Επενδύοντας σε χωματόδρομους

Πριν μερικές εβδομάδες βρέθηκα στις Κυκλάδες. Αυτό που μου έκανε εντύπωση δεν ήταν οι τουρίστες και οι παραθεριστές. Δεν ήταν ούτε και οι τοπικοί επιχειρηματίες η δραστηριότητα των οποίων δεν διάφερε σε τίποτε από τους συναδέλφους σε οποιαδήποτε άλλο τουριστικό προορισμό της χώρας. ¨Όλα αυτά ήταν και προβλέψιμα και αναμενόμενα. Αυτό που δεν περίμενα να δω ήταν οι γραμμές στα βουνά. Οι χωματόδρομοι αυξάνονται χρόνο με το χρόνο με θεαματικούς προκαλώντας εύλογα ερωτήματα για το τι τελικά εξυπηρετούν. Το πιο πιθανό είναι ότι αποτελούν το προάγγελο της οικοπεδοποίησης τεράστιων για τα δεδομένα ενός μικρού νησιού εκτάσεων. Με απλά λόγια η λέξη δρόμος είναι σχεδόν ταυτόσημος με την έννοια του οικοπέδου και αυτή με τη σειρά της με τη πώληση. Θα πουν ορισμένοι που βρίσκεται το πρόβλημα. Μήπως στο γεγονός ότι η αγορά ακινήτων μεγεθύνεται ή μήπως στο γεγονός ότι η προοπτική αξιοποίησης μεγάλων εκτάσεων θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να επιβιώσουν δημογραφικά αλλά και οικονομικά μικρά και μεγάλα νησιά τα οποία κινδυνεύουν από την δημογραφική συρρίκνωση. Το πρόβλημα βρίσκεται ότι η άκριτη και πολλές μικροκομματική διάθεση πόρων σε έργα χωρίς προγραμματισμό και κυρίως χωρίς σχεδιασμό δεν έχουν κανένα άλλο αποτέλεσμα παρά την εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων που εξαντλούνται στις σχέσεις τοπικού άρχοντα με τοπικού ψηφοφόρου. Το αποτέλεσμα είναι ότι με τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου οι χωματόδρομοι θα μετατραπούν σε δύσβατα μονοπάτια στα οποία θα χαθούν και τα κεφάλαια που επενδύθηκαν και κάθε προοπτική ανάπτυξης της συγκεκριμένης περιοχής. Και η προοπτική αυτή είναι όχι μόνο αδιέξοδη αλλά και ενίοτε επικίνδυνη αφού οι πόροι είναι περιορισμένοι και η κατασπατάληση τους είναι όχι απλώς πολυτέλεια αλλά έγκλημα οικονομικό, κοινωνικό και πολλές φορές και οικολογικό.