Λίγες τράπεζες λιγότερος ανταγωνισμός

Ποιούς βολεύει να υπάρχουν λιγότερες τράπεζες στην αγορα; Σίγουρα όχι τους μικρούς αποταμιευτές , τις μικρες επιχειρήσεις και του δανειολήπτες που θα έχουν λιγότερες λύσεις και περιορισμένο ανταγωνισμό. Σήμερα στην αγορά είναι κοινό μυστικό ότι τα περισσότερα τραπεζικά ιδρύματα προσπαθούν να περιορίσουν τον κίνδυνο που αναλαμβάνουν από ένα στεγαστικό δάνειο είτε αποφεύγοντας να χρηματοδοτήσουν το 100% της εμπορικής αξίας του ακινήτου είτε διαμορφώνοντας εκτιμήσεις στις οποίες το ακίνητο εμφανίζεται με μικρότερη εμπορική αξία από την τρέχουσα εμπορική του ώστε από η μεν τράπεζα να εμφανίζεται ότι αναλαμβάνει το 100% του ρίσκου ενώ στην πραγματικότητα να αναλαμβάνει το 80% ή και το 70%. Στην πραγματικότητα , οι τραπεζίτες προσπαθούν να εξασφαλισθούν όχι μόνο απέναντι από τον κίνδυνο του πελάτη αλλά και από τον κίνδυνο της αγοράς καθώς υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι σε ορισμένες περιοχές οι τιμές έχουν αρχίσει έστω και οριακά να υποχωρούν. Φανταστείτε πόσο δύσκολη θα είναι να διαπραγματευετί κάποιος το δάνειο του ή το επιτόκιο της κατάθεσης προθεσμίας του όταν έχει τρίς ή τέσσερεις πόρτες να διαβεί αντί 10 ή 15. «Σε μία ανοδική αγορά , η αξία του ενυπόθηκου ακινήτου ανεβαίνει καλύπτοντας τόσο την τράπεζα όσο και τον δανειολήπτη. Η μεν τράπεζα εμφανίζεται ασφαλής σύμφωνα με τους κανόνες της Βασιλείας ΙΙ ο δε δανειολήπτης μπορεί να χρησιμοποιήσει το ακίνητο του για να δανεισθεί για να εξυπηρετήσει ακόμα και το αρχικό δάνειο του. Τα δύσκολα αρχίζουν όταν η αγορά κινείται πτωτικά και τότε αυτός που «πληρώνει τη νύφη» είναι πρωτίστως ο δανειολήπτης.» τόνιζε χαρακτηριστικά τραπεζίτης ο οποίος για ευνόητους λόγους θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του και συνεχίζει "σε μία αγορά με λιγότερους παίκτες τα περιθώρια που έχει να διαπραγματευτεί με την πολιτική εξουσία για να επιβάλλει τους δικούς του όρους στην αγορά είναι τεράστιο" Αλλά και στην τιμολογιακή και στην προϊοντική τους πολιτική οι ελληνικές τράπεζες φαίνεται ότι έχουν αρχίσει να προσαρμόζονται στο μοντέλο της μετακύλισης του κόστους στον καταναλωτή και η προοπτική των πιο λίγων τραπεζών θα καταστήσει αυτή την προσπάθεια ακόμα ευκολότερη για αυτούς. Επίσημα και ανεπίσημα κορυφαίοι τραπεζίτες επισημαίνουν ότι έχει περάσει η εποχή του φθηνού χρήματος και η διεθνής συγκυρία επιβάλλει μία πιο προσεκτική τιμολογιακή πολιτική η οποία θα λαμβάνει υπόψη της το περιθώριο κινδύνου ( δηλαδή το επιπλέον ποσοστό που επιβάλλουν οι τράπεζες στα δάνεια τους πέραν του επιτοκίου) . Με απλά λόγια οι τραπεζίτες λένε ότι από την μία πλευρά το κόστος του χρήματος για την χρηματοδότηση της στέγης θα αυξηθεί και από την άλλη ότι θα εγκαταλειφθεί η πολιτική των προσφορών (χαμηλά επιτόκια για προκαθορισμένο χρονικό διάστημα από 1 έως 3 χρόνια).