Η περιπέτεια ενός ιδιοκτήτη

Ας κάνετε ένα κουϊζ: Σκεφθείτε λοιπόν ένα έλληνα ο οποίος κατοικεί σε ένα ιδιόκτητο σπίτι 110 τμ μέτρων σε μία μεσαία γειτονιά της Αθήνας. Το αγόρασε με στεγαστικό δάνειο πριν τρία χρόνια. Το σπίτι έχει 20 τμ ημιυπάιθριους και η τιμή ζώνης είναι 2.500 ευρώ το τμ. Ο πατέρας του πέθανε την προηγούμενη χρονιά αφήνοντας του , ένα κτηματάκι 6 στρεμμάτων στο χωριό με ένα αυθαίρετο κτίσμα 40 τμ που το χρησιμοποιούσε για αποθήκη και για να ξεκουράζεται , στα διαλλείματα της δουλειάς. Εκτός σχεδίου το κτηματάκι και χωρίς άδεια το κτίσμα. Αυτά βρίσκονται σε μία περιοχή που η τιμή της εφορίας είναι 800 ευρώ το τμ. Για το λόγο αυτό είχε και μία τουαλέτα μέσα στο κτίσμα αλλά και ηλεκτρικό ρεύμα. Λόγω γραφειοκρατίας η αποδοχή κληρονομιάς θα γίνει τον επόμενο μήνα. Ο άνθρωπος αυτός και η γυναίκα του δουλεύουν στο Δημόσιο και έχει δύο παιδιά. Δεν θα τον λέγαμε πλούσιο αλλά ούτε και φτωχό. Και όμως θα βλαστημήσει την ώρα και τη στιγμή που είναι «ιδιοκτήτης». Γιατί; Διότι θα κληθεί να πληρώσει:

-το τέλος για την ακίνητη περιουσία

-αυξημένο φόρο εισοδήματος λόγω τεκμηρίων , περικοπής της φοροαπαλλαγής των τόκων του στεγαστικού.

-το πρόστιμο για το αυθαίρετο που κληρονόμησε

-το φόρο κληρονομιάς

-το τέλος για το αυθαίρετο που κληρονόμησε.

-ΤΑΠ, φόρο ακίνητης περιουσίας στην περίπτωση αλλάξει το αφορολόγητο και μειωθούν οι απαλλαγές, ΕΡΤ κα

Γελάτε; Μάλλον θα πρέπει να κλαίτε , γιατί αυτή είναι μία τυπική ιστορία ενός σημερινού έλληνα που έχει την ατυχία να είναι ιδιοκτήτης, καθώς η Κυβέρνηση αυτού του τόπου πιστεύει ότι η ιδιότητα του αυτή αρκεί για να …τιμωρηθεί. Και μη  νομίζετε ότι εσείς θα τη γλυτώσετε είστε γελασμάνος. Γιατί;  Η δημευτική λογική δεν έχει ούτε όρια ούτε ονοματεπώνυμο.  Και για να μη νομίσετε ότι πρόκειται για υπερβολή δεν έχετε παρά να προσθέσετε τα ποσά που θα κληθεί να πληρώσει ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης  προκειμένου να είναι ιδιοκτήτης . Εμείς κάναμε την πρόσθεση και ξέρετε που καταλήξαμε ; Αυτά που θα πληρώσει, αναλογούν στο 38% της αξίας της κληρονομιάς.Για να το πούμε πιο απλά το Δημόσιο του παίρνει ένα κομμάτι της περιουσίας του. Είτε το θέλετε είτε όχι, αυτή είναι η πραγματικότητα της ακίνητης περιουσίας σήμερα. Είναι σε καθεστώς διωγμού! Ανελέητου διωγμού ! Και το ερώτημα στο κουϊζ είναι γιατί;

Α. Μήπως είναι ασφάλιστρο κινδύνου, όπως λέει ο κ. Βενιζέλος; Μα αν κινδυνεύει από κάτι η ιδιοκτησία είναι από την αβάστακτη φορολογία που οδηγεί σε μείωση της αξίας .

Β. Μήπως για να αποφύγει η χώρα την χρεωκοπία; Αντε και ο άνθρωπος αυτός θυσιάζεται για την πατρίδα. Αλλά ακόμα και στην περίπτωση αυτή δεν χάνει την περιουσία του μέσω των φόρων που έχει πληρώσει ενδιάμεσα;

Γ. Μήπως τελικά όλα αυτά οδηγούν στο να αρπάξουν κάποιοι με ονοματεπώνυμο, «το καλύτερο οικόπεδο στο κόσμο» , χωρίς να πληρώσουν το παραμικρό αντίτιμο στους «ιδιοκτήτες»;