Στον αέρα κινδυνεύουν να βρεθούν χιλιάδες ιδιοκτησίες στις Κυκλάδες και σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ολα αυτά μάλιστα συμβαίνουν τη στιγμή που το υπουργείο Οικονομικών ετοιμάζει νόμο για την φορολόγηση των αγροτεμαχίων . Το πρόβλημα προέκυψε με το Σχέδιο Νόμου “Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης” του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, που έχει σταλεί για διαβούλευση . Το θέμα μάλιστα έχει τεθεί και από την ΠΕΔ Νοτίου Αιγαίου. Συγκεκριμένα με το Σχέδιο Νόμου “Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης” του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, επέρχεται σοβαρή τροποποίηση στο άρθρο 62 του Ν.998/1979. Ενώ το άρθρο αυτό ανέφερε ρητά ότι το βάρος απόδειξης δεν βαρύνει τον ιδιώτη – προβάλλοντα ιδιοκτησιακό δικαίωμα σε συγκεκριμένες περιφέρειες μεταξύ των οποίων και στον νομό Κυκλάδων (με άλλα λόγια δεν ετύγχανε εφαρμογής η πλασματική νομή του Ελληνικού Δημοσίου), για άγνωστο και ακατανόητο λόγο και ενώ διατηρείται η εξαίρεση για τις περιφέρειες των Πρωτοδικείων των Ιονίων Νήσων, της Κρήτης, των Νομών Λέσβου, Σάμου και Χίου και των νήσων Κυθήρων, Αντικυθήρων, παραλείπονται οι περιφέρειες των Πρωτοδικείων των Κυκλάδων (Σύρου και Νάξου) και προστίθενται οι περιφέρειες των διοικητικών ορίων των Καλλικρατικών Δήμων Ανατολικής και Δυτικής Μάνης (που δεν υπήρχαν στο κείμενο του 1979. Με τον τρόπο αυτό επέρχεται ανατροπή των όσων ίσχυαν επί πολλά χρόνια, από το 1979 βάσει του άνω νόμου, ο οποίος νόμος όμως ήλθε να υιοθετήσει τα ασφαλή πορίσματα της νομολογίας των Πολιτικών Δικαστηρίων της χώρας και ειδικά της περιφέρειας των Κυκλάδων (ʼρειος Πάγος και Εφετείο Αιγαίου). Η εξαίρεση αυτή δεν αποτελεί ούτε «χάρη» του κράτους προς την περιφέρεια των Κυκλάδων ούτε χωρίς έρεισμα ανατροπή του κανόνα, όπως ισχύει στην υπόλοιπη επικράτεια.

Και αν για την συγκεκριμένη μεταβολή ως προς τις Κυκλάδες, επιχειρείται να «αξιοποιηθεί» απόφαση του Αρείου Πάγου, ως προς την «Καλδέρα» της Σαντορίνης, πρόκειται για μέγα λάθος διότι η εκεί υπόθεση αφορά γκρεμούς («γκρεμνά») και «άγριους και χέρσους τόπους», που εύλογα κρίνεται ότι επειδή κατά την μετάβαση στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος (1830), τα άνω ακίνητα (γκρεμοί, άγριοι χέρσοι τόποι) δεν ήσαν ακίνητα δεκτικά ιδιωτικής εξουσίασης, εκ του λόγου αυτού δεν αποτέλεσαν «ιδιωτικές γαίες καθαράς ιδιοκτησίας», αντίθετα παρέμειναν τμήματα του Οθωμανικού Κράτους υπό την απόλυτη εξουσία αυτού και άρα περιήλθαν στο Ελληνικό Δημόσιο, σύμφωνα με τις διατάξεις των πρωτοκόλλων 3-22/1-2-1830 «Περί Ανεξαρτησίας της Ελλάδος», με τα ερμηνευτικά του εν λόγω πρωτοκόλλου κείμενα των τριών προστάτιδων δυνάμεων από 4/16-6-1830 και 19/6-1/7/1830, με την από 13-7-1832 Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης και με τα άρθρα 16, 18 και 21 του ΝΔ 21-6/10-7-1837. Δηλαδή δεν έχουν καμία σχέση με τις ιδιωτικές ιδιοκτησίες που φέρουν κατά την μορφολογία τους, τα χαρακτηριστικά του χορτολίβαδου. Για τα συγκεκριμένα ακίνητα, που αποτελούν μεγάλο ποσοστό της έκτασης πολλών νησιών των Κυκλάδων , οι πολίτες διαθέτουν τίτλους κτήσεως από πολλές δεκαετίες και σε πολλές περιπτώσεις από το 1850 ή και νωρίτερα. Καταβάλλουν τους φόρους τους και κυρίως απολαμβάνουν την διαβεβαίωση του επίσημου κράτους ότι επί χορτολιβαδικής έκτασης εκδίδεται κανονικά οικοδομική άδεια. Το να εμφανίζεται αίφνης ως εν αμφιβόλω η ιδιοκτησία τους, διαψεύδει πλήρως την σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του πολίτη και της συντεταγμένης πολιτείας. Τέλος, αν η διάταξη μείνει ως έχει, επενδύσεις που έχουν πραγματοποιηθεί αποκτούν ένα πρόβλημα που δεν θα μπορούσαν ποτέ να υποψιαστούν στον χρόνο που έγιναν. Με τέτοιες πρακτικές αποκρούομε κάθε μελλοντική επένδυση και γινόμαστε αναξιόπιστοι ανά τον κόσμο, τώρα ακριβώς που πρέπει να δείξουμε ένα πρόσωπο ευθύνης και αξιοπιστίας.

