Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για 90 οικοπεδα

Πέμπτη, 12 Ιούλιος 2012 10:59

Συντάχθηκε απο τον/την Administrator

Προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) του Συμβουλίου της Ευρώπης σχεδιάζει να καταθέσει η Εκκλησία της Ελλάδος έως τις 15 Σεπτεμβρίου έπειτα από απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου που ελήφθη τον περασμένο Μάιο. Αιτία της προσφυγής είναι τα περίπου 90 οικόπεδα της Εκκλησίας στην περιοχή της Βουλιαγμένης που είχαν δεσμευτεί από τον δήμο από τις αρχές της δεκαετίας '90 με σκοπό να γίνουν κοινόχρηστοι χώροι (πλατείες, πάρκα, χώροι αθλοπαιδιών). Η Εκκλησία δεν αποζημιώθηκε ποτέ γι' αυτά και προσέφυγε στα διοικητικά δικαστήρια. Οι δικαστικές αποφάσεις τη δικαίωσαν και αποφασίστηκε άρση των απαλλοτριώσεων. Ωστόσο, Δήμος και υπουργείο Περιβάλλοντος δεν έχουν συμμορφωθεί με τις αποφάσεις των δικαστηρίων και έτσι, η διοίκηση της Εκκλησίας αποφάσισε να προχωρήσει στην προσφυγή στο ΕΔΑΔ. Αυτό που θα ζητήσει η Εκκλησία από το Συμβούλιο της Ευρώπης είναι να υποχρεώσει το ελληνικό κράτος να συμμορφωθεί με αυτά που επιτάσσουν οι δικαστικές αποφάσεις, τονίζεται από την Εκκλησία.

Είχε προηγηθεί μερικούς μήνες νωρίτερα η προσφυγή της Εκκλησίας στο Τριμελές Συμβούλιο Διοίκησης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών: Πρόκειται για το συμβούλιο που ελέγχει κατά πόσο η διοίκηση συμμορφώνεται με τις δικαστικές αποφάσεις. Η δίκη έγινε τον Μάρτιο και το συμβούλιο έδωσε τρίμηνη προθεσμία για να συμμορφωθεί το υπουργείο Περιβάλλοντος. Η διορία έληξε τον Ιούνιο και το δικαστήριο κάλεσε εκ νέου τη διοίκηση να συμμορφωθεί εντός τριμήνου και όρισε νέα ημερομηνία συζήτησης για το θέμα την 25η Σεπτεμβρίου. Μάλιστα, το συμβούλιο είχε διαπιστώσει «αδικαιολόγητη παράλειψη συμμόρφωσης της διοίκησης (ΥΠΕΚΑ και του Δήμου) προς τις δικαστικές αποφάσεις άρσης απαλλοτρίωσης». Ακολούθησε στις 19 Ιουνίου έγγραφο του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής προς το Τριμελές Συμβούλιο του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. Με αυτό, το υπουργείο ενημέρωνε ότι αδυνατεί να συμμορφωθεί έως τον Σεπτέμβριο. «...Λόγω της ιδιαίτερης πολυπλοκότητας του θέματος, του μεγάλου αριθμού ακινήτων καθώς και του χαρακτήρα (δασικός) αρκετών εξ αυτών αλλά και της νέας νομοθεσίας (Ν.4067/12), δεν είναι δυνατή η εντός τριμήνου συμμόρφωση της Διοίκησης στις δικαστικές αποφάσεις άρσεων απαλλοτρίωσης των φερόμενων ιδιοκτησιών της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις που θέτει ο Ν.4067/12 (θα πρέπει η Εκκλησία της Ελλάδος να υποβάλει τον φάκελο στοιχείων που απαιτεί ο νόμος» υποστήριζε. Η Εκκλησία από την πλευρά της λέει ότι το έγγραφο αυτό έχει αρκετές αναλήθειες και ετοιμάζει απάντηση.

Από τις αρχές του 2000 κρατάει η διαμάχη της Εκκλησίας με τον Δήμο Βουλιαγμένης και το υπουργείο Περιβάλλοντος για το θέμα των ακινήτων της. Τα οικόπεδα είχαν δεσμευτεί από τον Δήμο Βουλιαγμένης στις αρχές του '90. Η Εκκλησία περίμενε 8 χρόνια που είναι το νόμιμο χρονικό διάστημα για την καταβολή της αποζημίωσης. Επειτα ζήτησε την άρση της απαλλοτρίωσης των οικοπέδων, πράγμα που κέρδισε από τα Διοικητικά Δικαστήρια. Στη συνέχεια ζήτησε από τον Δήμο να εντάξει τα ακίνητα στο πολεοδομικό σχέδιο και να τους δώσει συντελεστή δόμησης προκειμένου να τα αξιοποιήσει. Ακολούθησαν παραινέσεις της διοίκησης της Εκκλησίας προς το υπουργείο Περιβάλλοντος για να διευθετηθεί το θέμα. «Παρά τις υποσχέσεις που λαμβάναμε όμως δεν έγινε καμία ενέργεια προς τη συμμόρφωση της διοίκησης με τις δικαστικές αποφάσεις. Μάλιστα, επί υπουργίας Μπιρμπίλη η Εκκλησία είχε παραδώσει υπόμνημα με όλα τα στοιχεία που κατά καιρούς είχαν ζητηθεί και αφορούσαν τα οικόπεδα. Η Σύνοδος με άλλο υπόμνημά της προς τον υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου στις 6 Νοεμβρίου 2009 διαμαρτυρόταν: «...η Πολιτεία κωφεύει στα χρόνια αιτήματά μας περί αποδεσμεύσεως των εναπομεινάντων ακινήτων μας από την αφαίμαξη της εκκλησιαστικής περιουσίας και μας ανάγκασε και μας αναγκάζει να πληρώσουμε φόρο κατοχής περιουσίας (ΕΤΑΚ) σε ακίνητα που δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε είτε για φιλανθρωπικούς είτε για εμπορικούς σκοπούς για να εξευρεθούν οι κατάλληλοι πόροι για τη στήριξη των κοινωφελών ιδρυμάτων μας και του τεράστιου προνοιακού μας έργου (...)»