αλλά και σε πραγματικούς.Ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα δεν εξασφαλίζει πλέον προστασία από τη φτώχεια, ενώ αποτελεί προσβολή στην αξιοπρέπεια των νέων.Η αρνητική πρωτιά της Ελλάδας, δεν είναι τυχαία καθώς η χώρα μας αποτελεί εξαίρεση από τον μηχανισμό διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού.