Τι σηματοδοτεί το «κούρεμα» στην αγορά ακινήτων και κυρίως κατοικίας; Συρρίκνωση για αρκετά ακόμα χρόνια. Όσοι πιστεύουν ότι το «κούρεμα» σημαίνει ότι οι πιστωτές μας χαρίζουν χρήματα κάνουν μεγάλο λάθος. Μία τέτοια απόφαση σημαίνει ότι ο οφειλέτης αναλαμβάνει μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις για πολλά χρόνια της ζωής του. Οι υποχρέωσεις αυτές αφορούν στο εισόδημα, στις δυνατότητες παρέμβασης του κράτους στην οικονομική πολιτική , στις εγγυήσεις που δίδονται για τα δάνεια , στο τρόπο λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος, στο τρόπο λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης ακόμα και στην απασχόληση και στην λειτουργία του κοινωνικού κράτους. Τι σημαίνουν όλα αυτά στην περίπτωση της αγοράς ακινήτων:

-συρρίκνωση της ζήτησης για αγορά κύριας κατοικίας αφού η εφαρμογή μίας τέτοιας πολιτικής απομακρύνει όλο και περισσότερους από την προοπτική της αγοράς ακόμα και αν πέσουν οι τιμές των κατοικιών. Γιατί; Διότι η ποσοστιαία μείωση των μισθών θα είναι αναλογικά μεγαλύτερη από την υποχώρηση του επιπέδου τιμών των κατοικιών.

-αύξηση της προσφοράς. Μία περιοριστική πολιτική μισθών και συντάξεων οδηγεί σε συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος . Αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αύξηση της προσφοράς. Αν μάλιστα , στο υπόδειγμα τεθεί και η αλλαγή του πλαισίου για τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς τότε η αύξηση της προσφοράς –τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα-θα είναι θεαματική.

-πιστωτικός αποκλεισμός. Το τραπεζικό σύστημα θα είναι το πρώτο που θα μπεί στο τραπέζι του Προκρούστη. Οι όροι και οι προϋποθέσεις χορήγησης στεγαστικών δανείων θα γίνουν ακόμα πιο άκαμπτοι, ενώ ταυτόχρονα η προοπτική αλλαγών σε θέματα διαχείρισης των δανείων θα γίνουν ακόμα πιο ασφυκτικοί.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο θα υπάρξουν αλλαγές προς την κατεύθυνση των κατασχέσεων και του πιστωτικού αποκλεισμού. Για να το πούμε πιο απλά: μέτρα που αφορούν στο πάγωμα των πλειστηριασμών θα πρέπει να τα ξεχάσουμε για τον απλούστατο λόγο ότι πλέον οι πιστωτές θα βάζουν τους κανόνες. Αυτό άλλωστε μας είπε χθές η κ Μέρκελ. Τέλος κανείς δεν μπορεί να αποοκλείσει και την προοπτική κατάρρευσης των τιμών λόγω της υπερβάλουσας προσφοράς .

Φυσικά, οι επιπτώσεις στην καθημερινότητα μας θα είναι πολύ περισσότερες αφού , στοιχείο της διαπραγμάτευσης θα είναι η αλλαγή της καθημερινότητας σε όλο το φάσμα της οικονομικής δραστηριότητας τόσο του τόπου όσο και των ελλήνων γενικότερα

Αναδημοσίευση απο realestatenews.gr :    11-10-2011

Κάποια μικρά πράγματα αρκούν για να κατανοήσει κάποιος τα μεγάλα, έλεγε πριν μερικούς αιώνες ένα φιλόσοφος και οι μέρες που περνάμε τον επιβεβαιώνουν πλήρως. Σήμερα το βράδυ λοιπόν , ο κ Παπανδρέου συναντήθηκε με εκδότες και αύριο με εκπροσώπους κομμάτων. Πληροφορίες φέρουν ως αντικείμενο της συνάντησης, τη στήριξη των κυβερνητικών επιλογών ενόψει του συμβουλίου κορυφής. Η λέξη «στήριξη» επιδέχεται πολλών ερμηνειών . Προφανώς, ο πρωθυπουργός, για να τους ζητά συμπαράσταση, θεωρεί ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να ελέγξουν και να ποδηγετήσουν το λαϊκό αίσθημα . Για να το πούμε πιο απλά ο πρωθυπουργός ούτε λίγο ούτε πολύ θέλει να σταματήσουν οι άνθρωποι να διαμαρτύρονται και για το λόγο αυτό ζήτησε την βοήθεια των καλεσμένων του με επιχείρημα ; Η εμφάνιση ενός αρραγούς μετώπου στο συμβούλιο κορυφής.

