Τετάρτη, 03 Ιούλιος 2024 20:43

Ο τραγέλαφος με τα ενοίκια και  την διαχείριση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου αλλά και των ΟΤΑ καθώς και των νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων καθημερινά αποκαλύπτει καινούργια δεδομένα.

Για παράδειγμα , ενώ το δημόσιο έχει σημαντικά ακίνητα στην Δυτική Αττική οι υπηρεσίες της νομαρχίας Δυτικής Αττικής στεγάζονται σε 14 διαφορετικά κτήρια και καταβάλλονται 1,2 εκατ ευρώ το χρόνο σε ενοίκια. Και ενώ μένει αναξιοποίητο το κτιριακό απόθεμα άλλων φορέων η νομαρχία προχωρά σε ανέγερση μεγάρου με δάνειο που η δόση του δανείου θα είναι λίγο μεγαλύτερη απο τα 1,2 εκατ. ευρώ το χρόνο.Σημειώνεται ότι το κόστος θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο αν είχε αγοραστεί το οικόπεδο το οποίο όμως παραχωρήθηκε από την εταιρεία «Τιτάν ΑΕ» ειδικά για αυτό το σκοπό.Εκτιμάται ότι η εμπορική αξία του οικοπέδου αυτού υπολογίζεται πάνω από τα 12 εκατ ευρώ. Αλλά δεν είναι το μοναδικό φαινόμενο που δεν γίνεται αξιοποίηση του κτιριακού αποθέματος του δημοσίου.

Σε μία απο τις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας , στην Πάτρα ο δήμος πληρώνει σχεδόν 450.000 ευρώ το χρόνο για ενοίκια, σύμφωνα με επίσημες δηλώσεις. Η παράλογη διαχείριση δεν σταματά στην τοπική αυτοδιοίκηση . Πρόσφατα , βουλευτής της συμπολίτευσης αποκάλυψε ότι το ΙΚΑ πληρώνει ενοίκιο 600.000 ευρώ το χρόνο για την εγκατάσταση υπηρεσιών που πριν τους σεισμούς λειτουργούσαν στο κτίριο της Πειραιώς το οποίο έχει εγκαταλειφτεί στη τύχη του περισσότερο απο 10 χρόνια. Αν μάλιστα , "ψάξει" κανείς και το ύψος των μισθωμάτων τότε σίγουρα θα βγάλει πολλά "λαυράκια" αφού ακούγονται μισθωτήρια συμβόλαια με τιμές ενοικίων που εξωπραγματικές.

