Οι συντάκτες της βρετανικής The Telegraph επιχείρησαν να συγκεντρώσουν τις φυσικές καταστροφές με το μεγαλύτερο οικονομικό κόστος στη σύγχρονη ιστορία του πλανήτη.

1) Σεισμός, περιοχή Σιτσουάν, Κίνα, 2008 Κόστος 147 δισ. δολάρια Ο σεισμός που έπληξε το 2008 την επαρχία Σιτσουάν της Κίνας είναι μακράν η φονικότερη φυσική καταστροφή σε αυτήν τη λίστα, με τον αριθμό των θυμάτων να αγγίζει τις 70.000. Ο σεισμός άφησε άστεγους 11 εκατ. Κινέζους, πολλούς σε απομακρυσμένες, ορεινές περιοχές που δεν ήταν προσπελάσιμες για τα σωστικά συνεργεία.

2) Μεγάλος Σεισμός του Κόμπε / Όσακα, Ιαπωνία, 1995 Κόστος 144 δισ. δολάρια Ένα ακόμη καταστροφικό χτύπημα του Εγκέλαδου στην Ιαπωνία ήταν ο μεγάλος σεισμός του Κόμπε, ο οποίος διήρκησε μόλις 20 δευτερόλεπτα αλλά πρόλαβε να προκαλέσει τεράστιες καταστροφές. Ο αριθμός των θυμάτων που άφησε πίσω του ο σεισμός ανήλθε τελικά σε 6.434 άτομα.

3) Τυφώνας Κατρίνα, ΗΠΑ, 2005 Κόστος 137 δισ. δολάρια Ο καταστροφικότερος τυφώνας στην αμερικάνικη Ιστορία. Η Νέα Ορλεάνη πλημμύρισε, οι άνεμοι έφτασαν τα 280 χλμ/ώρα και περισσότερα από 1.800 άτομα έχασαν τη ζωή τους. Οι υλικές ζημιές ανυπολόγιστες...

4) Σεισμός, περιοχή Ιρπίνια (Αβελλίνο), Ιταλία, 1980 Κόστος 52 δισ. δολάρια Σχεδόν 3.000 άτομα έχασαν τη ζωή τους, από τη μεγαλύτερη φυσική καταστροφή των τελευταίων δεκαετιών στην Ιταλία, η οποία προκάλεσε υλικές ζημιές σε κτήρια και υποδομές σε έκταση 26.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

5) Σεισμός, Νόρθριτζ (Λος Αντζελες), ΗΠΑ, 1994 Κόστος 43 δισ. δολάρια Σχεδόν 9.000 άτομα τραυματίστηκαν στην Καλιφόρνια και ο αυτοκινητόδρομος της Σάντα Μόνικα (ο οποίος συχνά αναφέρεται ότι είναι ο αυτοκινητόδρομος με τη μεγαλύτερη κίνηση στις ΗΠΑ) υπέστη τόσο μεγάλες ζημιές που χρειάστηκαν τρεις μήνες για να δοθεί και πάλι στην κυκλοφορία.

6) Τυφώνας Αντριου, ΗΠΑ, 1992 Κόστος 41 δισ. δολάρια Ήταν ο πιο ισχυρός τυφώνας που έπληξε τις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Οι άνεμοι έφτασαν τα 272 χλμ/ώρα, γκρεμίζοντας στην κυριολεξία τη νότια Φλόριδα και σαρώνοντας ένα μεγάλο κομμάτι της ακτογραμμής της Λουιζιάνα.

7) Πλημμύρες, ποταμός Yangtze, Κίνα, 1998 Κόστος 40 δισ. δολάρια Οι συνεχείς βροχοπτώσεις την άνοιξη του 1998 είχαν ως αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν οι βόρειες επαρχίες της Κίνας για τρεις μήνες. 4.000 άτομα έχασαν τη ζωή τους, ενώ 14 εκατ. Κινέζοι εγκατέλειψαν τις εστίες τους.