Λογικό θα σκεφτείτε. Λογικό ναι, αλλά αποκαλυπτικό αν κάποιος χρησιμοποιήσει μία διαφορετική λογική για να ερμηνεύσει πολιτικές επιλογές. Ο κ. Παπανδρέου λοιπόν επιθυμεί αρραγές μέτωπο στην διαπραγμάτευση και για αυτό δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς. Το ερώτημα όμως είναι, ποιους θέλει στο μέτωπο αυτό: Θέλει να είναι με τους καλεσμένους του ή με τους έλληνες πολίτες; Εκτός και αν πιστεύει ότι οι καλεσμένοι του υποκαθιστούν τον έλληνα πολίτη. Αν ισχύει το τελευταίο τότε τα πράγματα αλλάζουν καθώς η επιλογή του αυτή είναι αποκαλυπτική του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει ο κ. Παπανδρέου και οι συμβουλάτορες του τον μέσο έλληνα πολίτη.

Προφανώς, για να τους φωνάξει , θεωρεί ότι οι εκδότες , οι καναλάρχες και οι πολιτικοί υποκαθιστούν το μυαλό και τη κρίση του μέσου έλληνα. Κοντολογίς, πιστεύει ότι οι άνθρωποι που  απεργούν , διαμαρτύρονται, αγανακτούν , αποδοκιμάζουν και διαδηλώνουν το κάνουν επειδή τους το είπαν οι επισκέπτες. Αν όμως  πιστεύει αυτό τότε : είτε ζει σε άλλη χώρα είτε θεωρεί ότι επειδή πέτυχε το κόλπο του «έχουμε χρήματα» αυτό μπορεί εσαεί να επαναλαμβάνεται από τον οποιοδήποτε κατέχει την ισχύ της πολιτικής ή του χρήματος.

Θέλετε να το πούμε ακόμα πιο απλά; Η προσέγγιση αυτή σημαίνει ότι :ο συνταξιούχος του ΙΚΑ, ο υποψήφιος άνεργος δημόσιος υπάλληλος, ο άνεργος της βιομηχανίας και της οικοδομής, ο καταρρακωμένος από την φορολογία ιδιοκτήτης, ο εργαζόμενος των 400 ευρώ, ο έμπορος που έβαλε λουκέτο διαμαρτύρεται επειδή του το υπέδειξαν οι καλεσμένοι του πρωθυπουργού και όχι επειδή βρίσκονται σε αδιέξοδο. Παράλογο;Όχι γιατί αυτή η προσέγγιση είναι η μοναδική που μπορεί να ερμηνεύσει όλες τις επιλογές που έκανε από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι σήμερα .

Σε κάθε περίπτωση όμως, το να σκέπτεται κάποιος με αυτό τον τρόπο είναι επικίνδυνο . Αν μάλιστα αυτός κατέχει δημόσιο αξίωμα είναι δύο φορές πιο επικίνδυνο. Γιατί;

Πρώτον : Υποβαθμίζει τον ρόλο του πολίτη τον οποίο εκ προοιμίου θεωρεί ως άβουλο και άκριτο ον το οποίο σύρεται, παρασύρεται και ποδηγετείτε.

Δεύτερον: Αδυνατεί να κατανοήσει και να ερμηνεύσει τις πληροφορίες, τα δεδομένα και τα μηνύματα από την κοινωνίας όπως για τους αριθμούς που προκύπτουν από τις δημοσκοπήσεις. Η τελευταία δημοσκόπηση δείχνει ότι το 50% περίπου των ελλήνων πολιτών έχει γυρίσει τη πλάτη συνολικά στη υπάρχουσα πολιτική δομή.