Τον κίνδυνο για νέα "λουκέτα" εντείνει η ενδεχόμενη απελευθέρωση των επαγγελματικών μισθώσεων, θέμα που έχουν ανοίξει τρόικα και κυβέρνηση από το καλοκαίρι και επανήλθε στις τελευταίες συναντήσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Ανάπτυξης με το κλιμάκιο των δανειστών. Η κατάργηση των προστατευτικών διατάξεων στην επαγγελματική στέγη (12ετία) για τους μικρομεσαίους κυρίως επιχειρηματίες, υπέρ των ιδιοκτητών, αναμένεται να οδηγήσει σε μαζικές εξώσεις, αλλά και αυξήσεις ενοικίων, δημιουργώντας επιπρόσθετα προβλήματα στην ήδη χειμαζόμενη αγορά. Μέχρι στιγμής η τρόικα έχει απορρίψει τις "εναλλακτικές" προτάσεις του υπουργείου Ανάπτυξης (για προστασία 6 ετών, αλλά και την πιο "ψαλιδισμένη" πρόταση της 3ετίας). Το επιχείρημα της τρόικας για πλήρη απελευθέρωση των εμπορικών μισθώσεων είναι η αναθέρμανση της αγοράς ακινήτων, ενώ έμποροι και επαγγελματοβιοτέχνες "δείχνουν" τα ξενοίκιαστα καταστήματα/γραφεία ως αποτέλεσμα της ύφεσης και των συνακόλουθων "λουκέτων". Άλλωστε μόνο στο κέντρο της Αθήνας καθώς και στους εμπορικούς δρόμους μία στις τρεις επιχειρήσεις έχει κλείσει (αύξηση λουκέτων 30% την περίοδο 2012-2011) Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της ΕΣΕΕ (Μάρτιος 2012), σε σύνολο 9.275 επιχειρήσεων στην Αττική έχουν κλείσει 2.374 (δηλαδή ποσοστό 25,6%), ενώ στο κέντρο της Αθήνας 861 επιχειρήσεις έχουν κλείσει επί συνόλου 2.909 (δηλαδή ποσοστό 29,61%) και στον Πειραιά σε σύνολο 2.312 επιχειρήσεων οι 633 είναι κλειστές (27,3%). Παράλληλα, ρεκόρ κλειστών επιχειρήσεων διαπιστώνεται σε συγκεκριμένους δρόμους του κέντρου: Σταδίου με ποσοστό κλειστών επιχειρήσεων 42%, Μπενάκη με ποσοστό 31,7%, Πανεπιστημίου με 30,5%, Χ. Τρικούπη με 33,8% και Ακαδημίας με 29,5%. Στις πέντε βασικές αιτίες των "λουκέτων" η ΕΣΕΕ περιλαμβάνει: τα υψηλά ενοίκια, τη μείωση αγοραστικής δύναμης, τον αφανισμό της μεσαίας τάξης, την αλλαγή φυσιογνωμίας του εμπορικού κέντρου και την αποχώρηση μεγάλων επιχειρήσεων.

