Στα 1.460 στρέμματα του ακινήτου των Αλυκών Αναβύσσου περιλαμβάνονται τα απαλλοτριωμένα κτήματα της χερσονήσου του Αγίου Νικολάου και έκταση πίσω από τις πρώην Αλυκές. Οι απαλλοτριώσεις υπέρ του ΕΟΤ, που ωστόσο ουδέποτε αξιοποίησε την έκταση, είχαν γίνει επί χούντας. Η έκταση στη χερσόνησο του Αγίου Νικολάου είναι 395 στρέμματα, του Τουριστικού Δημοσίου Κτήματος των Αλυκών Αναβύσσου 958 στρέμματα και οι προσχώσεις ως την παλαιά ακτογραμμή μπροστά από το ακίνητο άλλα 107 στρέμματα. Εχουν εξαιρεθεί δύο τμήματα (114 στρεμμάτων), τα οποία μετά τη χάραξη της περιμετρικής οδού των Αλυκών έμειναν εκτός του ακινήτου.

Ολόκληρη η περιοχή της Χερσονήσου του Αγίου Νικολάου έχει χαρακτηριστεί με τη ΖΟΕ (Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου) Λαυρεωτικής ως ζώνη Β3, στην οποία επιτρέπονται μόνο «διαμορφώσεις εδάφους, κατασκευές εξοπλισμού υπαίθριας αναψυχής και χώροι υγιεινής». Ωστόσο, με τις προβλέψεις του Β' Κεφαλαίου του νόμου 3986/2011 εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου πλαισίου (άρθρο 12 για τα Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Δημοσίων Ακινήτων) μπορεί η ΖΟΕ να τροποποιηθεί και η περιοχή να μεταβληθεί σε ένα ακόμη «φιλέτο» του real estate, με την ανάπτυξη τουριστικής κατοικίας και άλλων προσοδοφόρων χρήσεων. Η συγκεκριμένη ρύθμιση, πάντως, λαμβάνει υπόψη της την ύπαρξη του αρχαιολογικού χώρου της ζώνης Λαυρεωτικής, που αφορά όλη την παραλία και τη νησίδα του Αγίου Νικολάου, καθώς επίσης τη μορφολογία του εδάφους και τον εν μέρει δασικό του χαρακτήρα. Η χερσόνησος παρουσιάζει μεγάλη μορφολογική διαφοροποίηση. Δεν διαθέτει παραλία, αλλά απόκρημνη ακτή με βράχια, με το πιο λοφώδες τμήμα της κορυφής να έχει δασικό χαρακτήρα. Στο αμμώδες τμήμα, στην άλλη μεριά, βρίσκεται αρχαιολογικός χώρος. Επιπλέον ο χώρος ολόκληρου του ακινήτου στο προτεινόμενο Ρυθμιστικό Σχέδιο για την Αττική ορίζεται ως περιοχή προστασίας υγροτόπων και ρεμάτων.

Η ύφεση δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες σε επιτήδειους για να κερδίσουν σε βάρος σας εκμεταλλευόμενοι την ελπίδα ότι θα καλυτερεύσει η οικονομική σας κατάσταση. Η πιο συνηθισμένη μέθοδος εξαπάτησης στοχεύει στους υπερχρεωμένους που αναζητούν τρόπους για να περιορίσουν τις μηνιαίες δόσεις τους. Αυτή η ανάγκη είναι ο «κράχτης» που χρησιμοποιούν οι απατεώνες προκειμένου να αποσπάσουν χρηματικά ποσά από τους απελπισμένους ιδιοκτήτες. Υπόσχονται λοιπόν ότι θα διαπραγματευτούν για λογαριασμό του οφειλέτη τους όρους του δανείου ζητώντας μία σχετικά μικρή αμοιβή. Ο άνθρωπος που βρίσκεται σε απόγνωση δεν διστάζει να πληρώσει και τότε ξεκινά η περιπέτεια. Στην αρχή, ο απατεώνας εμφανίζεται αισιόδοξος χρησιμοποιώντας και πλαστές επιστολές στις οποίες αναφέρεται ότι η τράπεζα εξετάζει θετικά το αίτημα. Στη συνέχεια , το «θέμα σκοντάφτει» σε έναν υπάλληλο, ο οποίος θα πρέπει να «λαδωθεί» για να αρθούν οι αντιρρήσεις του . Δεν αποκλείεται μάλιστα να παρουσιάσουν και ένα «υπάλληλο μαϊμού». Το ποσό είναι υψηλότερο αφού οι ελπίδες του οφειλέτη για κάποια λύση αναπτερώνονται. Και το ρουλεμάν αυτό συνεχίζεται με διάφορες προφάσεις και «ευκαιρίες» και τις περισσότερες φορές καταλήγει με τον απελπισμένο δανειολήπτη να περιμένει έξω από την τράπεζα για ώρες προκειμένου να υπογράψει το νέο δανειστικό συμβόλαιο. Φυσικά , ο απατεώνας έχει γίνει καπνός και ο δανειολήπτης βρίσκεται σε χειρότερη οικονομική και ψυχολογική κατάσταση απ΄ότι όταν ξεκίνησε η οδύσσειά του.

