Ο κ Παπανδρέου αποφάσισε να οδηγήσει τις ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της αγοράς ακινήτων και της οικοδομής στο εκτελεστικό απόσπασμα. Με πρόφαση την κρίση χρέους, ξεκίνησε να εφαρμόζει ένα σχέδιο πλήρους απαξίωσης της αγοράς με τρία σκέλη:

-τον απηνή φορολογικό διωγμό κάθε μορφής ακίνητης ιδιοκτησίας

-τον οικονομικό στραγγαλισμό των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων του κλάδου

-την δημιουργία κλίματος πλήρους ανασφάλειας στην αγορά.

Ο στόχος προφανής, να επιβιώσουν όσο το δυνατόν λιγότεροι από τους έλληνες επιχειρηματίες και να πουλήσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι από τους έλληνες ιδιοκτήτες . Ποιοι θα έπαιρναν την θέση τους; Προφανώς αυτοί που θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν ότι δεν είχαν όλοι οι υπόλοιποι.

Το σχέδιο ξεκίνησε από την πρώτη στιγμή που πήγε ο κ. Παπακωνσταντίνου στην καρέκλα του. Άγρια φορολογία και ανασφάλεια για το μέλλον. Και όλα αυτά με τη περικοπή κάθε μέτρου που θα βοηθούσε την πρόσβαση των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων στην αγορά. Έγινε , όμως κάτι ακόμα πιο ύπουλο; Με πρόσχημα της κρίση εμφάνισε ως μέτρο προστασίας το «κούρεμα» των ενοικίων ενώ από την άλλη πλευρά ισοπέδωνε τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Τελικά, οι μόνοι κερδισμένοι ήταν οι τράπεζες και οι αλυσίδες οι οποίες μείωσαν το κόστος ενοικίου τους και ξεφορτώθηκαν χωρίς αποζημίωση νοικιασμένα ακίνητα που δεν χρειάζονταν. Όσον αφορά τις ελληνικές επιχειρήσεις αυτό που κέρδισαν ήταν ...λουκέτα όχι τόσο λόγω των ενοικίων όσο της αναδουλειάς. Ο κατάλογος των νέων φόρων μεγάλος και το αποκορύφωμα ; η εξαπάτηση 600.000 αφελών ιδιοκτητών που θεώρησαν ότι οι υπουργοί δεν λένε ψέματα. Κοντολογίς πίστεψαν τον Παπακωνσταντίνου και την Μπιρμπίλη , πλήρωσαν για τους ημιυπαίθριους και τώρα μαθαίνουν ότι θα πληρώνουν φόρους . Το επόμενο επεισόδιο θα παιχθεί όταν μας κάνουν γνωστούς τους νέους φόρους που αποφάσισαν τα αφεντικά και αυτοί ως εκπρόσωποι τύπου θα ανακοινώσουν

Η επόμενη φάση ήταν ο πλήρης αφανισμός ελληνικών επιχειρήσεων. Προφανής στόχος να παραμείνουν λίγες και όχι ελληνικές. Η αναδουλειά εξαφάνισε , 1500 μεσίτες και οδήγησε τουλάχιστον 1.000 μικρές οικοδομικές επιχειρήσεις στην «κατάψυξη» του νεκροτομείου. Η στάση πληρωμών, οδήγησε σε κλείσιμο το 10% των μικρών και μεσαίων εργοληπτικών επιχειρήσεων , ενώ συρρίκνωσε και αφάνισε μεγάλες αμιγώς ελληνικές εταιρίες που ήταν στο ταμπλό του Χρηματιστηρίου. Αυτές που απέμειναν τώρα μπορούν να απολαύσουν τους «καρπούς» των επιλογών τους μαζί με άλλους ξένους με κάποιους από τους οποίους ήδη έχουν κάνει δουλειές.

Το τρίτο σκέλος ήταν η δημιουργία κλίματος ανασφάλειας στην αγορά . Πως;

Με το να αφήνεις την μισή πρωτεύουσα στο έλεος του εγκλήματος και να απαξιώνονται δεκάδες χιλιάδες ιδιοκτησίες.

Με το να δίνεις φορολογικά κίνητρα τα οποία ευνοούν επιχειρηματίες με ονοματεπώνυμο , που έχουν ήδη επενδύσει εκμεταλλευόμενοι το φυσιολογικό πανικό που προκαλεί το έγκλημα.

Με το να βάζεις την Μπιρμπίλη και τον Σηφουνάκη να προαναγγέλλουν αλλαγές στην εκτός σχεδίου δόμηση, στις χρήσεις γης , στις οικοδομικές άδειες , στο ΚΟΚ και να τις κρατούν μυστικές .

Με το να βάζεις τον Γερουλάνο να μιλά για πολεοδομικό διωγμό για όσους δεν ενταχθούν στην οργανωμένη δόμηση που θα απαιτείται για την παραθεριστική κατοικία.

Με το να δηλώνεις , τις πρώτες κιόλας εβδομάδες της κυβερνητικής του θητείας, ότι η ανάπτυξη με την οικοδομή είναι στρεβλή και ότι αυτό θα πρέπει να αλλάξει.

Φυσικά , σε όλα αυτά δεν θα υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα αν τα δήλωναν πριν από τις εκλογές. Όμως δεν είπαν τίποτε. Και να δεχθούμε ότι η κρίση του χρέους μπορεί ως ένα βαθμό να ερμηνεύσει τον φορολογικό διωγμό. Για όλα τα υπόλοιπα όμως τι έχουν να πουν; Σίγουρα , όλα αυτά που έχουν κάνει στην αγορά ακινήτων και στα εκατομμύρια ανθρώπων που σχετίζονται με αυτή είναι εξίσου φρικτά με το «λεφτά υπάρχουν».

Σήμερα είναι μία σημαντική μέρα ή για να το πούμε καλύτερα είναι μία ιστορική μέρα. Μπορεί να πει κανείς ότι η σημερινή μέρα –ανεξαρτήτως των εξελίξεων-σηματοδοτεί το τέλος μίας εποχής που ξεκίνησε την μεταπολίτευση και φαίνεται ότι θα λήξει με το τέλος της εποχής των… διαδόχων.

Η σημερινή σύσκεψη των επικεφαλής των πολιτικών κομμάτων , δεν είναι παρά το κύκνειο άσμα του κ. Παπανδρέου ως πρωθυπουργού και ενδεχομένως και του ΠΑΣΟΚ .Η δήλωση του κ. Παπανδρέου ότι «θα προχωρήσει μόνος» δεν είναι τίποτε άλλο παρά η νέμεσις για το παιγνίδι που ο ίδιος μεθόδευσε μετά τις εκλογές του 2009 , προκαλώντας την κρίση χρέους που τελικά αποδείχθηκε πολύ λίγος για να την διαχειριστεί. Μόνος ή με παρέα , στο μόνο ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσει , είναι το πότε και το πώς θα φύγει. Δηλαδή θα φύγει ως πρωθυπουργός της τρίτης ελληνικής χρεωκοπίας ; ή ως ο πρωθυπουργός που έφερε την τριτη ελληνική χρεωκοπία; Θα φύγει από την εσωκομματική πίεση ; ή από την λαϊκή αντίδραση στην πολιτική του.