Τρίτον : Πιστεύει ότι οι συνομιλητές του έχουν και αυτοί την ίδια με αυτόν αξιολόγηση της κατάστασης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία σήμερα. Και αυτό σημαίνει ότι παραδέχεται και αποδέχεται ότι έχουν μεγαλύτερη επιρροή από αυτόν και ότι εξωθεσμικοί παράγοντες είναι ισχυρότεροι-ή εξίσου ισχυροί- με την λαϊκή βούληση.

Όποια και από τις τρείς εκδοχές δεχτεί κάποιος, σε ένα συμπέρασμα μπορεί να οδηγηθεί: όποιος αντιμετωπίζει σήμερα με τον τρόπο αυτό τον έλληνα είναι βαθειά νυχτωμένος αφού δεν καταλαβαίνει ότι η πείνα, η δυσπραγία και η ανέχεια δεν έχουν χρώματα ούτε μπορούν να καταγραφούν από τα μηχανάκι της τηλεθέασης και το δελτίο κυκλοφορίας των εφημερίδων. Τα εκατομμύρια των ανθρώπων που βιώνουν αυτά τα συναισθήματα έχουν πετάξει από πάνω τους το μπλε , το πράσινο και το κόκκινο κοστούμι και δεν περιμένουν από τα κανάλια και τις εφημερίδες, να τους πουν για την καθημερινότητα τους. Αυτό που τους ενώνει είναι : η Απελπισία . Και η απελπισία είτε τη νοιώθεις είτε δεν την νοιώθεις. Δεν χρειάζονται οι καλεσμένοι του πρωθυπουργού για να τη βιώσει ένας άνθρωπος. Δεν υπάρχει περίπτωση κανένας να σε κάνει να την αποδεχτείς ή να σου δημιουργήσει μία εικονική πραγματικότητα.

Όσοι πιστεύουν το αντίθετο , αφενός δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα και αφετέρου έχουν πρόβλημα με το ένστιχτο της αυτοσυντήρησης του. Το μόνο όμως σίγουρο είναι ότι ,οι σημερινοί και οι αυριανοί επισκέπτες του πρωθυπουργού έχουν αναπτύξει αποδεδειγμένα αυτό το ένστιχτο.

ΥΓ: Το κείμενο γράφηκε το βράδυ της Δευτέρας .

Γράφει

ο Παρατηρητής

Πριν λίγες ώρες ήλθε στο γραφείο ένα βίντεο από την Αργεντινή. Τότε, θυμήθηκα μία ιστορία που έζησα το 2003:

"Ενας άγνωστος είχε εμφανιστεί από το πουθενά και είχε ζητήσει ένα ραντεβού, για να συζητήσουμε για την αγορά ακινήτων στην Ελλάδα. Το όνομα του, ήταν το διαβατήριο για να κλειστεί η συνάντηση . Ήταν ο γιός ενός μεγάλου ιδιώτη επενδυτή που συμμετείχε και σε εκδοτικές επιχειρήσεις . Η συνάντηση κλείστηκε για μετά από δύο μέρες . Ο άνθρωπος ήταν απόλυτα συνεπής στην ώρα του. Αντίκρυσα ένα ηλιοκαμένο-μιλάμε για Νοέμβριο 2003- κοσμοπολίτη 35αρη με έκδηλη την αγγλοσαξωνική εκπαίδευση. Ισως , για αυτό μπήκε κατευθείαν στο θέμα. Μόλις είχε επιστρέψει από την Νέα Υόρκη και ήθελε πληροφορίες για την ελληνική αγορά ακινήτων. Κουβέντα στην κουβέντα, μου εξομολογήθηκε ότι στην αρχή της δεκαετίας είχε κάνει σημαντικές αγορές ακινήτων στην Αργεντινή . Αστικά ακίνητα στο Μπουένος Αϊρες  και γεωργική γη. Τον ρώτησα για τις τιμές αγοράς και με έκπληξη άκουσα ότι η τιμή ενός διαμερίσματος σε μία καλή συνοικία αγοράστηκε στο 10% της αξίας του αντίστοιχου διαμερίσματος της Αθήνας. Η κρίση φίλε μου έβγαλε ευκαιρίες, μου είπε χαμογελώντας και μου εξήγησε ότι, η αγορά ακινήτων κατέρρευσε το 2000 και το 2001 και το μόνο που έμενε ήταν να τις εκμεταλλευτούμε. Και αυτό κάναμε με τραπεζική χρηματοδότηση φυσικά…"