Η απάτη αυτή έχει διάφορες εκδοχές. Η πιο ανώδυνη είναι αυτή που περιγράψαμε . Η πιο επώδυνη είναι να χάσετε το ακίνητο μέσα από τα χέρια σας. Αν και η απάτη αυτή δεν είναι συνηθισμένη –ακόμα- στην Ελλάδα, στο εξωτερικό ανθεί. Ο «ειδικός» που διαπραγματεύεται για λογαριασμό του οφειλέτη τη βελτίωση των όρων του δανείου, εμφανίζει κάποια πληρεξούσια για υπογραφή. Ανάμεσα σε αυτά είναι και ένα, το οποίο τον εξουσιοδοτεί να προβαίνει σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες που αφορούν την διαχείριση του σπιτιού. Αυτό το χαρτί ισοδυναμεί με την παράδοση των κλειδιών του σπιτιού. Άλλες φορές το σπίτι πωλείται σε έναν ανυποψίαστο αγοραστή και άλλες σε «συνεργάτες» του απατεώνα οι οποίοι έχουν εξασφαλίσει χρηματοδότηση. Και με αυτό τον απλό τρόπο μπορεί να βρεθείτε χωρίς…σπίτι. Ευτυχώς πρόκειται για μία κομπίνα που δεν έχει αναφερθεί στην Ελλάδα αλλά η παγκοσμιοποίηση βοηθά και στην μεταφορά της εγκληματικής τεχνογνωσίας.

Μία άλλη κομπίνα, συνηθισμένη στο εξωτερικό, ξεκινά με την αποστολή στον οφειλέτη μίας επιστολής από την τράπεζα με την οποία του γνωστοποιείται ότι τα χρήματα της δόσης θα πρέπει να καταβάλλονται ηλεκτρονικά σε ένα συγκεκριμένο λογαριασμό. Μάλιστα ως δέλεαρ χρησιμοποιείται ο περιορισμός της δόσης κατά 1%. Ο ανυποψίαστος δανειολήπτης καταθέτει τα χρήματα και συνειδητοποιεί την απάτη όταν του τηλεφωνήσει η τράπεζα για να του υπενθυμίσει την καθυστέρηση στην πληρωμής της δόσης. Θα σκεφτείτε: μικρό το κακό. Και όμως για πολλούς από εμάς που μετράμε ευρώ το ευρώ για να συγκεντρώσουμε το ποσό της δόσης του στεγαστικού, μία επιπλέον δόση μπορεί να είναι καταστροφική για το μηναίο προϋπολογισμό. Οι ειδικοί μάλιστα συμβουλεύουν ότι ο καθένας που παίρνει μια τέτοια επιστολή, να να καλέσει αμέσως την τράπεζα για να ελέγξει την αυθεντικότητα της . Φυσικά δεν θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε τα τηλέφωνα που αναφέρονται στην επιστολή, αλλά τηλεφωνήστε στους αριθμούς που αναγράφονται στους προηγούμενους λογαριασμούς.