Δυστυχώς για αυτόν το ένστικτο αυτοσυντήρησης των «συντρόφων» του είναι πολύ ισχυρό και ήδη οι συνδικαλιστές στους οποίους στηρίχθηκε τόσο καιρό ένας μετά τον άλλο τον εγκαταλείπουν. Τον χορό άνοιξαν οι συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ που ιδιωτικοποιούνται των οποίων η ψήφος τους μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες ακόμα και σε επίπεδο ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που για 19 μήνες στηρίζουν την Κυβέρνηση . Από την άλλη πλευρά, με πολύ πιθανό το ενδεχόμενο εκλογικής κατάρρευσης , δεν θα πρέπει να θεωρείται απίθανη , ακόμα και μία εσωκομματική ανταρσία κατά την ψήφιση του Μηνημονίου ΙΙ. Μία τέτοια προοπτική , σίγουρα θα βόλευε και τον ίδιο αφού θα του εξασφάλιζε μία αξιοπρεπή έξοδο –ενδεχομένως και οριστική από την πολιτική- η οποία στα χρόνια που έρχονται θα του επέτρεπε να αυτοπροβάλλεται ως «ο αναμορφωτής που υπέκυψε στο κακομαθημένο ελληνικό λαό.» Αν ψάξει κανείς την οικογενειακή του ιστορία , θα ανακαλύψει ότι η επιλογή αυτή έχει ακολουθηθεί και στο παρελθόν.Σε κάθε περίπτωση ένα είναι σίγουρο : ότι τη δήλωση ότι «θα πορευτεί μόνος », αργά ή γρήγορα θα την αυτοεπιβεβαιώσει.

Όσον αφορά, στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης , η επιλογή του κ. Σαμαρά ήταν απόλυτα λογική .Αφενός του δίνει χρόνο και αφετέρου του παρέχει την δυνατότητα να κατέβει στις εκλογές με το «αστρο» εκείνου που είπε ΟΧΙ. Το ερώτημα είναι η επόμενη μέρα μετά τις εκλογές , όταν θα κληθεί να διαχειριστεί -μόνος του ή με άλλους- την κρίση του χρέους . Το πιθανότερο είναι να βρεθεί στο ίδιο αδιέξοδο με τον προκάτοχο του και να τεθούν εκ νέου τα ίδια διλήματα ως προς τον χρόνο και τον τρόπο. Με δεδομένες τις δημοσκοπηκές επιδόσεις του κόμματος του , η περιθωριοποίηση του κόμματος του δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως απίθανη προοπτική.

Για τον όψιμο ιστοριοδίφη της ελληνικής πολιτικής σκηνής, τον κ. Καρατζαφέρη , η πίεση που δέχεται από την ΝΔ αλλά και από την άκρα δεξιά η επιλογή της πολιτικής του «πατριώτη» ήταν μονόδρομος. Και αυτό τον μονόδρομο ακολούθησε , αφού το ζητούμενο για αυτόν δεν είναι πλέον το κέρδος αλλά οι ελάχιστες δυνατές απώλειες. Μία , αποστροφή του λόγου της κ. Παπαρήγα, περί μαζικού κινήματος του οποίου η «φύτρα υπάρχει» δείχνει πραγματικά την αγωνία του ΚΚΕ. Ουσιαστικά, η προοπτική να επαναληφτεί η εμπειρία του γαλλικού κομμουνιστικού κόμματος και στην Ελλάδα , είναι εφιάλτης . Για αυτό και το άνοιγμα σε κοινωνικές δυνάμεις που ήδη έχουν αυτονομηθεί από την αριστερά και οι οποίες φαίνεται ότι την αντικατέστησαν στον αντιμνημονιακό αγώνα. Αυτή η χειραφέτηση , ουσιαστικά , λειτούργησε ως μοχλός πίεσης και για τον ΣΥΡΙΖΑ , καθώς ο κ. Τσίπρας ακόμα και αν ήθελε δεν μπορούσε.

Με λίγα λόγια, η σημερινή μέρα , ουσιαστικά ήταν το αδιέξοδο ολόκληρου του πολιτικού σκηνικού οι ηγεσίες του οποίου απλώς προσπαθούσαν να αγοράσουν χρόνο…

Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας έχει μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας, αν η Ευρώπη και το ΔΝΤ εμπλακούν άμεσα στην σχετική διαδικασία, σύμφωνα με το Reuters που επικαλείται τραπεζίτες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Η εποπτεία του προγράμματος από την ΕΕ και το ΔΝΤ θα έδινε την αίσθηση του κατεπείγοντος, είπαν οι τραπεζίτες. «Ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσει η διαδικασία είναι οι αποφάσεις να λαμβάνονται από έναν ανεξάρτητο φορέα», φέρεται να δήλωσε στέλεχος ενός εκ των χρηματοοικονομικών συμβούλων που επιλέχθηκαν από την κυβέρνηση την περασμένη εβδομάδα. «Οι Έλληνες πολιτικοί καθυστερούν, γιατί γνωρίζουν ότι ο λαός αντιδράει στις ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων. Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες να συμφωνήσουν με την εμπλοκή ξένων και να γίνει σύντομα μια καλή αρχή», προσέθεσε. «Ποιος ο λόγος να διορίζεις συμβούλους, αν δεν υπάρχουν πρόθυμοι αγοραστές;», αναρωτήθηκε ο τραπεζίτης. Μεταξύ των επενδυτικών τραπεζών που έχουν οριστεί ως σύμβουλοι αποκρατικοποιήσεων είναι οι Deutsche Bank, Credit Suisse και Credit Agricole. Η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει ότι θα προχωρήσει στη σύσταση ειδικού φορέα για την αξιοποίηση της δημόσιας κινητής και ακίνητης περιουσίας, το Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ασκούν πιέσεις ώστε η ΕΕ, το ΔΝΤ ή ακόμη και η ΕΚΤ να έχουν την εποπτεία του νέου ταμείου. «Τον έλεγχο της διαδικασίας πρέπει να τον έχει μια ανεξάρτητη αρχή. Το να αφήσεις την Ελλάδα να έχει τον αποκλειστικό έλεγχο ενέχει πολιτικούς κινδύνους. Έως τώρα η διαδικασία είναι λίγο θολή», φέρεται να σχολίασε δεύτερος τραπεζίτης. Ορισμένες εταιρίες μπορεί να προσέλκυαν το ενδιαφέρον των επενδυτών, αν επιταχυνόταν η διαδικασία πώλησης με τη βοήθεια των ξένων, σχολίασε ο Ντέιβιντ Σίμσον, επικεφαλής εξαγορών και συγχωνεύσεων της KPMG.

Στην πραγματικότητα αυτό που έχει να αντιμετωπίσει σήμερα η αγορά ακινήτων είναι κρίση στη ζήτηση και στην εμπιστοσύνη. Η κρίση αυτή έχει προκληθεί από πολλές αιτίες.

Η επιβολή μέτρων φορολογικού χαρακτήρα καθιστούν την αγορά ασύμφορη για εκείνους που έχουν την οικονομική δυνατότητα να επενδύσου σε ακίνητη περιουσία. Το κλίμα αβεβαιότητας ως προς τις χωροταξικές ρυθμίσεις στην εκτός σχεδίου δόμηση έχει απομακρύνει πολλούς υποψήφιους αγοραστές από την αγορά γης σε τουριστικές περιοχές. Η άρνηση των τραπεζών να χρηματοδοτήσουν την αγορά σπιτιών και οικοπέδων έχει κλείσει την δυνατότητα απόκτησης των απαραίτητων κεφαλαίων . Και το πιο σημαντικό; Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας και ο φόβος για την εργασιακή κατάσταση είναι ο εφιάλτης εκατομμυρίων ελλήνων.

Ουσιαστικά, η αγορά κατοικίας βρίσκεται σε μία πρωτόγνωρη πραγματικότητα . Ζει σε περιβάλλον τρόμου , που επιτείνεται ,καθώς κανείς από το οικονομικό επιτελείο δεν έχει ξεκαθαρίσει τους στόχους που υπάρχουν-ή μήπως δεν υπάρχουν- για το μέλλον αυτής της αγοράς. Η επίκληση του δημοσιονομικού αδιεξόδου , μπορεί να κρίνεται ως πειστικό επιχείρημα , αλλά αν δεν συνοδεύεται από μία σαφή δέσμευση για το μέλλον τότε ακόμα και ο πλέον αδαής είναι επιφυλακτικός και διστακτικός στο να επενδύσει έστω και ένα ευρώ. Δυστυχώς τα δεδομένα που υπάρχουν για το μέλλον της αγοράς μόνο μελαγχολία μπορεί να προκαλέσουν.