Για να είμαι ειλικρινής, δεν έδωσα μεγάλη σημασία στα λεγόμενα του . Τη τελευταία φορά που είδα τον συγκεκριμένο άνθρωπο ήταν ένα μήνα αργότερα ,όταν του παρέδωσα μία μελέτη η οποία ανέφερε ότι η προοπτική της ελληνικής αγοράς ήταν ιδιαίτερα θετική για την επόμενη πενταετία. Μία δεκαετία αργότερα θυμήθηκα τον άνθρωπο αυτό. Δεν γνωρίζω αν αυτά που μου είχε περιγράψει για την επενδυτική του στρατηγική ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα , αλλά σίγουρα οι περιγραφές για την κατάσταση της αγοράς ακινήτων ήταν πέρα για πέρα αληθινές. Δυστυχώς , αισθάνομαι ότι αυτή η κατάσταση μπορεί να επαναληφθεί και στην Ελλάδα αν δεν γίνει κάτι…

ΥΓ: Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή , το πρόσωπο υπαρκτό αλλά έκρινα ότι δεν υπάρχει λόγος να αποκαλυφθεί.

Σχολιάζει ο

ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

Η εβδομάδα που έρχεται θα πρέπει να είναι η πιο κρίσιμη εβδομάδα που πέρασε η χώρα από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Τρία είναι τα μέτωπα που οδηγούν σε ανεξέλεγκτες ανατροπές τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό:

- Η απειλή της χρεωκοπίας-με όποιο όνομα και αν πλασάρεται- και οι επιπτώσεις στην εθνική κυριαρχία και στην καθημερινότητα των ελλήνων.

- Η προοπτική κατάρρευσης της Κυβέρνησης είτε λόγω της μαζικής αντίδρασης της ελληνικής κοινωνίας είτε λόγω της προφανούς πλέον αδυναμίας των κυβερνώντων να πείσουν τον ελληνικό λαό για την πολιτική που υιοθετούν και εφαρμόζουν. Το κοινό άρθρο των τριών δεν είναι τίποτε άλλο παρά , η καταγραφή της διεκδίκησης της επόμενη μέρα. Και μάλιστα μία στιγμή που κανένας δεν μπορεί να προβλέψει πως θα είναι το κυβερνών κόμμα το πρωϊ της 21ης Οκτωβρίου.

-Η διαφαινόμενη αδυναμία σχηματισμού μίας μονοκομματικής κυβέρνησης από μία ενδεχόμενη εκλογική αναμέτρηση.Όλες οι δημοσκοπήσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι για πρώτη φορά από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα η λαϊκή δυσαρέσκεια δεν μετουσιώνεται σε στροφή προς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης . Όλα δείχνουν ότι οι δύο «μεγάλοι» του πολιτικού συστήματος μόλις και μετά βίας συγκεντρώνουν το 50% των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος, καθώς η στροφή προς τα αριστερά είναι πλέον εμφανής. Ακόμα και μία κυβέρνηση συνασπισμού των δύο μεγάλων κομμάτων είναι αμφίβολο το αν μπορεί να επιβιώσει χωρίς την αριστερή ανοχή και νομιμοποίηση.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν μπορεί σήμερα Κυριακή 16 Οκτωβρίου να είναι σίγουρος για το πώς θα είναι η Ελλάδα μετά από οκτώ μέρες αλλά και για τις δυνάμεις και τα γεγονότα που θα λειτουργήσουν ως πυροκροτητές των εξελίξεων.