Τετάρτη, 03 Ιούλιος 2024 20:43

Τρεις Δήμαρχοι της Νότιας Ευβοίας καθώς και η πρωτοβουλία κατοίκων της Νότιας Καρυστίας, διαμαρτύρονται για την αντισυνταγματική ρύθμιση του ν/σ για τις ΑΠΕ σύμφωνα με την οποία «θα χαρακτηρίζονται κατά προτεραιότητα ως δημόσιες δασικές, οι εκτάσεις που σχεδιάζονται να εγκατασταθούν αιολικά πάρκα και θα υποχρεούνται όλες οι Υπηρεσίες να αδειοδοτούν τα αιολικά πάρκα, ασχέτως αν υπάρχουν νόμιμες ενστάσεις και δικαστικές προσφυγές από τους ιδιοκτήτες γης». Δηλαδή, θα «κατάσχονται» ιδιωτικές περιουσίες χωρίς αντάλλαγμα για τους ιδιοκτήτες και θα παραδίδονται πλέον από το κράτος στις εταιρείες ΑΠΕ. Με αυτή τη φωτογραφική διάταξη, οι εταιρείες θα αποφεύγουν να αποζημιώνουν τους νόμιμους ντόπιους ιδιοκτήτες, οι οποίοι τους έχουν ζητήσει ενοίκιο 500-1000 ευρώ ανά στρέμμα. Η υπόθεση εμπνέει έντονες ανησυχίες καθώς θυμίζει την πρόσφατη ιστορία των αποζημιώσεων του Βατοπεδίου. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το Ελληνικό Δημόσιο ουσιαστικά χαρίζει, έναντι ασήμαντου μισθώματος των 50ευρώ/στρεμμα ετησίως (ή 1000 ευρώ/στρέμμα την 20ετία εφάπαξ) οικόπεδα στις ιδιωτικές εταιρείες αιολικών πάρκων. Πρόκειται δηλαδή για απώλεια εκατοντάδων εκατομμυρίων €, αφού το 99% των αιολικών πάρκων που λειτουργούν ανά τη χώρα έχει εγκατασταθεί με τον εξής τρόπο: Με το Νόμο 2941/2001 επί Υπουργίας Ανωμερίτη, τα αιολικά πάρκα χαρακτηρίστηκαν ως «δημόσιας ωφέλειας» και συμπεριελήφθησαν στη δασική νομοθεσία ως ισότιμα με τα στρατιωτικά έργα. Έτσι επιτράπηκε να εγκαθίστανται νόμιμα σε δημόσιες δασικές εκτάσεις και ορίστηκε αποζημίωση-έσοδο του κράτους από τις εταιρείες ΑΠΕ, που ανερχόταν σε 1% του προϋπολογισμού του έργου. Ο νόμος αυτός έγινε για να ξεπεραστούν Αποφάσεις του ΣτΕ κατά πολλών αιολικών πάρκων που είχαν ήδη εγκατασταθεί σε δημόσιες εκτάσεις, με Υπ. Απόφαση του 1998 της Βάσως Παπανδρέου και μάλιστα δωρεάν, ενώ απαιτούνταν Νόμος και αποζημίωση του Δημοσίου. Για τις λεπτομέρειες της καταβολής του εσόδου από το Δημόσιο εξουσιοδοτήθηκαν οι Υπουργοί Γεωργίας & Οικονομίας για έκδοση Υπουργικής Απόφασης η οποία δεν εκδόθηκε ποτέ. Δηλαδή ποτέ δεν πληρώθηκε το κράτος για την παραχώρηση των εκτάσεων, ενώ τα αιολικά πάρκα συνέχιζαν κανονικότατα να κατασκευάζονται χωρίς να πληρώνουν ούτε 1 ευρώ. Με το Νόμο 3208/2003 επί Υπουργίας Δρυ, καθορίστηκε (άσχετα από τις ΑΠΕ) ότι για επεμβάσεις σε εκτάσεις που διαχειρίζεται η Δασική Υπηρεσία , θα καταβάλλεται «αντάλλαγμα χρήσης». Το αντάλλαγμα χρήσης είναι ένα τυπικό αντίτιμο: κόστος αναδάσωσης επί 2 (50ευρω ανά στρέμμα/έτος) και αφορά μελισσοκόμους και κτηνοτρόφους, όπως αποδεικνύει και επίσημο έγγραφο του Υπουργείου Γεωργίας (87557/466 στις 6-2-2006). Οι εταιρείες με τα αιολικά πάρκα συνέχιζαν να μην πληρώνουν ούτε ευρώ, ενώ εισέπρατταν κανονικότατα και τις επιδοτήσεις και τα τιμολόγια τους από τη ΔΕΗ, μέχρι το 2006. Στη συνέχεια με το άρθρο 19 του Ν. 3377/2005 επί Υπουργίας Μπασιάκου, τα αιολικά πάρκα συμπεριλήφθηκαν στη σχετική ρύθμιση του Ν. 3208/2003 ώστε να πληρώνουν το τυπικό «αντάλλαγμα χρήσης του μελισσοκόμου» των 50ευρώ/στρεμμα ετησίως (ή 1000ευρώ εφάπαξ στην 20ετια), το οποίο είναι αστείο μπροστά στο 1% του προϋπολογισμού, που κι αυτό είναι μηδαμινό τίμημα. Αυτό το καθεστώς σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου ισχύει από το 2006 (από το 1998 ως το 2006 δεν πλήρωσαν ούτε ευρώ) και παρόλ’αυτά τον Ιανουάριο του 2006 οι εταιρείες των αιολικών πάρκων, διαμαρτυρήθηκαν ότι το «αντάλλαγμα χρήσης του μελισσοκόμου» είναι υψηλό και ζήτησαν τόσο τη μείωση του τιμήματος, όσο και τον υπολογισμό λιγότερων στρεμμάτων για τα έργα, ζητώντας να χαρακτηριστούν τα αιολικά πάρκα «ιδιαίτερου κοινωνικού χαρακτήρα» προκειμένου να μειωθεί το αντάλλαγμα χρήσης. Τα αιτήματα αυτά έγιναν δεκτά στον καινούριο νόμο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής, παρόλο που η διεύθυνση Προστασίας Δασών και το τμήμα αλλαγής χρήσης Δασικών Γαιών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης είχε απαντήσει με το έγγραφό της 87557/466 στις 6-2-2006 ότι δεν μπορούν να γίνουν δεκτά.

