Μείωση της παραγωγής σκυροδέματος σημειώθηκε στο 7μηνο.΄10. Η πτώση ήταν -12,6% σε ετήσια βάση (1ο 6μηνο.΄10: -10,6%), έναντι πτώσης της κατά -26,4% στο 7μηνο.09, ενώ και η παραγωγή τσιμέντου μειώθηκε κατά -8,8% στο 7μηνο.΄10 από -24,2% στο 7μηνο.΄09. Μικρή ήταν και ή άνοδος του συνολικού κόστους κατασκευής κατοικιών (1ο 6μηνο.΄10: +1,6% σε ετήσια βάση, 1ο 6μηνο.΄09: +0,6%). Η μείωση της κατανάλωσης τσιμέντου συναρτάται με την μείωση της της ζήτησης κατοικιών η οποία με την σειρά της αντικατοπτρίζεται στην επιβράδυνση του ρυθμού μεταβολής των στεγαστικών δανείων (Ιούλ.΄10: +2,0%, Ιούν.΄10: +2,5% Μάιος΄10: 3,0%, Δεκ.΄09: +3,7%) σε συνάρτηση με τα χαμηλά στεγαστικά επιτόκια (με τις επιβαρύνσεις, Ιούλ.10: 3,96% Ιούν.΄10: 3,61%, Μάιος΄10: 3,71%, Δεκ.΄09: 3,56%).

Περιορίστηκαν οι δουλειές και των 250 μεγαλύτερων κατασκευαστικών εταιριών της χώρας, οι οποίες αναλαμβάνουν: 1) Μεγάλα δημόσια έργα (δείκτης παραγωγής οικοδομικών έργων πολιτικού μηχανικού. 2) Σημαντικές ιδιωτικές κατασκευές (δείκτης παραγωγής οικοδομικών έργων) με τη μορφή οικοδομικών συγκροτημάτων. Στο 2ο 3μηνο.΄10 η δραστηριότητα τους σημείωσε πτώση κατά -18,3% σε ετήσια βάση (1ο 3μηνο.΄10: -21,4%), έναντι μείωσης κατά -13,9% στο 2ο 3μηνο.΄09, λόγω: α) Της υποχώρησης του δείκτη παραγωγής οικοδομικών έργων (12μηνος ρυθμός μεταβολής, 2ο 3μηνο.΄10: -20,2%, 2ο 3μηνο.΄09: -24,1%), λόγω της καθοδικής φάσης της οικοδομικής δραστηριότητας και της πτώσης του δείκτη παραγωγής έργων πολιτικού μηχανικού (δημόσια έργα) (12μηνος ρυθμός μεταβολής, 2ο 3μηνο.΄10: -17,3%, 2ο 3μηνο.΄09: -6,6%), λόγω της επιβράδυνσης της δημόσιας κατασκευαστικής δραστηριότητας

Δυσμένεστερες γίνονται οι προβλέψεις για την οικοδομική δραστηριότητα . Ενώ οι αρχικές εκτινήσεις έκαναν λόγο για υποχώρηση 15% περίπου τώρα εκτιμάται ότι το 2010 ότι η μείωση του όγκου των οικοδομικών αδειών θα φτάσει στο -19,5% περίπου, έναντι της πτώσης κατά -26,5% και -17,3% το 2009 και 2008 αντίστοιχα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα , ο όγκος οικοδομών να εκτιμάται το 2010 σε 40 εκατ. κυβικά μέτρα περίπου από άδειες 102,2 εκατ. κυβικά μέτρα που εκδόθηκαν το 2005. Επισημαίνεται πάντως ότι το 2009 αναλογούσαν σχεδόν δύο κατοικίες (κύριες, πατρογονικές και εξοχικές) ανά νοικοκυριό, από 1,4 κατοικίες το 2000, ενώ το ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην κύρια κατοικία ανήλθε στο 81%, από 70% στη ΖτΕ. Σημειώνεται η μείωση της παραγωγής σκυροδέματος στο 7μηνο.΄10 κατά -12,6% σε ετήσια βάση (1ο 6μηνο.΄10: -10,6%), έναντι πτώσης της κατά -26,4% στο 7μηνο.09, ενώ και η παραγωγή τσιμέντου μειώθηκε κατά -8,8% στο 7μηνο.΄10 από -24,2% στο 7μηνο.΄09. Σημειώνεται ότι μικρή ήταν και ή άνοδος του συνολικού κόστους κατασκευής κατοικιών (1ο 6μηνο.΄10: +1,6% σε ετήσια βάση, 1ο 6μηνο.΄09: +0,6%)

Το απόθεμα και η παλαιότητα των κτιρίων αποτελούν δύο σημαντικά στοιχεία για την εξέλιξη κάθε πόλης. Πρώτον αποκαλύπτουν την οικοδομική δραστηριότητα μια συγκεκριμένη περίοδο και δεύτερον αποτυπώνουν την πληθυσμιακή μεταβολή που έχει επέλθει με την πάροδο του χρόνου. Στην Ελλάδα τη μεταπολεμική περίοδο και συγκεκριμένα τη δεκαετία του ‘60 παρατηρήθηκε έντονη οικοδομική δραστηριότητα αφού τότε κατασκευάστηκαν 810 χιλιάδες κτίρια. Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από την απογραφή οικοδομών και κτιρίων του Δεκεμβρίου 1990, ενώ δεν εμφανίζονται οι κατασκευές που γκρεμίστηκαν και οικοδομήθηκαν εκ νέου. Για την περίοδο 1991-2001 τα στοιχεία προκύπτουν από τις απογραφές αυτών των ετών. Σε ό,τι αφορά την παλαιότητα των κτιρίων στους κεντρικούς δήμους μεγάλων πόλεων της Ελλάδας, παρατηρείται ένα μεγάλο απόθεμα παλαιών (30-40 ετών) κατοικιών. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στον κορεσμό της ελεύθερης γης λόγω της έντονης εσωτερικής μετανάστευσης προς τα μεγάλα αστικά κέντρα, τα οποία επεκτάθηκαν υπέρμετρα τα τελευταία 50 χρόνια.

Δήμος Αθηναίων

Ο Δήμος Αθηναίων λόγω της εσωτερικής μετανάστευσης του αγροτικού πληθυσμού σημείωσε πολύ έντονη αύξηση του αποθέματος ακινήτων από το 1919 μέχρι το 1980. Πρέπει να σημειωθεί ότι τη συγκεκριμένη περίοδο το πλήθος των ακινήτων σημείωσε αστρονομική αύξηση. Ο ρυθμός αύξησης τα τελευταία 20 χρόνια φαίνεται να μειώθηκε αισθητά. Ο Δήμος Αθηναίων υπολογίζεται ότι αριθμεί 68.148 κτίρια εκ των οποίων 60.070 έχουν χτιστεί πριν από το 1980 και 48.156 πριν από το 1970, τα οποία αντιστοιχούν σε 88,1% και 70,6% του συνολικού αποθέματος. Πρέπει να σημειωθεί ότι σημαντικό ποσοστό των κτιρίων (44%) χτίστηκε την περίοδο 1961-1980. Το ποσοστό μεταβολής του αποθέματος κτιρίων μέχρι τη δεκαετία του ’60 υπήρξε υψηλότερο απ’ ό,τι στο σύνολο της χώρας. Από το 1970 και μετά, ο ρυθμός αύξησης του αποθέματος ακινήτων σε σχέση με το σύνολο της χώρας να μειώθηκε αρκετά. Αναλύοντας την εικόνα για την παλαιότητα των κτιρίων στην Αθήνα, παρατηρούμε ότι μέχρι τη δεκαετία του ’80, το ποσοστό των κτιρίων κατά περίοδο κατασκευής υπήρξε πάντα μεγαλύτερο απ’ ό,τι στο σύνολο της χώρας. Η μεγαλύτερη διαφορά εντοπίστηκε τη δεκαετία του 1960, οπότε απόκλιση των δύο μεταβολών έφτασε τις 7 ποσοστιαίες μονάδες. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι ο Δήμος Αθηναίων είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα κορεσμού της διαθεσιμότητας γης και ως εκ τούτου της γήρανσης του πληθυσμού των ακινήτων.

Δήμος Θεσσαλονίκης

Ο κεντρικός δήμος της συμπρωτεύουσας σημείωσε πολύ έντονη αύξηση του αποθέματος ακινήτων από το 1919 μέχρι το 1980. Ο ρυθμός αύξησης τα τελευταία 20 χρόνια φαίνεται να μειώθηκε αισθητά. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης υπολογίζεται ότι αριθμεί 25.998 κτίρια εκ των οποίων 19.879 έχουν χτιστεί πριν από το 1980 και 13.999 πριν από το 1970, τα οποία αντιστοιχούν σε 76,5% και 53,8% του συνολικού αποθέματος. Πρέπει να σημειωθεί ότι σημαντικό ποσοστό των κτιρίων (48%) χτίστηκε την περίοδο 1961-1980. Το ποσοστό μεταβολής του αποθέματος κτιρίων μέχρι τη δεκαετία του ’70 υπήρξε υψηλότερο απ’ ό,τι στο σύνολο της χώρας. Από το 1980 και μετά, ο ρυθμός αύξησης του αποθέματος ακινήτων σε σχέση με το σύνολο της χώρας μειώθηκε αρκετά, με εξαίρεση τη δεκαετία του ’90 όπου το ποσοστό μεταβολής του αποθέματος κτιρίων της Θεσσαλονίκης είναι κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο από το σύνολο της χώρας. Αναλύοντας την εικόνα για την παλαιότητα των κτιρίων στη συμπρωτεύουσα, παρατηρούμε ότι μέχρι και τη δεκαετία του ’70 το ποσοστό των κτιρίων κατά περίοδο κατασκευής υπήρξε πάντα μεγαλύτερο απ’ ό,τι στο σύνολο της χώρας. Η μεγαλύτερη διαφορά εντοπίστηκε τις δεκαετίες του ’60 και ’70 με απόκλιση που έφτανε τις 5 ποσοστιαίες μονάδες.