Η συνδικαλιστική κουλτούρα που διαμόρφωσαν τα κόμματα από την Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα καταρρέει καθώς συνδικαλιστές σε δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια συνδικάτα και σωματεία έχουν κόψει τον ομφάλιο ρόλο με τις κομματικές ηγεσίες. Οι τελευταίες μάλιστα –η κάθε μία για δικούς τους λόγους-τους αποκηρύττουν με πρόσφατο παράδειγμα τον κ. Λυμπερόπουλο και την ΝΔ. Αυτή η αυτονόμηση οδηγεί αναπότρεπτα στην διαμόρφωση ετερογενών επαγγελματιών συμμαχιών χωρίς ένα κοινό αποδεκτό πλαίσιο στο τρόπο αντιπαράθεσης με την κεντρική κυβέρνηση. Φαίνεται ότι η λογική της σαλαμοποίησης που ακολούθησε η Κυβέρνηση απέτυχε και πλέον δεν έχει να αντιμετωπίσει ένα συνδικάτο ή μία ομάδα εργαζομένων αλλά ένα μεγάλο ετερόκλητο μέτωπο ικανό να παρασύρει ακόμα και τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ-ελεγχόμενες και εξαρτώμενες από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σε πιο «επιθετικές» επιλογές. Για την ιστορία να πούμε ότι στην δεκαετία- του ΄80 τόσο η Θάτσερ όσο και ο Ρέιγκαν είχαν επιλέξει την στρατηγική της σαλαμοποίσης καθώς η «σιδηρά κυρία» ξεκίνησε την πολιτική της-τη δεύτερη θητεία της - με την σύγκρουση με το συνδικάτο των μεταλλωρύχων ενώ ο πρώην ηθοποιός επέλεξε το συνδικάτο των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας για να συγκρουστεί.

Η εμπειρία των δύο τελευταίων χρόνων δείχνει ότι η Κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου αδιαφορεί για τα μηνύματα που δέχεται από την κοινωνία. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι το μόνο που πραγματικά την φοβίζει είναι τα «κουκιά». Και αυτή τη φορά , είναι περισσότερο πιθανή από ποτέ η προοπτική, το νομοσχέδιο που κατεβάζει στην Βουλή να υπερψηφιστεί με την αρωγή της αντιπολίτευσης . Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τι θα έχει βγάλει η κάλπη της 20ης Οκτωβρίου όχι τόσο από τα ΝΑΙ ή τα όχι , όσο, για το ποιοι θα πουν ΝΑΙ ή ΟΧΙ. Για να το πούμε πιο απλά μπορεί να σταθεί κοινοβουλευτικά ο κ. Παπανδρέου με την ψήφο της κυρίας Μπακογιάννη και των βουλευτών της η με τις ψήφους κάποιων «ανεξάρτητων» ; Μάλλον όχι. Σε μία τέτοια προοπτική , είναι πολύ πιθανό η 20η Οκτωβρίου, να θέσει σε λειτουργία διαδικασίες και μέσα στο ΠΑΣΟΚ , το όποιο πλέον κινείται με βάση όσα υπαγορεύει το ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Το πιο σημαντικό είναι ποια θα είναι η επόμενη μέρα μετά το «κούρεμα». Πως θα αντιδράσουν οι καταθέτες; Ποια θα είναι η αντίδραση του Χρηματιστηρίου; Πως θα δεχθούν οι απλοί πολίτες μία απόφαση με την οποία τίθεται η ζωή τους για τα επόμενα χρόνια σε πλήρη ανασφάλεια; Όσα επικοινωνιακά τρυκ και αν χρησιμοποιηθούν κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το αν την Δευτέρα θα βιώσουμε ουρές παντού. Η αλήθεια είναι ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν έχει ακριβή εικόνα για το τι θα φέρει το κούρεμα στην καθημερινότητα του. Οι περισσότεροι κινούνται με βάση την δύναμη της αδράνειας θεωρώντας ότι «μπόρα είναι θα περάσει». Κακά τα ψέματα η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας δεν αντιδρά. Και αυτό είναι ένα «πρώτης τάξεως» επιχείρημα για εκείνους που υποστηρίζουν ότι δεν θα αλλάξει τίποτε. Αυτό όμως είναι ένα επιχείρημα χρήσιμο στις συνεντεύξεις τύπου και στις δημόσιες δηλώσεις. Αλλά η σιωπή δεν σημαίνει ότι ελέγχει και καθορίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά. Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται: Το να σιωπά κανείς δεν σημαίνει ότι δεν φοβάται. Και ο φόβος είναι η μήτρα του πανικού.

ΥΓ: Το realestatenews.gr , θεωρεί υποχρέωση του να παρεμβαίνει εκφράζοντας με σαφήνεις και ειλικρίνεια τις απόψεις του για τα τεκταινόμενα στην ελληνική κοινωνία , τα οποία δεν αφήνουν ανεπηρέαστη και την αγορά ακινήτων.