Ένα απο τα αποτελέσματα της υποβάθμισης του ιστορικού κέντρου της Αθήνας είναι ότι ουσιαστικά οδηγούνται σε απαξίωση σημαντικά κτίρια σταθμοί στην ιστορία της πόλης. Για παράδειγμα στην πλατεία Κουμουνδούρου υπάρχει ένα κτίριο στολίδι. Πρόκειται για το διώροφο νεοκλασικό κτίριο που δεσπόζει στο άκρο της πλατείας Ελευθερίας (γνωστότερης ως πλατείας Κουμουνδούρου) προς την οδό Πειραιώς, το οποίο οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1872-1874, με κληροδότημα του ομογενούς Ι. Κοντογιαννάκη, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Παναγιώτη Κάλκου (1810-1878). Καθώς στόχος ήταν  η στέγαση του Δημοτικού Βρεφοκομείου της πρωτεύουσας, ο μελετητής (με σχέδια του οποίου οικοδομήθηκε την ίδια εποχή και το δημαρχιακό μέγαρο), επιχείρησε με την τοξωτή στοά της πρόσοψης, να διασκεδάσει κάπως την μονοτονία του αυστηρού κλασικιστικού ρυθμού. Η ανάπτυξη του πολύβοου και ρυπογόνου κέντρου της πόλης κατά τη μεταπολεμική περίοδο (αλλά και η συνολικότερη αναθεώρηση του θεσμού του βρεφοκομείου), οδήγησε στην παύση της λειτουργίας του. Ανακαινισμένο από το 1982, στεγάζει πλέον τη Δημοτική Πινακοθήκη.