Στην αγορά επαγγελματικών ακινήτων (γραφεία, καταστήματα, βιομηχανικά κτίρια, αποθηκευτικοί χώροι κ.λπ.) τα τελευταία έτη καταγράφεται μειούμενη ζήτηση, με παράλληλη στροφή των επιχειρήσεων προς φθηνότερη επαγγελματική στέγη, αυξημένη προσφορά με πτωτική τάση τιμών, στενότητα χρηματοδότησης και σχετική επιφυλακτικότητα ως προς την ανάπτυξη νέων επενδυτικών σχεδίων, αύξηση των κενών εμπορικών καταστη- μάτων και γραφείων, σημαντική υποχώρηση των ενοικίων και επαναδιαπραγμάτευση μισθωτηρίων συμβολαίων. Η υποχώρηση των ενοικίων και η επαναδιαπραγμάτευση μισθωτηρίων συμβολαίων των επαγγελματικών ακινήτων έχει συμβάλει στη μείωση των ενοικίων που καταβάλει το δημόσιο για την στέγαση των υπηρεσιών του. Κατά το 2011, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Υπουργείου , δαπανήθηκαν συνολικά 155,8 εκατ. ευρώ, που αφορούν συνολικά 2.639 συμβάσεις μίσθωσης, ενώ η αντίστοιχη δαπάνη έφτασε τα 169,7 εκατ. ευρώ το 2010 και τα 178,1 εκατ. ευρώ το 2009. Με βάση τα στοιχεία αυτά, επήλθε μείωση της σχετικής δαπάνης κατά 8,2% το 2011 και 4,7% το 2010, ενώ για το 2012 προβλέπεται περαιτέρω μείωση, καθώς ήδη έχει ανακοινωθεί προς τους ιδιώτες η πρόθεση των δημόσιων οργανισμών για μείωση των ενοικίων κατά 20%.

Ευθεία παρέμβαση της Τράπεζας Ελλάδος για την αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Σε κείμενο της υποδεικνύει μάλιστα τρόπους και μεθόδους σχετικά με τις επιλογές και τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθηθούν . Συγκεκριμένα αναφέρει ότι παρά τις επανειλημμένες επισημάνσεις ότι η ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου πιθανότατα κρύβει σημαντικές δυνατότητες που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην οικονομική ανάπτυξη και να ενισχύσουν τα δημόσια έσοδα, σχετική δυστοκία χαρακτηρίζει τις προσπάθειες αξιοποίησής της. Το γεγονός αυτό είναι άμεσα συνδεδεμένο τόσο με την έντονη ύφεση που χαρακτηρίζει την ελληνική αγορά ακινήτων τα πρόσφατα έτη όσο και με τα σημαντικά προβλήματα στα οποία προσκρούει η προσπάθεια αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.

Μεταξύ των προβλημάτων αυτών , αναφέρεται ,  είναι η αποσπασματική και ελλιπής καταγραφή των ακινήτων του Δημοσίου, το κατακερματισμένο σύστημα των πολλών αρμόδιων φορέων διαχείρισης, η ανυπαρξία πλήρους και ακριβούς κτηματολογίου, οι εκκρεμότητες όσον αφορά τον επανακαθορισμό των χρήσεων γης και την οριοθέτηση του αιγιαλού και της παραλίας, οι συνεχείς καταπατήσεις και χρόνιες δικαστικές διενέξεις που αφορούν σημαντικό μέρος των ακινήτων του Δημοσίου, αλλά και οι πολλαπλές δεσμεύσεις και οι περιορισμοί που υπάρχουν (π.χ. προστασία του περιβάλλοντος ή της τοπικής αρχιτεκτονικής ταυτότητας, αρχαιολογικοί περιορισμοί, νομοθεσία περί κληροδοτημάτων). Ανάλογα προβλήματα , θεωρεί ότι , επισημαίνονται και από την πλευρά του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) στην προσπάθεια υλοποίησης του προγράμματος αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.

