Το Κτήμα Τατοΐου, εκτάσεως 47.427 στρεμμάτων με πολύ πυκνή και εξαίρετης φυσικής ομορφιάς βλάστηση, περιήλθε ως γνωστόν στην κυριότητα του δημοσίου το Μάρτιο του 2003. Με την ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/535/56545/23-10-2003 Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ Β΄ 1620/3-11-2003) ολόκληρο το οικοδομικό σύνολο μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο του (18.000 στρέμματα) κηρύχθηκε διατηρητέο ως νεότερο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεοτέρων Μνημείων, ενώ η ευθύνη των υπολοίπων στρεμμάτων πέρασε στο πρώην Υπουργείο Γεωργίας και νυν ΥΠ.Α.Α.Τ.. Με το Π.Δ. 19.7/24.7.2007 "Καθορισμός Ζωνών προστασίας του ορεινού όγκου Πάρνηθας (Ν. Αττικής)" (Δ' 336), (μετά την καταστροφική πυρκαγιά) το μεγαλύτερο τμήμα του (30.000στρ.περίπου) εντάχθηκε στην ευρύτερη ζώνη απόλυτης προστασίας του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας. Τέλος, με την τροποποίηση του ανωτέρω Π.Δ.[αριθμ. 40707/2008 (ΦΕΚ Δ619/19.12.2008)] συστήθηκε "Φορέας Διαχείρισης Κτήματος Τατοΐου" ο οποίος ως τώρα δεν έχει ενεργοποιηθεί, με αποτέλεσμα να ισχύουν τα προβλεπόμενα από το προηγούμενο Π.Δ. του 2007.
Είναι γνωστό από χρόνια στις αρμόδιες Αρχές ότι τα περισσότερα από τα 40 περίπου - μεγάλης έως σημαντικής- πολιτιστικής και αρχιτεκτονικής αξίας οικήματα, που βρίσκονται στον χώρο (εκτός ενδεικτικά από το συγκρότημα της πρώην βασιλικής κατοικίας, βουστάσιο, οινοποιείο κλπ) παραμένουν ερειπωμένα με κατεδαφισμένες στέγες, σπασμένες πόρτες, κλινοστρωμνές, μοκέτες και είδη υγιεινής και θέρμανσης, όλα εύφλεκτα. Παρόλα αυτά, όπως καταγγέλλεται από κατοίκους των όμορων περιοχών, η μόνη ορατή φύλαξη είναι δύο περιπολικά αυτοκίνητα της αστυνομίας τα οποία περιέρχονται στους δρόμους του Κτήματος, αλλά δεν πλησιάζουν τα ευρισκόμενα μέσα στο πυκνό δάσος ερείπια, ενώ δεν υπάρχει απολύτως κανένα σύστημα πυροπροστασίας. Σημειωτέον ότι, σύμφωνα με τις ίδιες καταγγελίες, η πρόσβαση από τις σπασμένες πόρτες είναι σχετικά εύκολη χωρίς να γίνεται κανείς αντιληπτός, και επιπλέον τα απορρίμματα που εγκαταλείπονται στο χώρο από τους επισκέπτες, και κυρίως όσους κάνουν πικ-νικ, παραμένουν μέσα στην πυκνή βλάστηση χωρίς να συλλέγονται, με αποτέλεσμα να αυξάνεται έτι περαιτέρω ο κίνδυνος ανάφλεξης. Η καταγγελλόμενη αυτή σταδιακή εγκατάλειψη και ερήμωση του κτήματος Τατοΐου όχι απλώς προσβάλλει αυτό που ανακήρυξε η Πολιτεία μνημείο νεώτερης πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά και αποτελεί μέγιστο κίνδυνο πυρκαγιάς ένα πολύτιμο δάσος της Αττικής, από τα ελάχιστα εναπομείναντα, ενόψει μάλιστα και του καλοκαιριού.

Στην πρώτη δεκάδα των πλέον ρυπασμένων (ατμοσφαιρικά) πόλεων της Ευρώπης συγκαταλέγεται η Πάτρα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης ατμοσφαιρικής ρύπανσης του ΥΠΕΚΑ για το έτος 2009. Στα ίδια συμπεράσματα είχε καταλήξει τόσο η Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Περιβάλλοντος της βουλής όσο και το Εθνικό Κέντρο Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης. Η ποιότητα της ατμόσφαιρας της Πάτρας προσομοιάζει με αυτή της Αθήνας κατά την 10ετία του ΄80. Παρουσιάζει τη μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση σε σχέση με μετρήσεις του 1998, απ’ όλες τις πόλεις της χώρας στο όζον (34%), μονοξείδιο του άνθρακα (23%) και διοξείδιο του αζώτου (21%), ενώ επικίνδυνες τιμές εμφανίζονται για το διοξείδιο του θείου και τον καπνό. Είναι χαρακτηριστικό πως επί 151 ημέρες το χρόνο η μέση συγκέντρωση των θανατηφόρων ΡΜ10 έχουν εντοπιστεί άνω του ορίου ασφαλείας των 50mg/m3. Όπως είναι αυτονόητο, η ραγδαία επιδείνωση της ατμοσφαιρικής κατάστασης οφείλεται πρωτίστως στην κυκλοφορία, κυρίως των πετρελαιοκίνητων οχημάτων και επί πλέον, στους περαιωμένους καταλύτες, στις κεντρικές θερμάνσεις, τα φθαρμένα ελαστικά, τη διάβρωση των εδαφών, και τη λειτουργία του λιμένα. Το πλέον απαισιόδοξο στοιχείο είναι ότι, στην εξέλιξη του φαινομένου, η Πάτρα είναι εντελώς ανοχύρωτη και κινδυνεύει να μετατραπεί σε “θάλαμο αερίων”. Ήδη έχουν καταγραφεί συμπτώματα μεγάλης αύξησης του παιδικού άσθματος, των καρδιοαναπνευστικών παθήσεων κ.λ.π.