Στις διατάξεις του νέου νόμου για τα αυθαίρετα, ο οποίος ψηφίστηκε προ ημερών από τη Βουλή, υπάγονται και οι αυθαίρετες κατασκευές ή χρήσεις που βρίσκονται μέσα στον όγκο διατηρητέου κτιρίου, καθώς και οι προσθήκες καθ' ύψος, σε ποσοστό όμως που δεν υπερβαίνει το 10% της συνολικής δόμησης. Ειδικότερα για τη νομιμοποίηση, εκτός από τα δικαιολογητικά που απαιτούνται και για τις συμβατικές κατασκευές (π.χ., υπεύθυνη δήλωση, αριθμός και έτος οικοδομικής άδειας όπου υπάρχει, το εμβαδόν και η χρήση της αυθαίρετης κατασκευής κτλ.), πρέπει να υποβληθεί αίτηση στο αρμόδιο Κεντρικό Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής (ΚΕΣΑ). Σε αυτήν πρέπει να επισυναφθούν φωτογραφίες και πλήρης αποτύπωση του κτιρίου, τοπογραφικό διάγραμμα, τεχνική έκθεση μηχανικού στην οποία να περιλαμβάνονται όλα τα ιστορικά στοιχεία του κτιρίου κτλ. Το ΚΕΣΑ μετά τον έλεγχο των δικαιολογητικών μπορεί να δεχθεί ή να απορρίψει την αίτηση με βάση τις μεταβολές στην αρχιτεκτονική και μορφολογική τυπολογία του διατηρητέου κτιρίου και την αισθητική ένταξη της αυθαίρετης κατασκευής ως προς το σύνολο του κτιρίου και του περιβάλλοντος χώρου. Μπορεί μάλιστα να επιβάλει την εκτέλεση εργασιών προσαρμογής του αυθαίρετου κτίσματος. Στην περίπτωση που απαιτείται έκδοση άδειας για τις εργασίες αυτές θα εκδίδεται χωρίς να προηγηθεί η καταβολή του προστίμου. Οι εργασίες προσαρμογής πρέπει να ολοκληρωθούν σε διάστημα έξι μηνών και η ορθή εκτέλεσή τους θα πιστοποιείται από την Πολεοδομία ή από ελεγκτή δόμησης. Μετά την εκτέλεση των εργασιών προσαρμογής το ΚΕΣΑ θα επανεξετάζει το αίτημα νομιμοποίησης και θα αποφαίνεται για την οριστική υπαγωγή των αυθαιρέτων κατασκευών ή χρήσεων στις ρυθμίσεις του νόμου. Ο νέος νόμος προβλέπει παρόμοια διαδικασία και για τη νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών ή χρήσεων σε κτίρια με νόμιμη οικοδομική άδεια τα οποία είναι χωροθετημένα στον περιβάλλοντα χώρο διατηρητέου κτιρίου, εφόσον δεν βρίσκονται σε επαφή με αυτό, με τη διαφορά ότι η αίτηση γίνεται στο αρμόδιο Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής. Σε διατηρητέα κτίρια, καθώς και στον περιβάλλοντα χώρο τους, δεν επιτρέπεται η νομιμοποίηση πρόχειρων κατασκευών.

Η Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Ε.Ε.,  ζητά  να μάθει τι έχει πράξει για την προστασία των ήδη χαρακτηρισμένων Ειδικών Ζωνών Διατήρησης του ευρωπαϊκού δικτύου Νatura 2000, όπως υποχρεούται, αλλά και αν έχει οριοθετήσει νέες. Διαφορετικά, θα ακολουθήσει τον γνωστό δρόμο της διαδικασίας επί παραβάσει λόγω μη συμμόρφωσης με την Οδηγία 92/43 περί οικοτόπων. Ως είθισται, δίνει διορία το αργότερο έως τις 20 Ιουλίου για να λάβει απαντήσεις. Η αλήθεια είναι ότι όχι μόνο έχει "παραχθεί" το απόλυτο τίποτα, αλλά, αντίθετα, νομοθετήθηκε η διάλυση του συστήματος προστατευόμενων περιοχών με ανορθόδοξες συγχωνεύσεις και καταργήσεις των φορέων διαχείρισης των λίγων προστατευόμενων περιοχών, χωρίς ουδεμία μέριμνα για την τύχη τους μετά το 2015.

