Το ιστορικό εμπορικό κέντρο της Αθήνας τις τελευταίες δεκαετίες ακολουθούσε σε γενικές γραμμές μία πορεία μετάλλαξης σε μία προβληματική περιοχή της πόλης, με πολύμορφα και αντιφατικά όμως χαρακτηριστικά, όπως άλλωστε έχει αντίστοιχα παρατηρηθεί σε πολλές περιπτώσεις μητροπολιτικών αστικών κέντρων στην Ευρώπη. Ωστόσο, ενόψει της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 2004, φάνηκε, μέσω μίας σειράς περιστασιακών πρωτοβουλιών και ad hoc παρεμβάσεων της πολιτείας, ότι η περιοχή μπορούσε προοπτικά ν’ αλλάξει όψη, να αποτελέσει πόλο έλξης νέων κατοίκων και επισκεπτών καθώς και σημείο επιχειρηματικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων , να αναβαθμιστεί διατηρώντας ευρεία ταξική διαστρωμάτωση και θετικό πολυπολιτισμικό στίγμα και χαρακτήρα. Όμως, αντίθετα, το 2004, αμέσως μετά τη διεξαγωγή των Αγώνων, αποτελεί- σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες- ορόσημο για την εφεξής ραγδαία υποβάθμιση, τον πολλαπλασιασμό των προβλημάτων και τη διάχυση της αίσθησης ανασφάλειας και αδιέξοδου των πολιτών της περιοχής. Η διακοπή των πιστώσεων για την ανάπλαση του ιστορικού κέντρου, η εξάχνωση της κοινωνικής ευφορίας από την προετοιμασία και τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, η περιστολή της αστυνομικής εγρήγορσης, η επανάκαμψη των τοξικομανών και η δημιουργία πορνικής «πιάτσας» υπήρξαν τα πρώτα 3 συμπτώματα, τα οποία γρήγορα πολλαπλασιάστηκαν και με την αρχόμενη οικονομική ύφεση. Επίσης, την ίδια περίοδο και ιδίως από το 2006, καταγράφεται σημαντική προϊούσα αύξηση εισερχομένων στη χώρα αντικανονικών μεταναστών και αιτούντων άσυλο κυρίως από χώρες της Ασίας και της Αφρικής, πολλοί από τους οποίους, κυρίως λόγω της έλλειψης κατάλληλων κέντρων υποδοχής, αλλά και εξαιτίας των αδυναμιών της διαδικασίας ασύλου σε συνδυασμό και με την συστηματική επαναπροώθηση από τα υπόλοιπα κράτη – μέλη της Ε.Ε. στην χώρα μας ως πρώτης χώρας εισόδου των ατόμων αυτών κατ’εφαρμογή του Κανονισμού «Δουβλίνο ΙΙ» (2003), καταλήγουν ως «άνθρωποι σε παρένθεση» στην περιοχή του ευρύτερου κέντρου της Αθήνας. Με τον τρόπο αυτό το ιστορικό κέντρο και η ευρύτερη περιοχή γίνεται χώρος υπέρμετρης συγκέντρωσης νεοφερμένων μεταναστών «χωρίς χαρτιά» και αιτούντων άσυλο, χωρίς δίκτυα υποδοχής, εργασία και στέγη, με υψηλή θεατότητα στο δημόσιο χώρο και ρυπογόνες πρακτικές, αλλά και ανάπτυξη μικρο-εγκληματικότητας επιβίωσης, η μεγάλη έκταση της οποίας επηρεάζει αποφασιστικά την ποιότητα της καθημερινής ζωής των πολιτών, αποθαρρύνει την επισκεψιμότητα, και συμβάλλει στην περαιτέρω υποβάθμιση της περιοχής. Στο πλαίσιο αυτό δημιουργούνται δίκτυα «μαύρης αγοράς» ναρκωτικών, κλοπιμαίων, παραεμπορίου και πορνείας, που συντηρούν και αναπαράγουν αυτή την ανομική κατάσταση. Ταυτόχρονα, περιθωριακά στοιχεία από άλλα σημεία της πόλης μοιραία μετακινούνται στην περιοχή καθώς οι συνθήκες εμφανίζονται ευνοϊκές για τις δραστηριότητες και την «υπόγεια» επιβίωση τους, με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση ενός «φαύλου κύκλου» υποβάθμισης- παραβατικότητας- κοινωνικού αποκλεισμού- περαιτέρω υποβάθμισης- διάχυσης της παραβατικότητας κοκ. Η εικόνα περιπλέκεται καθώς το φαινόμενο εκφεύγει από τον συνήθη παραδοσιακό προβληματισμό σχετικά με ζητήματα ενσωμάτωσης των μεταναστευτικών κοινοτήτων, καθώς ο νεοφερμένος πληθυσμός φέρει σε μεγάλο βαθμό χαρακτηριστικά «νομαδικού, εκ-τοπισμένου» πληθυσμού που βιώνουν ζωή περιορισμένη στα απολύτως στοιχειώδη της ανθρώπινης ύπαρξης, υπό το κράτος της «διαρκούς εξαίρεσης», χωρίς στοιχειώδεις δεσμούς μίας τοπικής, κοινωνικής, εργασιακής και θεσμικής αναφοράς. Οφείλουν συνεχώς να αυτοσχεδιάζουν για να υπάρχουν. Αυτά τα εκ-τοπισμένα άτομα δημιουργούν ένα αόρατο ιστό, μία «δική τους πόλη» εκτός δικαϊκού χώρου και κάθε έννοιας συνεκτικού κοινωνικού και αστικού ιστού. Περαιτέρω, ιδιαίτερα από το 2008, η δυσφορία και ανασφάλεια κυρίως των ελλήνων πολιτών (αλλά και παλαιότερων μεταναστών) διογκώνεται και μετατρέπεται σε εγκληματοφοβία, κοινωνική ένταση, έντονη ξενοφοβία και επιθετικές διαθέσεις αυτοδικίας. Στο σημείο αυτό η φυλετική- πολιτισμική διάσταση περιπλέκει και επιδεινώνει την αρνητική κοινωνική δι-αντίδραση, καθώς η εθνοτική προέλευση των νεοφερμένων μεταναστών δημιουργεί αρνητικά στερεότυπα περί συλλογικής επικινδυνότητας ομάδων που ούτε θέλουν ούτε μπορούν να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία λόγω των «ιδιαιτεροτήτων» τους. Το νέο ξενοφοβικό φαινόμενο θα μπορούσε να ονομαστεί «Ισλαμοφοβία» σε διάκριση από την «Αλβανοφοβία» που παρατηρήθηκε κατά τη δεκαετία του 1990. Η τωρινή κοινωνική αντίδραση έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός κοινωνικού «ηθικού πανικού» που αντιλαμβάνεται την παρουσία αυτού του πληθυσμού με εχθρότητα και ανησυχία ανάλογη προς την έλευση μίας σοβαρής φυσικής καταστροφής που πρέπει με κάθε μέσον να εξουδετερωθεί, ιδίως με την έντονη ενεργοποίηση των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών. Αυτή η στάση και αντίληψη πολλών πολιτών εδράζεται βεβαίως σε υπαρκτά προβλήματα της καθημερινότητας που συνοπτικά εκθέσαμε, καθώς αποτελεί γεγονός ότι η ανεπαρκής και πλημμελής παρέμβαση του κράτους έχει μετατρέψει τα αρχικώς μεμονωμένα προβλήματα σε ένα σύνθετο πλέγμα ακανθωδών κοινωνικών προβλημάτων, με πιο πιεστικές όψεις τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία και τη δημόσια τάξη και ασφάλεια των πολιτών.

