Τα νούμερα της ντροπής

Θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς ως τα νούμερα της ντροπής. Πρόκειται για τα ευρήματα έρευνας της Στατιστικής Αρχής που αποκαλύπτουν ότι η κρίση δεν έχει κτυπήσει μόνο τους πτωχούς αλλά έχει περάσει και στην μεσαία τάξη. Παραθέτουμε τα στοιχεία -χωρίς σχολιασμό:

1.Το 24,1% του φτωχού πληθυσμού δηλώνει ότι στερείται διατροφής που περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό του μη φτωχού πληθυσμού εκτιμάται σε 3,3%.

2. Το 60,3% του φτωχού πληθυσμού και το 21,4% του μη φτωχού έχει οικονομική δυσκολία να αντιμετωπίσει έκτακτες, αλλά αναγκαίες δαπάνες αξίας περίπου 500 ευρώ).

3. Περιβαλλοντολογικά προβλήματα από παρακείμενη βιομηχανία ή κυκλοφορία αυτοκινήτων αντιμετωπίζει το 23,4% του συνολικού πληθυσμού, ενώ ποσοστό 16,4% του ίδιου πληθυσμού αναφέρει ως πρόβλημα τους βανδαλισμούς και την εγκληματικότητα στην περιοχή του.

4. Το 65,5% του μη φτωχού πληθυσμού δηλώνει ότι επιβαρύνεται αρκετά από τις συνολικές δαπάνες στέγασης, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για το φτωχό πληθυσμό εκτιμάται σε 53,9%.

5 .Το 18,5% του συνολικού πληθυσμού δηλώνει ότι δυσκολεύεται αρκετά στην αποπληρωμή δανείων ή δόσεων για αγορά αγαθών και υπηρεσιών).

6. Το 35,8% των φτωχών νοικοκυριών δηλώνει δυσκολία στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών, όπως αυτών του ηλεκτρικού ρεύματος, του νερού, του φυσικού αερίου κλπ. • Το 39,4% του φτωχού πληθυσμού αναφέρει μεγάλη δυσκολία στην αντιμετώπιση των συνήθων αναγκών του με το συνολικό μηνιαίο ή εβδομαδιαίο εισόδημά του.

7. Το ελάχιστο καθαρό μηνιαίο εισόδημα για την αντιμετώπιση των αναγκών των νοικοκυριών της Χώρας, κατά δήλωσή τους, ανέρχεται σε 2.219,45 ευρώ. Τα φτωχά νοικοκυριά χρειάζονται 1.752,08 ευρώ, ενώ τα μη φτωχά νοικοκυριά 2.340,25 ευρώ

8. Το 19,9% των φτωχών νοικοκυριών, το 7,9% των μη φτωχών νοικοκυριών και το 10,4% του συνόλου των νοικοκυριών δεν διέθεταν τουλάχιστον ένα ΙΧ επιβατηγό αυτοκίνητο, ενώ το 16,9% των φτωχών νοικοκυριών, το 8,8% των μη φτωχών και το 10,5% του συνόλου των νοικοκυριών δεν διέθεταν προσωπικό ηλεκτρονικό υπολογιστή, αν και τα χρειάζονταν, λόγω έλλειψης οικονομικής δυνατότητας