Η επιστολή έφυγε από τις Βρυξέλλες στις 22 Απριλίου και το περιεχόμενό της αναδεικνύει την αδιαφορία των κυβερνώντων για τον φυσικό πλούτο της χώρας, τον οποίο προσφέρουν σε πολλές περιπτώσεις και με σειρά νομοθετημάτων προς "ανάπτυξη" και της ευλογίες της τρόικας, στην οποία συμμετέχει η Ε.Ε. Όπως είναι γνωστό, έχουν χαρακτηριστεί ως τόποι κοινοτικής σημασίας 239 περιοχές, αρχής γενομένης από το 2006, που σε κάποιες περιπτώσεις ταυτίζονται με τις Ζώνες Ειδικής Προστασίας της Ορνιθοπανίδας, με την πιο πρόσφατη επικαιροποίηση την άνοιξη του 2011 και την ενσωμάτωσή τους στον νόμο για την Προστασία της Βιοποικιλότητας. Σε αυτόν μάλιστα οριζόταν πως τα μέτρα διαχείρισης ξεκινούν το αργότερο από τις 20 Σεπτεμβρίου 2012.

Η Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος επισημαίνει ότι η εξαετής περίοδος για τον χαρακτηρισμό ΕΖΔ έχει τώρα εκπνεύσει για τους ελληνικούς τόπους κοινοτικής σημασίας που περιλαμβάνονται στον κατάλογο της μεσογειακής βιογεωγραφικής περιοχής που ενέκρινε η Επιτροπή στις 19 Ιουλίου 2006. Άρα, τίθεται ζήτημα συμμόρφωσης με τη βασική αυτή υποχρέωση της Οδηγίας περί οικοτόπων. Επιπλέον η Ελλάδα δεν έδωσε πληροφορίες για την εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων, "που ενδεχομένως συνεπάγονται ειδικά ενδεδειγμένα σχέδια διαχείρισης ή ενσωματωμένα σε άλλα σχέδια διευθέτησης και τα δέοντα κανονιστικά, διοικητικά ή συμβατικά μέτρα που ανταποκρίνονται στις οικολογικές απαιτήσεις των τύπων φυσικών οικοτόπων και των ειδών τα οποία απαντώνται στους τόπους". Ζητά λοιπόν βάσει των απαιτήσεων της οδηγίας 92/43 (άρθρα 4 παράγραφος 4 και 6 παράγραφος 1) τα εξής:

* Να προσδιοριστεί το χρονοδιάγραμμα για τον καθορισμό των εθνικών στόχων διατήρησης των τύπων οικοτόπων και ειδών κοινοτικού ενδιαφέροντος καθώς και οι τοπικοί στόχοι ανά ΕΖΔ ή ομάδες ΕΖΔ, μέσω υπουργικής απόφασης, όπως είχε απαντήσει το ΥΠΕΚΑ τον Οκτώβριο του 2012. Επίσης, αν έχει ολοκληρωθεί η μελέτη -στην οποία θα στηριζόταν η υπουργική απόφαση- με τίτλο "εποπτεία και αξιολόγηση της κατάστασης διατήρησης τύπων οικοτόπων και ειδών κοινοτικού ενδιαφέροντος".

* Να παραδοθεί ο κατάλογος των περιοχών με θεσμοθετημένα διαχειριστικά σχέδια, προσδιορίζοντας τα σχέδια διαχείρισης με νομικά δεσμευτικό χαρακτήρα και να αναφερθεί η δημόσια προσβάσιμη πηγή όπου είναι διαθέσιμα.

* Για όσες περιοχές έχει παρέλθει η εξαετής προθεσμία αλλά και για όσες δεν έχει εκπνεύσει ακόμη και δεν διαθέτουν σχέδια διαχείρισης ή δεν εφαρμόζονται άλλα μέτρα διατήρησης να δοθεί χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης της διαδικασίας και στόχοι αναφοράς. Διαχειριστικά σχέδια τα οποία περιλαμβάνουν λεπτομερή μέτρα προστασίας δεν διαθέτουν ούτε οι 29 περιοχές (εθνικοί δρυμοί, υδρότοποι Ραμσάρ κ.λπ.) που ο χαρακτηρισμός, η οριοθέτησή τους και ο καθορισμός των επιτρεπομένων δραστηριοτήτων ανά ζώνη προστασίας έχει θεσμοθετηθεί από το 1999 και εντεύθεν.