Η ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος, με κάθε ευκαιρία μιλά για αλλαγές προς το χειρότερο στην εκτός σχεδίου δόμηση. Η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού , στα πλαίσια των εξαγγελιών για την τουριστική κατοικία, κάνει λόγο για οργανωμένη τουριστική δόμηση με ταυτόχρονη αλλαγή των όρων δόμησης στις όμορες εκτάσεις. Η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας , έχει «παγώσει» τα δάνεια του ΟΕΚ. Η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών , διαρρέει την κατάργηση των φορολογικών απαλλαγών για την πρώτη κατοικία με ταυτόχρονη αύξηση των αντικειμενικών αξιών. Σε ένα τέτοιο «εχθρικό» περιβάλλον , υπάρχει περίπτωση να επενδύσει κανείς από τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες; Λογικά όχι. Και ξέρετε γιατί;

Διότι δεν είναι μόνο το ρίσκο που αναλαμβάνει λόγω της δυσμενούς δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας. Το σημαντικότερο είναι ότι αντιλαμβάνεται ότι στην πραγματικότητα , ο στόχος είναι ο ίδιος και ο ρόλος του στην αγορά ακινήτων. Για να το πούμε με πιο καθαρό τρόπο , διαπιστώνει ότι όλες αυτές οι κινήσεις συγκλίνουν σε ένα στόχο. Στην εξαφάνιση , όλων των μικρών και μεσαίων οικοδομικών επιχειρήσεων που ήταν η ραχοκοκαλιά της οικονομίας για δεκαετίες. Ο «εργολάβος» , βρίσκεται από αυτή εδώ την κυβέρνηση σε καθεστώς διωγμού. Χωρίς , να το ομολογούν προσπαθούν να τον εξαφανίσουν με πολλούς και ποικίλους τρόπους.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το μεσίτη. Αργά ή γρήγορα πολλοί από αυτούς , θα κατεβάσουν ρολά. Ποιοι; Εκείνοι που δεν μπορούν να διαφημιστούν. Εκείνοι που δεν μπορούν να πληρώσουν το ενοίκιο της επιχείρησης τους και τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Εκείνοι που δεν θα έχουν τα κεφάλαια για να εκσυγχρονίσουν τις επιχειρήσεις τους. Σίγουρα, εργολάβοι και μεσίτες , για δεκαετίες ολόκληρες ακολούθησαν το δρόμο του εύκολου κέρδους και πολλές φορές σε βάρος του περιβάλλοντος και του πελάτη. Όμως , επένδυαν, πρόσφεραν θέσεις εργασίας και συνέβαλλαν στο να προσφέρει η αγορά ακινήτων το 10% του ΑΕΠ. Σε κάθε περίπτωση , δεν ήταν οι μοναδικοί υπεύθυνοι για τις αυθαιρεσίες. Η έλλειψη κανόνων της αγοράς που συντηρούσαν όλες οι κυβερνήσεις βοήθησε. Και να το πούμε διαφορετικά; Δεν έχει το δικαίωμα καμία κυβέρνηση να οδηγεί χιλιάδες επιχειρηματίες σε αφανισμό επειδή κάποιοι από το υπουργικό συμβούλιο έχουν τις εμμονές τους-ή τα συμφέροντα τους.

Η αγορά ακινήτων φυσικά δεν θα χαθεί. Απλώς τη θέση τους θα πάρουν κάποιοι άλλοι, που ενδεχομένως να μη μιλούν ελληνικά αλλά θα έχουν πρόσβαση σε κεφάλαια σε τεχνογνωσία και σε αγορές. Που θα κρίνουν με μοναδικό κριτήριο το κέρδος και θα αδιαφορούν για τις τοπικές αγορές. Σενάριο επιστημονικής φαντασίας; Μακάρι