ΠΗΓΗ : Συνηγορος του Πολίτη

Η ελληνική αγορά κατοικίας έχει κοινά σημεία με την αντίστοιχη των ΗΠΑ; Μάλλον όχι θα έλεγαν οι περισσότεροι αφού οι διαφορές εντοπίζονται κυρίως στις δομές των δύο αγορών.

ΗΠΑ Aνω του 95% των πωλήσεων στις ΗΠΑ γίνονται με τραπεζική χρηματοδότηση ενώ ανάλογα είναι τα ποσοστά στην χρηματοδότηση των νέων κατοικιών και αυτό προκαλεί άμεση εξάρτηση της αγοράς απο τους πλειστηριασμούς. Επομένως η πτώση των τιμών και της δραστηριότητας είναι σε άμεση συνάρτηση με τα δεδομένα της ίδια της αγοράς και δευτερευόντως με την πορεία της οικονομίας. Για παράδειγμα στο Μαιάμι , μία αγορά που είδε τις τιμές πριν την κρίση να εκτινάζονται τώρα βρίσκεται σε κατακόρυφη πτώση. Η αιτία , οι κατασχέσεις και οι σύντομες πωλήσεις . Παράλληλα η ενίσχυση του δολαρίου σε σχέση με το ευρώ αποθάρρυνε πολλούς ευρωπαίους απο την αγορά. Αντίθετα , η συνεχιζόμενη πτήση των τιμών στο Λας Βέγκας, συνδέεται κυρίως με την αύξηση των κατασχέσεων αλλά και στην στροφή των αγοραστών προς τα ενοικιαζόμενα σπίτια. Μάλιστα οι αποδόσεις στα ενοικιαζόμενα σπίτια μπορεί να φθάσουν μέχρι και το 12%. Αντίθετα στο Ντητροϊτ η πτώση των τιμών συναρτάται άμεσα με την συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής και την αύξηση της ανεργίας