Παρά το γεγονός ότι το θέατρο "Εμπρός" στου Ψυρρή παραμένει ένα ζωντανό κύτταρο αυτόνομης καλλιτεχνικής δημιουργίας, χάρη στην κατάληψή του από συλλογικότητες και άτομα που το λειτουργούν εδώ και δύο χρόνια ως "Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός", το ΤΑΙΠΕΔ προχωρά στον ηλεκτρονικό πλειστηριασμό του ιστορικού ακινήτου. Έτσι, στον ιστότοπο ηλεκτρονικών διαγωνισμών, μέσω του οποίου βγαίνουν στο σφυρί τα ακίνητα του Δημοσίου, αναρτήθηκε πρόσφατα ανακοίνωση για τη διενέργεια διαγωνισμού (με κωδικό Q36333) για την πώληση "οικόπεδο με κτίσμα στο κέντρο της Αθήνας", με "ΑΜ Ακινήτου: 36333"... Μόνο όταν προχωρήσει παρακάτω, στην περιγραφή, ο ενδιαφερόμενος μπορεί να δει ότι το προς εκποίηση ακίνητο αφορά το ιστορικό τυπογραφείο της εφημερίδας Εμπρός, έδρα κατόπιν του ομώνυμου θεάτρου: "Οικόπεδο με κτήριο διατηρητέο μαζί με τον μηχανολογικό εξοπλισμό του ως in situ. Έχει διαμορφωθεί και λειτουργήσει ως θέατρο με την επωνυμία Εμπρός". Όμως το ΤΑΙΠΕΔ πωλεί κάτι που του ανήκει πραγματικά; Διαβάζοντας πιο προσεκτικά τα σχετικά στοιχεία, βλέπουμε ότι το ακίνητο που περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο δυνάμει του Α.Ν. 1530/50 «περί εχθρικών περιουσιών», χωρίς όμως να έχει μεταγραφεί στο Υποθηκοφυλακείο Αθηνών, το οποίο και εξ αυτού του λόγου δεν χορηγεί για το συγκεκριμένο ακίνητο πιστοποιητικό μεταγραφής και πιστοποιητικό ιδιοκτησίας. Επιπλέον, εκκρεμεί, χωρίς να υπάρχει απόφαση επ' αυτής, αγωγή ακυρώσεως από 08.01.1951, για την οποία το ΤΑΙΠΕΔ καθησυχάζει τους υποψήφιους αγοραστές ότι "η μεταγραφείσα διεκδικητική αγωγή θεωρείται ακίνδυνη, λόγω παλαιότητας". Ακριβώς λόγω του αμφισβητούμενου, όπως όλα δείχνουν, ιδιοκτησιακού καθεστώτος του ακινήτου, έξι πολίτες έχουν προσφύγει στο ΣτΕ κατά της απόφασης... Επιπλέον, καθώς οι μάνατζερ του ΤΑΙΠΕΔ γνωρίζουν το ακίνητο μονάχα από τα χαρτιά, αγνοούν ότι ο μηχανολογικός εξοπλισμός που αναφέρουν είχε παραδοθεί από την, πρώην ιδιοκτήτρια, ΚΕΔ στον Δήμο Αθηναίων για φύλαξη, προκειμένου να διαμορφωθεί το κτήριο για θεατρική χρήση. Έκτοτε η τύχη του αγνοείται, μολονότι αποτελεί κηρυγμένο μνημείο! Δεν είναι άλλωστε το μόνο λάθος τους: Σε ανακοίνωση Τύπου μετά την (αποτυχημένη, όπως αποδείχτηκε) προσπάθεια σφράγισης/ανακατάληψης του χώρου, ανέφεραν ως πρωτεργάτη της κατάληψης την Κίνηση Μαβίλη, κάτι που είχε πάψει να ισχύει εδώ και έναν περίπου χρόνο! Εύλογα προκύπτει το ερώτημα, λοιπόν, ποιος θα ρίσκαρε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για ένα ακίνητο αμφισβητούμενης ιδιοκτησίας, που επιπλέον είναι διατηρητέο και η αποκλειστική χρήση του προβλέπεται ρητώς από το Π.Δ. της 18.3.98 ως "χώρος συνάθροισης κοινού (σημερινό θέατρο 'Εμπρός')";

Οι δυσβάσταχτοι φόροι που έχουν επιβληθεί στα ακίνητα την τελευταία τριετία και είναι υπερδιπλάσιοι της προμνημονιακής περιόδου, δημεύουν ουσιαστικά την περιουσία χιλιάδων Ελλήνων. Εκτιμάται ότι πολλοί ιδιοκτήτες θα αναγκαστούν να εκποιήσουν μέρος της περιουσίας τους προκειμένου να μπορέσουν να σώσουν ό,τι σώζεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι 2008 οι Ελληνες πληρώσαμε 486 εκατ. ευρώ για τα ακίνητά μας και το 2013 θα πρέπει να ενισχύσουμε τα δημόσια ταμεία με 3,176 δισ. ευρώ καθώς, με ευθύνη του Δημοσίου, καλούμαστε να πληρώσουμε τον ΦΑΠ του 2011, 2012 και του 2013. Σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας Marc που παρουσιάστηκε σε συνέδριο για την ανάπτυξη και αξιοποίηση ακινήτων, το 25,1% πιστεύει ότι δεν θα μπορέσει να πληρώσει τους φόρους που αφορούν το ακίνητό τους ενώ το 20,3% απαντά «μάλλον όχι». Είναι εξάλλου χαρακτηριστικό ότι το 56% πιστεύει ότι καλύτερα να νοίκιαζε σπίτι.