Με εικονικές τιμές θα υπολογίζεται ο φόρος υπεραξίας ακινήτων, όταν και εφόσον λυθούν τα προβλήματα για την εφαρμογή του νόμου. Οι αντικειμενικές αξίες τόσο κατά την αγορά των ακινήτων όσο και στην πώληση απέχουν από τις πραγματικές τιμές πώλησης, με αποτέλεσμα να προκύπτουν τεράστιοι φόροι για όσους προχωρούν στην πώληση των ακινήτων τους. Ο φόρος υπεραξίας θα επιβάλλεται στους πωλητές ακινήτων και προκύπτει από τη διαφορά της τιμής κτήσης με την τιμή πώλησης του ακινήτου. Αυτό σημαίνει ότι σε αρκετές περιπτώσεις θα λαμβάνονται υπόψη οι αντικειμενικές αξίες κατά την αγορά και πώληση του ακινήτου. Ωστόσο, τόσο οι αντικειμενικές αξίες αγοράς όσο και πώλησης είναι σε κάθε περίπτωση εικονικές και δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματική αξία των ακινήτων. Για παράδειγμα, το 1985 που εφαρμόσθηκαν για πρώτη φορά οι αντικειμενικές αξίες, αυτές ήταν σημαντικά χαμηλότερες από τις πραγματικές τιμές πώλησης των ακινήτων. Ο λόγος που δημιουργήθηκε το σύστημα το 1985 ήταν αφενός για να μειωθεί ο φόρτος στις εφορίες αφετέρου για να περιορισθεί η φοροδιαφυγή και να γνωρίζουν οι φορολογούμενοι εκ των προτέρων τη φορολογητέα αξία του ακινήτου και τη φορολογική τους υποχρέωση. Οι τιμές της εποχής εκείνης όπως είχαν καθορισθεί από το υπουργείο Οικονομικών ήταν 60%-70% χαμηλότερες από τις πραγματικές. Βέβαια τα έσοδα του υπουργείου Οικονομικών αυξήθηκαν σημαντικά, δεδομένου ότι ο φόρος υπολογιζόταν με μια συγκεκριμένη αξία που είθισται να είναι η αντικειμενική. Ταυτόχρονα οι αγοραστές γλίτωναν τεράστια ποσά φόρου σε σχέση με την πραγματική τιμή πώλησης, δεδομένου ότι στο συμβόλαιο αναγραφόταν η αντικειμενική αξία και όχι η τιμή πώλησης του ακινήτου. Σήμερα οι αντικειμενικές αξίες δεν αντιπροσωπεύουν σε καμία περίπτωση την τιμή πώλησης του ακινήτου. Αν το 1985 ήταν χαμηλότερες από τις τιμές πώλησης, σήμερα είναι σημαντικά υψηλότερες, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται στρεβλώσεις όπως με τον φόρο υπεραξίας. Τα ποσά που θα κληθούν να πληρώσουν στην εφορία οι πωλητές ακινήτων είναι τεράστια και σε αρκετές περιπτώσεις μπορούν να οδηγήσουν στη ματαίωση μιας αγοραπωλησίας. Για παράδειγμα, διαμέρισμα 100 τ.μ. στην περιοχή των Αμπελοκήπων αγοράσθηκε το 1986 στην τιμή των 13.000 ευρώ. Σήμερα πωλείται 100.000 ευρώ. Ο φόρος υπεραξίας θα ανέλθει στο ποσό των 4.210 ευρώ. Στις περισσότερες περιπτώσεις πώλησης ακινήτων ο φόρος υπεραξίας ανέρχεται σε χιλιάδες ευρώ. Πάντως προς το παρόν δεν γίνεται καμία αγοραπωλησία και αυτό, διότι οι συμβολαιογράφοι απέχουν από τη σύνταξη και υπογραφή συμβολαιογραφικών πράξεων πώλησης ακινήτων, υπαγομένων στον φόρο υπεραξίας.

Μέτρα για τον περιορισμό των στεγαστικών δανείων προωθεί η κυβέρνηση της Ελβετίας σε συνεργασία με την κεντρική τράπεζα της χώρας, καθώς η ελβετική αγορά ακινήτων βρίσκεται στα πρόθυρα της μεγαλύτερης «φούσκας» των τελευταίων δύο δεκαετιών. Ειδικότερα, οι αρμόδιοι αξιωματούχοι συγκατένευσαν στο αίτημα της κεντρικής τράπεζας να αυξήσει το ποσό το οποίο διατηρούν οι τράπεζες ως «μαξιλάρι» για να προστατευθούν από ενδεχόμενες απομειώσεις στεγαστικών δανείων. Συγκεκριμένα, ζητεί να αυξηθεί αυτό το «μαξιλάρι» από το 1% στο 2% των ενυπόθηκων δανείων. H πολιτική μηδενικών επιτοκίων έχει διατηρήσει σε προσιτά επίπεδα τα στεγαστικά δάνεια, με αποτέλεσμα να εκτιναχθούν οι τιμές των ακινήτων. Σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα, τέτοιες τιμές είναι πρωτοφανείς για την περίοδο από το 1989 και μετά.

Σε όλες τις περιπτώσεις κτιρίων με περισσότερες από μια ιδιοκτησίες, που μοιράζονται την ίδια πηγή θέρμανσης χώρων, πρέπει σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία να εκπονείται από μηχανολόγο μηχανικό η μελέτη κατανομής δαπανών κεντρικής θέρμανσης. Στα κτίρια με οικοδομική άδεια μετά το 1985, η μελέτη αυτή υποχρεωτικά συνυποβάλλεται στην αρμόδια Πολεοδομική Υπηρεσία για την έκδοση της άδειας, επομένως αποτελεί και αναπόσπαστο μέρος αυτής και θα πρέπει να είναι διαθέσιμη, οποτεδήποτε κάποιος από τους ενοίκους ή ιδιοκτήτες τη ζητήσει. Η μελέτη κατανομής δαπανών βασίζεται στην αντίστοιχη τεχνική οδηγία του ΤΕΕ (7/11/85 Π.Δ. - ΦΕΚ 63/ Τεύχος Δ') και προβλέπει δύο ειδών δαπάνες: δαπάνες λειτουργίας (καύσιμο και προληπτική συντήρηση της εγκατάστασης) και έκτακτες δαπάνες (αντικαταστάσεις θερμαντικών σωμάτων, άλλες αντικαταστάσεις, βελτιώσεις, εκσυγχρονισμός και αποκατάσταση ζημιών κ.ά.). Υπόχρεοι των δαπανών είναι οι ένοικοι της ιδιοκτησίας για τις δαπάνες λειτουργίας και ο ιδιοκτήτης για τις έκτακτες δαπάνες. Ο καταμερισμός των δαπανών βασίζεται στα υπολογιζόμενα από τη μελέτη αντίστοιχα ποσοστά κάθε ιδιοκτησίας - πεδi(%) x έκτακτη δαπάνη & πλδi(%) x λειτουργική δαπάνη για την εκάστοτε ιδιοκτησία i. Αναφορικά με τις έκτακτες δαπάνες το ποσοστό κάθε ιδιοκτησίας πεδ(%) είναι σταθερό, ανεξάρτητο από το μέγεθος της συνολικής δαπάνης, και υπολογίζεται με βάση τις θερμικές απώλειες, τον όγκο και το μέγεθος των εξωτερικών ανοιγμάτων κάθε ιδιοκτησίας.