Τετάρτη, 03 Ιούλιος 2024 20:43

Η Κυψέλη, μία από τις παλαιότερες συνοικίες της Αθήνας, εμφανίζεται ως τοποθεσία σε χάρτη της πόλεως και των περιχώρων το 1860, εντάσσεται στο σχέδιο πόλης το 1887 και οριοθετείται σε σχέδιο το 1908, ενώ με τις επεκτάσεις του ρυμοτομικού σχεδίου του 1930 αποκτά περίπου τη σημερινή της έκταση. Στις αρχές του 20ου κάνουν την εμφάνισή τους διάσπαρτες ακόμη εξοχικές κατοικίες και επαύλεις, σε μια περιοχή όπου υπάρχουν κυρίως αγροκτήματα. Ως το Μεσοπόλεμο εξακολουθεί να είναι αραιοκατοικημένη, παρ’ όλο που συρροή πληθυσμού από την ύπαιθρο στην πρωτεύουσα οδηγεί στις πρώτες επεκτάσεις και στις απαρχές μετατροπής της σε συνοικία, με μονοκατοικίες και διπλοκατοικίες. Οι ανακατατάξεις που επέφερε, μετά το 1922, η έλευση των προσφύγων από τη Μικρά Ασία, οδηγούν στην Κυψέλη εύπορα κυρίως νοικοκυριά και αρχίζουν να κτίζονται οι πρώτες πολυκατοικίες. Το 1937 σχεδιάζεται η διευθέτηση του ρέματος Λεβίδη (σημερινή Φωκίωνος Νέγρη), από τον αρχιτέκτονα Β. Τσαγρή. Η εντατική ανοικοδόμηση συντελείται κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970, όπως σε πολλές άλλες περιοχές της Αθήνας, με το σύστημα της αντιπαροχής. Οι πολυώροφες πολυκατοικίες της αντιπαροχής, με τους ποικίλους τύπους και μεγέθη διαμερισμάτων, προσελκύουν πολλούς εσωτερικούς μετανάστες από την ελληνική επαρχία. Η εντατική οικοδόμηση συνεχίστηκε και κατά τη δεκαετία 1970, ολοκληρώνοντας σταδιακά τη σημερινή εικόνα της συνοικίας που, σύμφωνα με όλες τις πολεοδομικές μελέτες, είναι μία από τις πιο προβληματικές του Δήμου Αθηναίων. Έτσι, από τα μέσα της δεκαετίας 1980 εντοπίζεται μια μετακίνηση μέρους του ντόπιου πληθυσμού, κυρίως των πιο εύπορων και νέων νοικοκυριών, προς τα βορειανατολικά και νοτιοανατολικά προάστια, όπου αναζητούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Το πολύμορφο αυτό οικιστικό απόθεμα πέρασε από διαδοχικές χρήσεις (βιοτεχνία, κατοικία φοιτητών, επαγγελματική στέγη κλπ) και παρέμεινε για ένα διάστημα “κενό” ή/και απαξιωμένο πριν “υποδεχτεί”, από τη δεκαετία 1990, ένα μωσαϊκό κατοίκων από κάθε γωνιά του πλανήτη. Οι μετανάστες εγκαταστάθηκαν αρχικά στα ημι-υπόγεια και ισόγεια διαμερίσματα των πολυκατοικιών. Οι μεσαίοι όροφοι άρχισαν σταδιακά να φιλοξενούν γραφεία ελεύθερων επαγγελματιών, ενώ στα μεγάλα διαμερίσματα των ανώτερων ορόφων και στα προνομιακά ρετιρέ παρέμειναν παλιοί κάτοικοι, σήμερα κυρίως ηλικιωμένοι. Τα διαμερίσματα που οι παλιοί κάτοικοι θεωρούσαν πια μικρά, κακοφτιαγμένα ή ανεπαρκή σε χώρο, καταλήφθηκαν γρήγορα από ανθρώπους που δεν είχαν πολλά περιθώρια επιλογής, αρκεί το ενοίκιο να ήταν φτηνό – πράγμα που συχνά το “πετύχαιναν” μέσω της πυκνοκατοίκησης. Η δεκαετία 1990 αποτελεί, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, νέα τομή για την Κυψέλη. Την περίοδο αυτή της μαζικής εγκατάστασης μεταναστών φαίνεται να αντιστρέφεται η προηγούμενη τάση μείωσης τόσο του πληθυσμού όσο και