Δεν είναι λίγοι αυτοί που τα τελευταία χρόνια υποστηρίζουν ότι τα ακίνητα ουσιαστικά αποτελούν το «μαξιλάρι» για τους καταναλωτές αφού σ΄αυτά συνυπάρχουν τρία χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι οι σχετικά ανταγωνιστικές αποδόσεις που προσφέρουν. Το δευτερο είναι ότι αποτελούν μια διαχρονική ασφαλή επιλογή αξία πλούτου . Και το τρίτο ότι εξασφαλίζουν τις προϋποθέσεις για ένα σταθερά διαχρονικά μοντελο κατανάλωσης. Το τελευταίο μάλιστα έγινε ιδιαίτερα αισθητό τα τελευταία χρόνια πριν την κρίση στις ευρωπαϊκές αλλά και στην αμερικανικη αγορά όπου η συνεχής αύξηση των τιμών των ακινήτων-κυρίως των κατοικιών- σε συνδυασμό με τα χαμηλά επιτόκια συνέβαλλε ώστε να μη γίνουν ιδιαίτερα αισθητές στο καταναλωτικό πρότυπο των ευρωπαίων και των αμερικάνων οι απώλειες που είχαν από την κρίση των χρηματιστηριακών αγορών. Η δεύτερη επισήμανση που συνδέει το ακίνητο με την εξασφάλιση του πλούτου είναι όμως ιδιαίτερα σημαντική αφού ουσιαστικά αναδεικνύει το ακινητο ως την πλέον ασφαλή –και όχι μόνο-επένδυση. Αν και για την περίπτωση της ευρωπαϊκής και της αμερικάνικης αγοράς η άποψη αυτή έχει δεχθεί κατά καιρούς έντονη κριτική για την περίπτωση της Ελλάδας αυτό φαίνεται αποτελεί βασική παραδοχή για οποιόδηποτε επιθυμεί η περιουσία του να μη απειλείται από την προοπτική της απαξίωσης.