Πριν μία οκταετια η ελληνική αγορά ακινήτων είχε ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Αυτό αφορούσε στις υψηλότερες αποδόσεις που προσέφεραν τα ελληνικά ακίνητα σε σύγκριση με τις ανταγωνιστικές αγορές της Δυτικής Ευρώπης. Σταδιακά όμως η «ψαλίδα « αυτή ξεκίνησε να κλείνει . Σύμφωνα με υπολογισμούς στα επαγγελματικά ακίνητα ουσιαστικά η διαφορά στις αποδόσεις είναι ανύπαρκτη (μικρότερη από μία ποσοστιαία μονάδα). Στο πρόβλημα αυτό θα πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι το κόστος διακράτησης του ελληνικού προϊόντος είναι υψηλότερο από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά με αποτέλεσμα τα ελληνικά επαγγελματικά ακίνητα να εξακολουθούν να παραμένουν μία καθαρά ελληνική υπόθεση. Με δεδομένη την μείωση της ψαλίδας , το μικρό μέγεθος της ελληνικής αγοράς αλλά και το γενικότερο κλίμα που επικρατεί στην διεθνή αγορά ακινήτων η διεθνοποίηση της ελληνικής αγοράς φαίνεται ότι πάει πίσω. Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική αγορά επαγγελματικών ακινήτων κινείται στο περιθώριο των μεγάλων ευρωπαϊκών αγορών και για αυτό οι επενδύσεις που έχουν πραγματοποιήσει στην διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας είναι ελάχιστες σε σχέση με τα κεφάλαια που εισέρρευσαν ‘όχι μόνο στις ευρωπαϊκές αλλά και στις βαλκανικές αγορές στην διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας. Τώρα που όλα δείχνουν ότι ο μεγάλος κίνδυνος είναι να καταστεί η αγορά μία καθαρά ελληνική υπόθεση για τις επόμενες δεκαετιές. Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα θα πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια τα οποία είναι πολλά με πιο σημαντικά το υψηλό κόστος διαχείρισης και η πολυπλοκότητα της ελληνικής νομοθεσίας που καθιστά ιδιαίτερα πολύπλοκο, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, τόσο την διαδικασία απόκτησης όσο και την διαδικασία ρευστοποίησης.