Για τις δαπάνες λειτουργίας, οι υπολογισμοί διαφοροποιούνται ανάλογα με την ύπαρξη ή όχι αυτονομίας και ανάλογα με το είδος των μετρητών κατανάλωσης στις ιδιοκτησίες (συνηθέστερα θερμιδομετρητές ή ωρομετρητές). Το ποσοστό που αντιστοιχεί σε κάθε ιδιοκτησία για τις δαπάνες λειτουργίας πλδi(%) αποτελείται ουσιαστικά από δύο μέρη: ένα ποσοστό το οποίο θεωρείται σταθερό («πάγιο»), είναι ανεξάρτητο των ωρών χρήσης της εγκατάστασης, υπολογίζεται με βάση τα θερμικά χαρακτηριστικά και το εμβαδό της κάθε ιδιοκτησίας και πρέπει να καταβληθεί ακόμη και στην περίπτωση που η ιδιοκτησία δεν έχει χρησιμοποιήσει καθόλου το σύστημα θέρμανσης. Με τον τρόπο αυτό ποσοτικοποιείται το «θερμικό κέρδος» της κάθε ιδιοκτησίας από τα θερμαινόμενα γειτονικά του και τη διέλευση κεντρικού δικτύου σωληνώσεων από αυτή. Πιο συγκεκριμένα, διαμερίσματα ακραίων ορόφων, τα μικρά διαμερίσματα, διαμερίσματα με μεγάλο λόγο εξωτερικής προς συνολική παράπλευρη επιφάνεια και διαμερίσματα από τα οποία δεν διέρχονται σωληνώσεις κεντρικής θέρμανσης επωφελούνται λιγότερο από τα γειτονικά κατά τα διαστήματα που δεν χρησιμοποιούν την κεντρική θέρμανση, σε σχέση με ένα διαμέρισμα ενδιάμεσου ορόφου, με μικρή παράπλευρη επιφάνεια και μεγαλυτέρου εμβαδού. Το δεύτερο τμήμα του ποσοστού δαπανών λειτουργίας είναι το μεταβλητό κόστος, ποσοστό ανάλογο της χρήσης του συστήματος θέρμανσης (των θερμίδων ή των ωρών κατανάλωσης), λαμβάνοντας υπόψη και τις ολικές θερμικές απώλειες κάθε ιδιοκτησίας, το μέγεθος των ανοιγμάτων προς των εξωτερικό χώρο και τον όγκο κάθε ιδιοκτησίας. Αναφορικά με τον τρόπο μέτρησης της κατανάλωσης σε ιδιοκτησίες με αυτόνομη λειτουργία, το δικαιότερο σύστημα και, σύμφωνα με το ΤΕΕ, ο μόνος αποδεκτός τρόπος κατανομής των δαπανών θέρμανσης στα νέα κτίρια, είναι οι θερμιδομετρητές, οι οποίοι ουσιαστικά μετρούν ακριβώς την ενέργεια που καταναλώνει κάθε ιδιοκτησία (χρησιμοποιώντας τον όγκο και τη διαφορά θερμοκρασίας εισόδου – εξόδου του νερού θέρμανσης που πέρασε από μία ιδιοκτησία). Οι θερμιδομετρητές μπορεί να τοποθετηθούν κεντρικά στο συλλέκτη της ιδιοκτησίας ή και σε κάθε θερμαντικό σώμα χωριστά – κυρίως σε υφιστάμενες εγκαταστάσεις όπου η δυνατότητα επεμβάσεων στις κεντρικές σωληνώσεις είναι περιορισμένη.

Παρόλα αυτά, για λόγους βασικά οικονομίας, στη μεγάλη πλειοψηφία των εγκαταστάσεων κεντρικής θέρμανσης η μέτρηση της κατανάλωσης γίνεται με ωρομετρητές. Οι ωρομετρητές καταγράφουν απλά τη χρονική περίοδο για την οποία μία ιδιοκτησία καταναλώνει θερμική ενέργεια, ανεξάρτητα από την ποσότητα της ενέργειας αυτής. Δε λαμβάνεται έτσι υπόψη αν σε μια ιδιοκτησία λειτουργεί ένα ή δέκα θερμαντικά σώματα, αν η ρύθμιση του εσωτερικού θερμοστάτη είναι διαφορετική στις διάφορες ιδιοκτησίες, αν οι εξωτερικές συνθήκες που επικρατούν στη διάρκεια χρήσης είναι διαφορετικές και συνεπώς χρεώνει την ιδιοκτησία άσχετα με την πραγματική ενέργεια που έχει καταναλωθεί. Παρόλα αυτά, όπου σε υφιστάμενες εγκαταστάσεις έχουν ήδη τοποθετηθεί ωρομετρητές η χρήση τους είναι ακόμη αποδεκτή.

Με πρώτο ακίνητο την έκταση των 83 στρεμμάτων στη Βουλιαγμένη, η οποία εφάπτεται του ξενοδοχειακού συγκροτήματος «Αστέρας», ξεκινάει τις αμέσως επόμενες ημέρες η λειτουργία της Εταιρείας Αξιοποίησης Εκκλησιαστικής Ακίνητης Περιουσίας Α.Ε. (ΕΑΕΑΠ). Το πρώτο ακίνητο των 83 στρεμμάτων στη Βουλιαγμένη αποτελεί το πιλοτικό project, θα γίνει με διεθνή διαγωνισμό και για χρήσεις όχι ασύμβατες με τη λειτουργία και τον χαρακτήρα της Εκκλησίας. Εφόσον τελεσφορήσει, θα ακολουθήσουν τα 1.200 στρέμματα της περιοχής Φασκομηλίας, τα οποία εκτείνονται στην παραθαλάσσια περιοχή από τη λίμνη της Βουλιαγμένης έως τη Βάρκιζα. Η εταιρεία, στην οποία μετέχουν με 50% η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών και 50% το ελληνικό Δημόσιο, πρόκειται να διαχειριστεί ακίνητα της Αρχιεπισκοπής, τα οποία θα εισφερθούν από την Εκκλησία προς εκμετάλλευση με το μοντέλο της μακροχρόνιας μίσθωσης.