Για τις περιοχές που έχουν ενταχθεί στο Δίκτυο Νatura, προκειμένου να θεσμοθετηθεί η προστασία τους, απαιτείται εκπόνηση Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης με την οποία θα τεκμηριώνεται επιστημονικά η πρόταση οριοθέτησης και χαρακτηρισμού και οι αναγκαίες για το προστατευτέο αντικείμενο ρυθμίσεις στις χρήσεις γης που θα περιληφθούν στη συνέχεια σε Προεδρικό Διάταγμα. Ακολουθεί η επιλογή διαχειριστικού σχήματος και η εκπόνηση σχεδίου διαχείρισης και η έκδοση υπουργικής απόφασης. Προτάσεις που κατέθεσαν οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΕΚΑ τον Οκτώβριο πέρυσι και εκ νέου τον Φεβρουάριο ώστε να καταρτιστούν οι Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες με την ένταξή τους στο επιχειρησιακό Πρόγραμμα Περιβάλλον, με σκοπό τα διαχειριστικά σχέδια να χρηματοδοτηθούν κατά τη νέα προγραμματική περίοδο ΣΕΣ 2014-2020, απερρίφθησαν μετ' επαίνων. Το ένα έργο αφορούσε "τον τεχνικό και επιστημονικό συντονισμό της κατάρτισης ειδικών περιβαλλοντικών μελετών" και το δεύτερο την εκπόνηση των ειδικών μελετών ανά περιφέρεια...

Απορρίφθηκαν από το Ε' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας οι προσφυγές τεσσάρων οικολογικών οργανώσεων με τις οποίες ζητούσαν να ακυρωθεί ως παράνομη η υπουργική απόφαση με την οποία εγκρίθηκε το ειδικό πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Σύμφωνα με την υπ' αριθμόν 143/2013 απόφαση του ΣτΕ, τα δασικά οικοσυστήματα υπάγονται σε αυστηρό προστατευτικό καθεστώς, ωστόσο παρέχεται η δυνατότητα στον νομοθέτη να επιτρέψει "κατ' εξαίρεση και υπό τη συνδρομή επιτακτικών λόγων δημοσίου συμφέροντος" επεμβάσεις που μεταβάλλουν ή αλλοιώνουν τον δασικό χαρακτήρα μιας περιοχής. Το δικαστήριο επίσης έκρινε ότι η χωροθέτηση αιολικών εγκαταστάσεων μέσα στα δάση και στις δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις είναι επιτρεπτή επισημαίνοντας πάντως ότι πρέπει να λαμβάνεται ιδιαίτερη μέριμνα "για τις περιοχές προστασίας της φύσης, τους πυρήνες των εθνικών δρυμών, τα κηρυγμένα μνημεία της φύσης, τα αισθητικά δάση και τους οικότοπους προτεραιότητας που έχουν ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000".

Τουλάχιστον το 35% του πόσιμου νερού κατά μέσο όρο χάνεται στην Ελλάδα από τα δίκτυα ύδρευσης, κυρίως λόγω διαρροών. Σε ορισμένες πόλεις μάλιστα το ποσοστό απώλειας λόγω κακού δικτύου αγγίζει το 60%. Τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν από μελέτες που διεξάγονται στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος Waterloss, για τη διαχείριση απωλειών νερού σε δίκτυα ύδρευσης (πρόγραμμα διακρατικής συνεργασίας MED), που υλοποιείται από 9 εταίρους, σε έξι χώρες με επικεφαλής το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Το πρόγραμμα Waterloss, που θα ολοκληρωθεί μέσα στο 2013 μελετά τη διαχείριση του αστικού νερού και δημιουργεί ουσιαστικά, τα εργαλεία για τον καλύτερο έλεγχο του πόσιμου νερού, σε ό,τι αφορά το ισοζύγιο και την κατάσταση του δικτύου. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούν οι εταιρείες ύδρευσης να έχουν τον έλεγχο αξιοποιώντας επιστημονικές και όχι εμπειρικές μεθόδους. Πρώτες χώρες στη σωστή διαχείριση του νερού είναι το Ισραήλ και η Κύπρος ενώ στις τελευταίες θέσεις είναι η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία, αν και η τελευταία έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο. Το έργο Waterloss για το οποίο πραγματοποιείται σήμερα ημερίδα στο ΑΠΘ, έχει ως στόχο να ενισχύσει την τεχνογνωσία του προσωπικού των εταιρειών ύδρευσης για την αντιμετώπιση προβλημάτων διαχείρισης υδατικών πόρων και συνεπώς του νερού σε συνθήκες ανεπάρκειας. Ένα φαινόμενο, που πλήττει πολλές χώρες της Μεσογείου ως αποτέλεσμα της παρατεταμένης ξηρασίας, της ερημοποίησης και της επιταχυνόμενης κλιματικής αλλαγής.