8) Σεισμός, περιοχή Νιγκάτα, Ιαπωνία 2004 Κόστος 32 δισ. δολάρια Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ένα σεισμό, αλλά για αλλεπάλληλους σεισμούς που έπληξαν την Ιαπωνία με απόσταση λεπτών μεταξύ τους. Τις πρώτες 66 ώρες, στην περιοχή καταγράφηκαν συνολικά 15 ισχυροί σεισμοί, που άφησαν πίσω τους περισσότερους από 3.000 τραυματίες και 40 νεκρούς.

9) Τυφώνας Αϊκ, ΗΠΑ, 2008 Κόστος 30 δισ. δολάρια Ο τυφώνας Αϊκ ήταν τόσο ισχυρός ώστε, μετά τις τεράστιες ζημιές που προκάλεσε στην Καραϊβική και την... προσγείωσή του στο Τέξας, ο αντίκτυπός του έγινε αισθητός μέχρι το Λονδίνο και το Οντάριο, όπου σε πολλές περιοχές έπεσε το ρεύμα, ενώ ξεριζώθηκαν και δέντρα.

10) Σεισμός, Ισμίτ, Τουρκία 1999 Κόστος 26 δισ. δολάρια Ο σεισμός των 7,6 Ρίχτερ προκάλεσε τεράστιες ζημιές μέσα σε μόλις 37 δευτερόλεπτα, αφήνοντας πίσω του πάνω από 17.000 νεκρούς και 44.000 τραυματίες.

11) Σεισμός και τσουνάμι, Ινδικός Ωκεανός, 2004 Κόστος τουλάχιστον 4,4 δισ. δολάρια Οι καταστροφές που προκάλεσε το τσουνάμι που έπληξε τη νοτιοανατολική Ασία το 2004 ήταν τόσο εκτεταμένες που έφτασαν μέχρι τη Σομαλία και την Τανζανία. Παρότι σύμφωνα με μια επίσημη εκτίμηση της κυβέρνησης της Ινδονησίας και της Παγκόσμιας Τράπεζας του 2005 το κόστος της καταστροφής ιδιοκτησιών και επιχειρήσεων υπολογίζεται γύρω στα 4,4 δισ. δολάρια, οι οικονομικές επιπτώσεις από το τσουνάμι σε παγκόσμιο επίπεδο είναι πολύ μεγαλύτερες. Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας υπολογίζει ότι μόνο στην Ινδονησία και στη Σρι Λάνκα χάθηκαν 1 εκατ. θέσεις εργασίας, ενώ η ζημιά στην Ινδία υπολογιζόταν στα 6 δισ. δολάρια.

Φρένο στην αντιπαροχή επιθυμεί να θέσει το υπουργείο Περιβάλλοντος. Αυτό αποκάλυψε ο αναπληρωτής υπουργός κ. Ν. Σηφουνάκης.

Σε ομιλία του στο 11ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αρχιτεκτόνων ο οποίος αποκάλυψε, ότι το υπουργείο επιθυμεί να δημιουργήσει «αντικίνητρα για το υφιστάμενο σύστημα της αντιπαροχής» . Επίσης προανήγγειλε τα σχέδια για την «απόσυρση» γερασμένων κτιρίων.

Στον σχεδιασμό του Υπουργείου υπάρχει ατζέντα με προτεραιότητες για θεσμικές αλλαγές όπως η σύνταξη του νέου «πράσινου» ΓΟΚ που θα ενσωματώνει όλες τις νέες εξελίξεις στον βιοκλιματικό σχεδιασμό και επιδοτεί τα βιοκλιματικά κτίρια αλλά και αλλαγές στο τρόπο έκδοσης αδειών δόμησης και άσκησης πολεοδομικών ελέγχων. Με τον νέο τρόπο εκδοσης αδειών διαχωρίζονται οι αρχές αδειοδότηση από τις αρχές ελέγχου ενώ επιχειρείται η απλοποίηση και επιτάχυνση της διαδικασίας έκδοσης, με την ηλεκτρονική υποβολή και δημοσίευση των αδειών δόμησης.

Παράλληλα προχωρά η καταγραφή του κτιριακού αποθέματος της χώρας και ο πλήρης έλεγχος της εφαρμογής των αδειών δόμησης κατά τη διάρκεια της υλοποίησής τους.