. ΕΛΛΑΔΑ Η πτώση των τιμών στην ελληνική αγορά είναι σε άμεση συνάρτηση με το αρνητικό κλίμα. Αυτό άλλωστε δικαιολογείται και απο το γεγονός ότι σύμφωνα με τις τετλευταίες μετρήσεις του PROPINDEX σε όλες τις περιοχές της χώρας καταγράφηκε πτώση των τιμών.Όμως υπάρχουν διαφοροποιήσεις απο περιοχή σε περιοχή καθώς οι μεγάλες απώλειες καταγράφηκαν: -στις περιοχές με χαμηλό μέσο εισόδημα. Αυτό σύμφωνα με την άποψη κορυφαίου αναλυτή είναι συνέπεια της ανεργίας αλλά και των αρνητικών προσδοκιών που αφορούν στην εξέλιξη της απασχόλησης. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι σε όλους τους νομούς της χώρας που επλήγησαν απο την αποβιομηχανοποίηση οι τιμές υποχώρησαν άνω του 15% . -στις περιοχές που βρίσκονται σε τουριστικά θέρετρα . Αυτό σύμφωνα με τις απόψεις του ίδιου αναλυτή είναι συνέπεια της μείωσης στην τουριστική δραστηριότητα αλλά και στην απροθυμία των τραπεζών να χρηματοδοτήσουν αγορές εξοχικής κατοικίας. -στις ακριβές περιοχές όπου βρίσκονται κατοικίες μεγάλου εμβαδού. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το φορολογικό κόστος είναι ιδιαίτερα υψηλό με αποτέλεσμα οι αποδόσεις να είναι μηδενικές. Σε αντίθεση με την αγορά των ΗΠΑ, η αγορά κατοικίας στην Ελλάδα δεν έχει επηρεαστεί απο τις κατασχέσεις

Ενας κρυφός πόλεμος έχει ξεσπάσει στην αγορά εμπορικών χώρων η οποία κινδυνεύει να τιναχθεί στον "αέρα" . Απο την μία πλευρά η αλλαγή του πλαισίου για τις αποζημιώσεις στην πρόωρη διακοπή των μισθωτικών συμβολαίων και απο την άλλη η προσπάθεια των εμπόρων να επιβάλλουν με νομοθετική ρύθμιση το ενοικιοστάσιο έχει ανατρέψει όλο το μέχρι σήμερα νομικό πλαίσιο και όλες τις σταθερές της αγοράς. Αποτέλεσμα , σήμερα οι ιδιοκτήτες καταστημάτων να είναι στην κυριολεξία στον αέρα αφου απο την μία στιγμή στην άλλη κινδυνεύουν να μείνουν με ξενοίκιαστα τα καταστήματα τους χωρίς αποζημίωση και απο την άλλη είναι πλέον σε κατάσταση ομηρίας απο τους εμπόρους οι οποίοι μπορούν να επιβάλλουν όρους χρησιμοποιώντας ως εκβιαστικό δίλημα την αποχώρηση χωρίς αποζημίωση. Ήδη τα ενοίκια των καταστημάτων κινούνται σε επίπεδα κάτω του 25% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περυσινή περίοδο ενώ οι πιέσεις εντείνονται με την δημοσιοποίηση "μελετών¨στις οποίες εμφανίζεται το 25% των καταστημάτων της Σταδίου να είναι κενά! Προφανώς , η έρευνα αυτή υπολογίζει στο δείγμα κτιριακούς χώρους που είναι εγκαταλελειμένοι εδώ και αρκετά χρόνια.

Επτακόσιες χλιάδες δικαιώματα σε ακίνητα που βρίσκονται σε περιοχές που έχουν κτηματογραφηθεί δεν έχου6ν δηλωθεί απο τους ιδιοκτήτες τους.Αν και περισσότεροι από το 90% των πολιτών έχουν δηλώσει τις ιδιοκτησίες τους, παραμένουν αρκετοί που δεν εμφανίστηκαν κατά τη φάση της υποβολής των δηλώσεων. Στο Κτηματολόγιο πιστεύουν πως οι περισσότεροι θα εντοπιστούν μέσω της επεξεργασίας των στοιχείων, οπότε θα κληθούν να υποβάλουν δηλώσεις στη φάση της ανάρτησης - κάτι που όμως προκαλεί καθυστερήσεις στη συνολική διαδικασία. Σήμερα έχουν καταγραφεί περισσότερα από 7 εκατομμύρια δικαιώματα, στο πλαίσιο του τρέχοντος Β' Προγράμματος κτηματογράφησης. Εκτιμάται πως, όταν ολοκληρωθεί, θα έχουν καταγραφεί γύρω στα 8,3 εκατομμύρια δικαιωμάτων από τις μεταβιβάσεις και νέες εγγραφές που θα γίνουν.