του μέσου μεγέθους νοικοκυριού. Τα στοιχεία των απογραφών εμφανίζουν πλέον σταθερότητα, καθώς η “φυγή” των παλαιών κατοίκων αντισταθμίζεται από την εγκατάσταση πολυμελών συνήθως νοικοκυριών μεταναστών, αλλά και από μία, οριακή ίσως, αλλά υπαρκτή “επιστροφή”, κυρίως νέων. Έτσι, στην Απογραφή του 2001 καταγράφεται αύξηση πληθυσμού 9,1% σε σχέση με το 1991, φτάνοντας τους 47.437 κατοίκους, από τους οποίους 21% είναι (καταγεγραμμένοι) μετανάστες. Από τα στοιχεία της Απογραφής προκύπτει η πανσπερμία μεταναστευτικών ομάδων που έχουν εγκατασταθεί στην Κυψέλη. Οι Αλβανοί αποτελούν την πλειοψηφία στο σύνολο των μεταναστών (49.2%), ακολουθούν σε μεγάλη απόσταση Πολωνοί (8,5%), Βούλγαροι (4,5%), Ρουμάνοι και Ουκρανοί (3,5%) και στη συνέχεια μετανάστες από μια πληθώρα χωρών, με μικρότερα έως ελάχιστα ποσοστά: Μολδαβία, Ρωσική Ομοσπονδία, Γεωργία, Γιουγκοσλαβία, Αρμενία, Νιγηρία, Αιθιοπία, Γκάνα, Νότια Αφρική, Αίγυπτος, Φιλιππίνες, Μπαγκλαντές, Ινδία, Πακιστάν, Ιράκ, Ιράν, Τουρκία, Συρία, και πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ασίας συνθέτουν το μωσαϊκό των κατοίκων της Κυψέλης, που χαρακτηρίζεται, όχι άδικα, η πιο πολυεθνική γειτονιά της Αθήνας. Μικρότερη είναι, σε γενικές γραμμές, η παρουσία τους κατά μήκος των κεντρικών αξόνων και της Φωκίωνος Νέγρη. Όπως είναι αναμενόμενο, ο μεταναστευτικός πληθυσμός είναι νέος, με έντονη παρουσία των παραγωγικών λεγόμενων ηλικιών 15-64 ετών (πάνω από 75% σε όλες τις εθνοτικές ομάδες). Το ποσοστό των απασχολούμενων μεταναστών είναι υψηλό (66,5%), και μάλιστα υψηλότερο από το αντίστοιχο στο Δ. Αθηναίων (62%). Στις γυναίκες, τα ποσοστά είναι αρκετά χαμηλότερα (55.3%), πράγμα που, κατά πάσα πιθανότητα, αποκρύπτει μεγάλο αριθμό γυναικών οι οποίες εργάζονται ως οικιακές βοηθοί, ασφαλίζονται έμμεσα και δηλώνουν “οικιακά”. Η αναλογία γυναικών είναι αυξημένη (52%), κυρίως λόγω της μεγάλης παρουσίας ομάδων από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, στις οποίες οι γυναίκες υπερτερούν. Οι γυναίκες έχουν γενικά υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης από τους άνδρες, αν και παρατηρούνται σημαντικές διαφορές ανάλογα με τη χώρα προέλευσης, ενώ σπάνια αξιοποιούνται τα προσόντα τους στην ελληνική αγορά εργασίας. Ακόμη, τα διαφορετικά δεδομένα της μετανάστευσης από κάθε χώρα διαφοροποιούν σημαντικά την παρουσία παιδιών και ηλικιωμένων. Έτσι, για παράδειγμα, στον αλβανικό πληθυσμό, όπου επικρατεί η μετανάστευση οικογενειών, εμφανίζεται το υψηλότερο ποσοστό παιδιών, σε αντίθεση με το βουλγάρικο, όπου η σχετική απουσία παιδιών αντιστοιχεί στη μετανάστευση γυναικών μόνων. Σήμερα η Κυψέλη έχει αποκτήσει νέα χαρακτηριστικά, με κυριότερο την όλο και πιο πολυάριθμη και έντονη παρουσία μεταναστών. Υπάρχουν αρκετά καταστήματα που λειτουργούν από ή ανήκουν σε μετανάστες, ενώ πολλά, λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα τους απευθύνονται αποκλειστικά σ’ αυτούς