Ένας περιβαλλοντικός παράδεισος, το Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνη Τρίτση», «παλεύει» με την εγκατάλειψη, τις καταπατήσεις, τις οικονομικές ατασθαλίες και την εμπορική χρήση. Τα κτίσματα και η χρήση του πάρκου αποτελούν συχνά θέματα συγκρούσεων μεταξύ των κατοίκων, του φορέα διαχείρισης και των όμορων δήμων. Στο μόνο που συμφωνούν είναι η ανάγκη για καθαρισμό και συντήρηση, καθώς το πάρκο έχει εγκαταλειφθεί, με τις κτιριακές του εγκαταστάσεις να ρημάζουν. Το Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης» είναι το μεγαλύτερο πάρκο του λεκανοπεδίου της Αττικής με έκταση 1.143 στρέμματα, έξι φορές μεγαλύτερο από τον Εθνικό Κήπο και βρίσκεται μεταξύ των δήμων Ιλίου, Αγίων Αναργύρων και Καματερού. Μπορεί να μην μπαίνει στη διαδικασία αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας των 50 δισ. ευρώ, όπως μας ενημερώνει η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου (ΚΕΔ), ανακύπτουν όμως προβλήματα με κτίσματα, καταπατήσεις και με την ως τώρα αξιοποίηση των εκτάσεών του. Μάλιστα υπάρχουν καταγγελίες πως καταπατούνται εκτάσεις μέσα στο πάρκο, δημιουργούνται τσιμεντένιες κατασκευές και περιφράξεις.

Η περιοχή “Γεράνι” του Ιστορικού Εμπορικού Κέντρου της Αθήνας έχει επιλεγεί από το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής για την πιλοτική εφαρμογή νέων δράσεων και πολιτικών που αφορούν στην “αναζωογόνηση περιοχών”. H επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία. Το Γεράνι αποτελεί το πιο αποσαθρωμένο -από πλευράς φυσικών και ανθρώπινων πόρων- τμήμα του ιστορικού κέντρου της πόλης, ακριβώς στην καρδιά της. Πρόκειται για μια έκταση 21 οικοδομικών τετραγώνων, που εμφα- νίζει σημάδια άρχουσας γκετοποίησης και σοβαρής εξαθλίωσης σε όλα τα επίπεδα: κοινωνικό, οικονομικό, περιβαλλοντικό. Έντονα σημάδια υποβάθμισης αλλά με διαφορετικά χαρακτηριστικά, παρουσιάζουν και άλλες γειτονικές περιοχές, για τις οποίες υπάρχουν έτοιμες προς υλοποίηση οι πρώτες προβλέψεις του Υπουργείου.

Πρόκειται για τα έργα ανάπλασης των 3 πλατειών: Αγ. Παντελεήμονα, Αττικής και Αγ. Νικολάου Αχαρνών, για τα οποία ολοκληρώνονται οι μελέτες και δημοπρατούνται εντός του έτους. Οι πλατείες αυτές αποτελούν εν δυνάμει και εν σειρά φυσικούς υποδο χείς για πολλούς αλλοδαπούς, οι οποίοι αν απλά εκδιωχθούν από το ιστορικό εμπορικό κέντρο αμέσως θα τις κατακλύσουν. Για την αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου αποτελεί προϋπόθεση η πρόβλεψη για την έγκαιρη αναβάθμισή τους, καθώς και άλλες προβλέψεις για την ανάταξη των παραδοσιακών περιοχών κατοικίας κοντά στο ιστορικό εμπορικό κέντρο της Αθήνας. . Οι αναγκαίες παρεμβάσεις για την περιοχή αυτή πρέπει να κινούνται σε πολλούς άξονες με μέτρα για:

• προστασία των πολιτών, αποκατάσταση της δημόσιας ασφάλειας και υγείας

• κοινωνική μέριμνα, με ενσωμάτωση επιλεγμένων ευπαθών ομάδων και αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής

• ενίσχυση της τοπικής επιχειρηματικότητας, έλεγχο του παραε- μπορίου

• αρχιτεκτονικό-πολεοδομικό-περιβαλλοντικό σχεδιασμό, με έμφαση στη διατήρηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της περιοχής και όχι στη βίαιη “εξυγίανσή” της.