Αιόλου, λίγο πιο κάτω από την Ευριπίδου, αριστερά. Οι εσοχές στις βιτρίνες των καταστημάτων "φιλοξενούν" κάθε βράδυ αστέγους που τυλιγμένοι στο χοντρό χαρτί των χαρτοκιβωτίων προσπαθούν να βρουν λίγες ώρες γαλήνης. Όλα αυτά που αρχίζουν λίγο μετά τις 23:00 κάθε βράδυ, για τους ανθρώπους της γειτονιάς είναι πλέον μία συνηθισμένη υπόθεση. Οικεία . Όμως σήμερα το βράδυ , εκείνη την ώρα πάνω κάτω , σε μία από τις εσοχές των ανέργων ένα ζευγαράκι , ήταν δεν ήταν 20 ετών ,σε ένα κουτάλι της σούπας ετοίμαζε τη δόση του.
Ανενόχλητοι και προφανώς ασφαλείς προετοίμαζαν μία ακόμα διαδρομή προς την κόλαση αδιαφορώντας για τους περαστικούς που τους κοίταζαν απορημένοι -αυτοί που καταλάβαιναν-και τρομοκρατημένοι εκείνοι που είναι ασυνήθιστοι σε αυτές τις εικόνες. Οι πιτσιρικάδες αδιαφορούσαν για ότι συνέβαινε γύρω τους.Ο μικρός , με μία σήριγγα αναζητούσε φλέβα ...Η μικρή , στα γόνατα , τον παρακολουθούσε και περίμενε την δική της σειρά. Οι άνθρωποι προσπερνούσαν ,άλλοι κουνώντας το κεφάλι με αηδία και άλλοι κατεβάζοντας τα μάτια από ντροπή .
Δεν έχει τόσο σημασία αν όλη αυτή την ώρα δεν πέρασε ούτε ένας αστυνομικός από το τμήμα που απέχει μόλις πενήντα μέτρα.
Δεν έχει επίσης σημασία ότι όλοι οι υπόλοιποι προσπεράσαμε .
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι όλοι , ο καθένας με το δικό του τρόπο θεωρήσαμε ότι δεν πρόκειται για υπόθεση που μας αφορά ...
Τότε κατάλαβα ότι αυτός ο μικρός εκείνη την ώρα έστελνε ένα μήνυμα προς όλους:
Στους πολιτικούς που με περισσή αλαζονεία αναγγέλλουν επιχειρήσεις καταστολής .
Στην αστυνομία που δίπλα της , αφήνει παιδία σαν και αυτά ,να αργοπεθαίνουν και να εξωθούνται στην εξαθλίωση.
Στους καθώς πρέπει, σαν και την αφεντιά μας ,που προτιμούμε να προσπερνάμε γιατί πιστεύουμε ότι η όλη υπόθεση δεν μας αφορά.
Στην οργανωμένη πολιτεία που θεωρεί αυτούς τους νέους ανθρώπους ως αναλώσιμους.
Στα κόμματα που προτιμούν τα μεγάλα λόγια μπροστά στις κάμερες από την φυσική τους παρουσία 24 ώρες το εικοσιτετράωρο με δράσεις και παρεμβάσεις σε αυτές τις γειτονιές -νεκροταφεία.
Στους κάθε λογής ευαίσθητους που εξαντλούν την ευαισθησία τους σε κούφια λόγια ενώ δεν ξέρουν κατά που πέφτει η δυστυχία.
Δεν ξέρω αν ο μικρός θα καταφέρει και για πόσο να επιβιώσει. Αυτό που όμως κατάλαβα είναι ότι το κέντρο της Αθήνας είναι πλέον μία τελειωμένη υπόθεση για ένα και μοναδικό λόγο: αποδεχτήκαμε την δυστυχία και την εξαθλίωση θεωρώντας ότι αυτή είναι υπόθεση κάποιων άλλων...
ΥΓ : Μπορεί κάποιοι φίλοι αναγνώστες να σκεφτούν ότι όλα αυτά δεν έχουν καμμία σχέση με το real estate .Κάνουν λάθος. Μία αρρωστημένη κοινωνία δεν μπορεί να έχει υγιείς αγορές. Οσον αφορά στους υποψήφιους δημάρχους και περιφερειάρχες αυτή της πολής , στους υπουργούς και στα στελέχη των κομμάτων αν θέλουν να εξαλείψουν αυτό το καρκίνωμα στην καρδιά της πόλης αντί να βγάζουν λόγους και δελτία τύπου ας είναι κάθε βράδυ εκεί...