Τις τελευταίες μέρες επανέρχεται το θέμα της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Σίγουρα πρόκειται για μία κίνηση επιβεβλημένη αλλά το ζητούμενο είναι απο που θα ξεκινήσεςι κανείς και ποιός θα πρέπει να είναι ο στρατηγικός σχεδιασμός για το εγχείρημα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι το δημόσιο και οι ελεγχόμενοι φορείς δεν γνωρίζουν την περιουσία τους. Κοντολογίς δεν ξέρουν ούτε πόση είναι , ούτε τι αφορά ούτε την νομική κατάσταση του κάθε ακινήτου ξεχωριστά. Κατα καιρούς είχαν γίνει κάποιες προσπάθειες καταγραφής αλλά οι περισσότερες έπεσαν στο κενό. Το δεύτερο στοιχείο είναι η πανσπερμία της δημόσιας περιουσίας. Κάθε υπουργείο ή κάθε εποπτευόμενος οργανισμός μπορεί να έχει ακίνητη περιουσία αμύθητης αξίας και να αρνείται να την εισφέρει σε ένα κοινό "σακούλι" προς διαχείριση και αξιοποίηση. Οι αιτίες πολλές και θεωρώ ότι η σημαντικότερη είναι η αίσθηση του φέουδου που κρύβει ο κάθε διευθύνων
Ένα ακόμα στοιχείο είναι ότι και αυτή η εξαιρετικά περιορισμένη ακίνητη περιουσία που αξιοποιείται προσφέρει αποδόσεις ψίχουλα. Κλασική περίπτωση το κτίριο της Σωκράτους. Ένας έμπειρος διαχειριστής ακίνητης περιουσίας θα καταλάβαινε ότι το ζήτημα δεν είναι αν υπάρχει ή αν δεν υπάρχει ακίνητη περιουσία.Η πραγματική πρόκληση είναι να γεφυρωθούν αντιθέσεις να γίνει σύγκλιση συμφερόντων και να ξεκινήσουν απο τα εύκολα πριν πάνε σε φιλόφοξους στόχους που τις περισσότερες φορές στο μόνο που χρησιμεύουν είναι στους προεκλογικούς λόγους.

Η οικονομική κρίση συνέβαλε στην μείωση του αριθμού των ανθρώπων που επιδίωξαν να μεταναστεύσουν στην Ισπανία, κυρίως από χώρες της Λατινικής Αμερικής.Επίσης σχεδόν κατά το ήμισυ μειώθηκε ο αριθμός των παράνομων μεταναστών από την Αφρική που έφθασαν στην Ισπανία το 2009. Συνολικά 7.285 μετανάστες έφθασαν στις ισπανικές ακτές με μικρά ή ακομή και αυτοσχέδια σκάφη το περασμένο έτος έναντι 13.425 το 2008, σύμφωνα με έκθεση της ισπανικής κυβέρνησης.

Προετοιμαστείτε για μαραθώνιο. Το μήνυμα του υπουργού Οικονομικών είναι κάτι παραπάνω απο σαφές και ως ένα σημείο κατανοητό και αποδεκτό όταν μία χώρα βρίσκεται στη πραγματικότητα σε καθεστώς παγκόσμιας παρατήρησης. Αυτό όμως που δεν μπορούν να καταλάβουν οι περισσότεροι έλληνες είναι τι συνέβη απο τις 4 Οκτωβρίου μέχρι σήμερα.
Τι άλλαξε δηλαδή απο τότε που :
ο πρωθυπουργός γεμάτος σιγουριά δήλωνε στις τηλεμαχίες ότι ξέρει και μπορεί να ανατρέψει αυτή τη κατάσταση.
ο εκπρόσωπος τύπου καταλάγιζε στην προηγούμενη Κυβέρνηση αδυναμία να βάλει μπροστά τις μηχανές της οικονομίας.
σύσσωμο το επιτελείο της σημερινής Κυβέρνησης δήλωνε ότι υπάρχουν τα λεφτά.
στις προεκλογικές ομιλίες ο πρωθυπουρηός έστελνε το μήνυμα για βελτίωση του επιπέδου ζωής μέχρι σήμερα που η επιθυμία για την δημιουργία και την ανέλιξη θεωρείται φορολογικά αξιοποιήσημη.
Το σίγουρο είναι ότι δεν άλλαξε τίποτε τουλάχιστον σε εμάς:
Τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους που πάμε στις δουλειές μας με το μετρό , τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και τα λεωφορεία.
Τους απλούς ανθρώπους που λιώνουμε στο καθημερινό μποτιλιάρισμα
Τους απλούς ανθρώπους που αγωνιούμε  για τη δόση του δανείου, την επιταγή και τα φροντιστήρια των παιδιών μας.
Τους απλούς ανθρώπους που εξακολουθούμε  να πληρώνουμε  το γρηγορόσημο και να είμαστε  αντιμέτωποι με τα ράτζα
Το σίγουρο είναι ότι άλλαξαν πολλά για εκείνους:
Που μετακινούνται με τις υπουργικές λιμουζίνες
Που σηκώνουν το τηλέφωνο και βρίσκουν κρεβάτια στα νοσοκομεία
Που δεν χρειάζονται πλέον να ανησυχούν για την αλλαζονία της εξουσίας αφού ΑΥΤΟΙ έχουν την ΕΞΟΥΣΙΑ.
ΥΓ:Ο γράφων δεν ενοχλείται απο την εξουσία αλλά απο την αλλαζονία εκείνων που την διαχειρίζονται. Και η ενόχληση δεν έχει κομματική ταυτότητα αλλά είναι διαρκής και διαχρονική.

Η αγορά ακινήτων ξαφνικά "απομακρύνθηκε" απο τα πρωτοσέλιδα του κυριακάτικου τύπου μετά απο την έκρηξη της προηγούμενης Κυρικαής. Μοναδική εφημερίδα με κεντρικό της θέμα απο την αγορά ακινήτων η ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ η οποία προαναγγέλει αλλαγές στο ΓΟΚ , επανεξέταση των ενταξεων στο σχέδιο πόλης λαθώς και αλλαγές στον συντελεστή κάλυψης. Επίσης το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ επισημαίνει ότο θα είναι αυθαίρετα τα νέα σπίτια που δεν είναι "πράσινα".