Τετάρτη, 03 Ιούλιος 2024 20:43

Το Ολυμπιακό Χωριό Δήμου Αχαρνών, κληρονομιά των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, φιλοξενεί σήμερα 10.000 κατοίκους δικαιούχους του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας. Οι βασικές ελλείψεις σε υποδομές και κοινωνικές υπηρεσίες, έχουν ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων οι οποίοι δίκαια διαμαρτύρονται. Συγκεκριμένα τα σπίτια: " Μετά από μόλις πέντε χρόνια, παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα με ρωγμές στους τοίχους, ενώ σε αρκετά οι ατέλειες είναι εμφανείς ακόμα και δια γυμνού οφθαλμού, με τα σιδερένια σκέπαστρα για παράδειγμα να είναι τοποθετημένα ανάποδα. " Το Αστυνομικό Τμήμα στεγάζεται σε ένα κτίριο που καλύπτει τέσσερα διαμερίσματα, παρόλο που είχε προβλεφθεί ένα ξεχωριστό οίκημα, του οποίου η παράδοση -παραλαβή δεν έγινε ποτέ, με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα να παραμένει έρημο. " Τα σχολεία στεγάζονται σε εικοσιτέσσερα κοντέϊνερ, ενώ η μοναδική εκκλησία είναι κατασκευασμένη από τσίγκους. Η δε ζώνη πρασίνου, που αγγίζει τα 220 στρέμματα, ενώ χρήζει ιδιαίτερης συντήρησης, έχει εγκαταλειφθεί σύμφωνα με τους κατοίκους, λόγω του κόστους που απαιτείται. " Επίσης δεν λειτουργεί κάποιο Κ.Α.Π.Η., με συνέπεια οι ηλικιωμένοι που κατοικούν εκεί να είναι αποκλεισμένοι και να περιορίζονται στον χώρο κατοικίας τους. " Επίσης, η ίδρυση ενός Κ.Ε.Π. εντός ή πλησίον του Ολυμπιακού Χωριού, αποτελεί ένα πάγιο αίτημα των κατοίκων και της δημοτικής αρχής, προκειμένου να εξυπηρετούνται οι χιλιάδες πολίτες μέσα και έξηω από αυτό.