Την άφιξη των επικεφαλής της τρόικας αναμένει το οικονομικό επιτελείο, προκειμένου να παρουσιάσει το τελικό σχέδιο για το νέο Ενιαίο Φόρο Ακινήτων που θα αντικαταστήσει το ΦΑΠ και το «χαράτσι» της ΔΕΗ  από το 2014. Μέχρι τότε φυσικά τα «λίφτινγκ» θα συνεχίζονται, με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών αφενός να επιχειρεί να ικανοποιήσει όλες τις ενδοκυβερνητικές «ενστάσεις», προκειμένου να αποφύγει τυχόν «ατύχημα» στην επικείμενη ψηφοφορία του νομοσχεδίου, αφετέρου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις στην κοινή γνώμη επιχειρώντας να πείσει για το πόσο δίκαιος και αναλογικός θα είναι ο νέος φόρος. Σε κάθε περίπτωση, όλα θα κριθούν από τη «ρήτρα» ΦΑΠ, από το εάν δηλαδή η κυβέρνηση θα καταφέρει να εισπράξει περισσότερα απ’ όσα υπολογίζει από τα εκκαθαριστικά του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας έως και το 2013, αλλά και το «χαράτσι» της ΔΕΗ έως το Μάρτιο του 2014. Ειδικότερα, όπως έχει αποφασιστεί σε κυβερνητικό επίπεδο, εάν οι εισπράξεις από το ΦΑΠ και το «χαράτσι» κινηθούν σε υψηλότερα από το αναμενόμενο επίπεδα, τότε το οικονομικό επιτελείο θα επανεξετάσει το Φεβρουάριο - Μάρτιο τους συντελεστές του Ενιαίου Φόρου Ακινήτων, με πρόθεση να προχωρήσει στη μείωσή τους ώστε να ελαφρυνθούν οι ιδιοκτήτες. Υπενθυμίζεται ότι με βάση το σχέδιο, που θα παρουσιαστεί τις επόμενες ημέρες στους επικεφαλής της τρόικας, τα βεβαιωθέντα έσοδα από τον εν λόγω φόρο θα ανέλθουν στα 3,85 δισ. ευρώ, ενώ τα εισπραχθέντα υπολογίζονται σε περίπου 2,85 δισ. ευρώ, γεγονός που σημαίνει ότι η εισπραξιμότητα αναμένεται να κινηθεί στα επίπεδα που επιθυμούν οι δανειστές, περί το 75%-80%. Εάν όμως τα έσοδα από το φετινό και των παρελθόντων ετών ΦΑΠ, σε συνδυασμό με τις εισπράξεις από το «χαράτσι» της ΔΕΗ, ξεπεράσουν τις προσδοκίες των παραγόντων του υπουργείου Οικονομικών, τότε, όπως υποστηρίζουν τα στελέχη του υπουργείου, τα βεβαιωθέντα έσοδα από τον ενιαίο φόρο μπορούν να υποχωρήσουν στα 3,65 δισ. ευρώ, με ανάλογη μείωση και αυτών που θα εισπραχθούν, γεγονός που σημαίνει ότι θα προηγηθεί μείωση των συντελεστών.

Η περίπτωση του Π. Ψυχικού μεγεθύνει απλώς τις στρεβλώσεις που δημιουργεί το αντικειμενικό σύστημα αξιών και οι οποίες είναι ένας απο τους παράγοντες που απομακρύνουν κάθε σκέψη για επένδυση απο μεμονωμένο αγοραστή. Πριν μερικά χρόνια το πρόβλημα εντοπίζονταν κυρίως στα βιομηχανικά ακίνητα καθώς και σε χώρους γραφείων που βρίσκονταν σε υποβαθμοσμένες περιοχές. Πλέον η κατάσταση έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις σε όλες τις κατηγορίες των επαγγελματικών ακινήτων όπου δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ο πωλητής προκειμένου να προχωρήσει η συμφωνία αναγκάζεται να "βάλει νερό στο κρασί του". Ουσιαστικά οι μοναδικοί φορείς που δεν επηρεάζονται απο την κατάσταση αυτή είναι οι ΑΕΕΑΠ λόγω των γνωστών φορολογικών απαλλαγών. Όπως επισημαίνουν παράγοντες της κτηματαγοράς, οι ξένοι επενδυτές που εξετάζουν την εγχώρια αγορά για ενδεχόμενες τοποθετήσεις, δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι «πλην της εμπορικής υπάρχει και άλλη τιμή που προσδιορίζεται από το κράτος». Και μπορεί η αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών να έχει «παγώσει», ωστόσο σε όλη την Ελλάδα, οι τιμές που προσδιορίζει η Εφορία, στην καλύτερη περίπτωση έχουν εξισωθεί με τις πραγματικές και στη χειρότερη είναι πολύ μεγαλύτερες. Όπως επισημαίνουν παράγοντες της αγοράς, ακριβές κατοικίες σε Εκάλη και Κηφισιά συγκεντρώνουν υψηλότερες πιθανότητες να πωληθούν σε ζητούμενη τιμή κατά 20-30% χαμηλότερη, σε σχέση με την αντικειμενική. Στις περισσότερες περιοχές της Αθήνας οι εμπορικές τιμές είναι χαμηλότερες των αντικειμενικών, από 10% (π.χ. Κολωνάκι) έως 40% (κέντρο Αθήνας). Στη Ζάκυνθο ξενοδοχείο 50 κλινών με αντικειμενική 6 εκατ. ευρώ δεν πωλείται περισσότερο από 3 εκατ. ευρώ, με την κατάσταση στα μη οικιστικά ακίνητα να είναι χειρότερη λόγω των συντελεστών εμπορικότητας.

Στην έκθεσή του για τη δημοσιονομική κατάσταση των χωρών-μελών του (Fiscal Monitor), το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πρότεινε τρόπους με τους οποίους, ιδιαίτερα οι ανεπτυγμένες χώρες, θα μπορούσαν να μειώσουν το πολύ υψηλό δημόσιο χρέος τους μέσω της φορολογίας. Οι οικονομολόγοι του Ταμείου προτείνουν διάφορες, κατά βάση προοδευτικές, λύσεις και μία εξόχως ριζοσπαστική: την επιβολή εφάπαξ «κεφαλικού φόρου» ύψους περίπου 10% επί των καθαρών περιουσιακών στοιχείων των πολιτών. Ασφαλώς, πρόκειται περί υπόθεσης εργασίας, διότι σε επίπεδο Ευρωζώνης η επιβολή «κεφαλικού φόρου» θα ισοδυναμούσε με ευθεία μεταφορά πόρων υπέρ των χωρών με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος, προοπτική τελείως απίθανη προς το παρόν. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, το χρέος των ανεπτυγμένων οικονομιών αναμένεται να σταθεροποιηθεί τον ερχόμενο χρόνο, ωστόσο αυτό θα γίνει σε πολύ υψηλό επίπεδο της τάξης του 110% του ΑΕΠ, περίπου 35% πάνω από το επίπεδο του 2007. «Η οξεία επιδείνωση των δημόσιων οικονομικών σε πολλές χώρες έχει αναβιώσει το ενδιαφέρον για έναν “κεφαλικό φόρο”, έναν εφάπαξ φόρο στον ιδιωτικό πλούτο, ως εξαιρετικό μέτρο για την αποκατάσταση της βιωσιμότητας του χρέους», αναφέρεται στην έκθεση του Ταμείου. Σύμφωνα με τους οικονομολόγους του ΔΝΤ, το ύψος του φόρου που απαιτείται προκειμένου το δημόσιο χρέος των χωρών της Ευρωζώνης να μειωθεί στο 66,4% του ΑΕΠ, όπου βρισκόταν το 2007, από το σημερινό επίπεδο του 92,2% του ΑΕΠ, είναι «περίπου 10% επί νοικοκυριών με θετικό καθαρό πλούτο». Η επιβολή μιας παρόμοιας κεφαλικής εισφοράς δεν αποτελεί καινοτομία, καθώς παρόμοιες λύσεις υιοθετήθηκαν ευρέως στην Ευρώπη μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ υιοθετήθηκαν ξανά από τη Γερμανία και την Ιαπωνία μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύμφωνα με τους οικονομολόγους του Ταμείου, το θετικό της πρότασης είναι ότι αν η εισφορά επιβληθεί προτού διαρρεύσει η πρόθεση και αν γίνει πιστευτό ότι πρόκειται για εφάπαξ μέτρο, τότε δεν θα επηρεάσει τη στάση των επενδυτών και των φορολογουμένων

Τελικά το υπουργείο Οικονομικών κατάφερε το ακατόρθωτο : Να αυξήσει τη φορολογική επιβάρυνση χωρίς να πειράξει τους φορολογικούς συντελεστές. Μάλιστα , η μέθοδος αυτή εφαρμόστηκε όχι μόνο στις λεγόμενες ακριβές περιοχές αλλά και στις αγροτικές περιοχές και για ακίνητα είναι αποκλειστικά και μόνο για αγροτική χρήση. Απο το Ψυχικό μέχρι το Κιλκίς η μέθοδος αυτή οδηγεί όχι μόνο σε οικονομική εξαφάνιση πολλών απο τους ιδιοκτήτες-εκτός απο τις φορολογιες επι των ακινήτων οι τιμές της εφορίας επηρεάζουν και την φορολογία εισοδήματος- αλλά και το κυριότερο αφαιρούν απο έλληνες πολίτες την δυνατότητα να αξιοποιήσουν την περιουσία τους. Η υψηλή φορολογική βάση αυξάνει το κόστος αγοράς και επομένως απωθεί τον υποψήφιο αγοραστή απο την προοπτική της αγοράς. Ενα καπέλο στις αντικειμενικές τιμές 30% ή 40% ουσιστικά αυξάνει το τίμημα έως και 10%.

Δηλαδή , αν ένα ακίνητο που η τρέχουσα αξία του είναι 100 ευρώ το υπουργείο επιβάλλει φορολογία σε τιμή 140 ευρώ τότε η συνολική επιβάρυνση του αγοραστή αυξάνεται έως και 15 ευρώ αφού εκτός απο τον ΦΠΑ, αυξάνονται και όλα τα υπόλοιπα έξοδα της συναλλαγής. Υπάρχουν περιπτώσεις που η "ψαλίδα" μεταξύ τρέχουσας και φορλογικής τιμής είναι τόσο μεγάλη ώστε ο ΦΠΑ που πρέπει να καταβληθεί για την αγορά ενός νεόδμητου κτιρίου, από 23% επί της υποτιθέμενης τιμής του γίνεται πραγματικότητα 46% ή και 50% επί της πραγματικής τιμής.

Για παράδειγμα αν η τρέχουσα αξία ενός ακινήτου είναι 2.000.000 και η αντικειμενική αξία του οικοπέδου ήταν 4.730.400 ευρώ και η εμπορική τιμή 2.000.000 ευρώ , ο φόρος και τα έξοδα μεταβίβασης θα είναι 614.950 ευρώ (4.730.400 Χ 13%) και ο φόρος εισοδήματος 1.229.000 ευρώ (4.726.900 Χ 26%). Το ποσό αυτό είναι σχεδόν το μισό της εμπορικής αξίας. Και αυτό σημαίνει ότι το κράτος ουσιαστικά γίνεται συνέταιρος με τον ιδιοκτήτη. Αν αυτό λοιπόν δεν είναι στρέβλωση της αγοράς τότε τι είναι ;