Ως βασικοί παράγοντες που λειτουργούν ανασταλτικά στην προσπάθεια αυτή αναφέρονται οι εξής:

– Απαιτείται σημαντική προετοιμασία των περιουσιακών στοιχείων και ειδικά των δικαιωμάτων γης, για τα οποία δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ενεργός αγορά.

–Προέχει να λυθούν πολλά νομικά και τεχνικά προβλήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων απαιτούν ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις ή ακόμη και τη δημιουργία και λειτουργία νέων θεσμών (πχ. νέων ανεξάρτητων αρχών).

– Απαιτείται ευρύτατος συντονισμός για τη χάραξη στρατηγικής και πολιτικών ώστε να μεγιστοποιηθεί το αποτέλεσμα, δεδομένου του μεγάλου μεγέθους των προσδοκώμενων άμεσων επενδύσεων, οι οποίες είναι δυνατόν να ασκήσουν σημαντικές επιδράσεις σε ολόκληρη την οικονομία.

– Κάθε διαγωνισμός πρέπει να ελέγχεται εκ για θέματα ανταγωνισμού, προμηθειών και κρατικής ενίσχυσης, ενώ κάθε σύμβαση πριν από την υπογραφή της πρέπει να εξετάζεται από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

– Για κάθε περιουσιακό στοιχείο που πρόκειται να αξιοποιηθεί, είναι απαραίτητο να υπάρχουν ενδιαφερόμενοι επενδυτές, αλλά και δυνατότητα χρηματοδότησης της σχετικής συναλλαγής και του προγράμματος αξιοποίησης. Υπό τις τρέχουσες συνθήκες αβεβαιότητας για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας αλλά και της ζώνης του ευρώ, δεν παρουσιάζονται εύκολα επενδυτές, παρότι το στρατηγικό ενδιαφέρον φαίνεται να είναι σημαντικό.

Η ανάγκη να επιλυθούν χωρίς καθυστέρηση από την κυβέρνηση τα νομικά και τεχνικά ζητήματα πολεοδομικού σχεδιασμού και έκδοσης αδειών για την αξιοποίηση των ακινήτων του Δημοσίου επισημαίνεται και στο νέο Μνημόνιο Οικονομικών και Χρηματοπιστωτικών Πολιτικών. Η επίλυση των προβλημάτων αυτών είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει σημαντικές υπεραξίες στα ακίνητα του χαρτοφυλακίου του Δημοσίου και κυρίως θα συμβάλει στην προσέλκυση ξένων επενδυτών στην ελληνική αγορά ακινήτων.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, η δυναμική και ορθολογική αξιοποίηση και ανάπτυξη της δημόσιας ακίνητης περιουσίας εκτιμάται ότι μπορεί να εξασφαλίσει ―σταθερά και σε μακροχρόνια βάση― έσοδα για το Ελληνικό Δημόσιο, καθώς και πρόσθετα αναπτυξιακά οφέλη στις τοπικές κοινωνίες και οικονομίες.

Ωστόσο, παράγοντες της αγοράς ακινήτων εκτιμούν ότι τυχόν διάθεση προς πώληση μεγάλου αριθμού δημόσιων ακινήτων στην παρούσα φάση της έντονης ύφεσης και του μειωμένου ενδιαφέροντος των επενδυτών (λόγω της αβεβαιότητας και της περιορισμένης ρευστότητας που χαρακτηρίζουν την αγορά) θα δυσχεράνει περισσότερο την ανάκαμψή της και επιπλέον δεν θα αποδώσει τα ανάλογα έσοδα και οφέλη για το Ελληνικό Δημόσιο. Αντίθετα, οι θεσμοί των συμβάσεων παραχώρησης και των μακροχρόνιων μισθώσεων εκτιμάται ότι είναι ιδιαιτέρως αποτελεσματικά εργαλεία ταχείας αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, που θα ενεργοποιήσουν τις άμεσες ξένες και άλλες ιδιωτικές επενδύσεις στηρίζοντας την οικονομική ανάκαμψη, τη βελτίωση του κλίματος της αγοράς, καθώς και τα δημόσια έσοδα. των προτέρων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή