Οταν η μικροπολιτική μπλέκει με την οικονομία

Σε αυτή τη χώρα φαίνεται ότι ακόμα και η ορθολογική οικονομική σκέψη υποτάσσεται στον λαϊκισμό και στην μικροπολιτική. Πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί η ανακοίνωση που διένειμε πριν απο λίγο το υπουργείο Οικονομικών σύμφωνα με την οποία κάποιοι οφειλέτες είχαν ταυτόχρονα ακίνητη περιουσία. Το "μήνυμα" που έστειλαν οι εγκέφαλοι της πλατείας Συντάγματος ήταν ότι η ιδιοκτησία ακίνητης περιουσίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάθε στιγμή ως εργαλείο διασυρμού. Αν και κάποιος νομικός θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει πολλά επιχειρήματα για το ορθόν τέτοιου είδους ανακοινώσεων η πραγματικότητα είναι ότι με επιλογές αυτής της μορφής αποτρέπεται κάθε λογικός άνθρωπος να επενδύσει τις αποταμιεύσεις του σε ακίνητα. Και αυτό γιατί στην ελληνική κοινωνία του 2010 δεν υπάρχουν κανόνες και κυρίως διαδικασίες. Σίγουρα οι οφειλές στο δημόσιο δεν μπορεί να θεωρηθούν ως μία κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά. Όμως υπάρχουν κάποια ερωτήματα όπως τι θα γίνει αν τα δικαστήρια -οπως συμβαίνει συχνά-ανατρέψουν τις πράξεις του υπουργείου Οικονομικών ; Ξέρετε τι τελικά θα μείνει στο μυαλό των περισσότερων; Ότι το ακίνητο δεν είναι πλέον ασφαλές περιουσιακό στοιχείο αφού ανα πάσα στιγμή μπορεί να χρησιμοποιηθεί απο το δημόσιο ως μέσο πίεσης και εξαναγκασμού. Και ποιά είναι η πιο αναμενόμενη συμπεριφορά; Απλώς οι έχοντες ρευστότητα θα στραφούν είτε σε άλλη αγορά ακινήτων είτε σε άλλες νομικές φόρμες για να περάσουν την ιδιοκτησία τους είτε σε άλλες μορφές επενδύσεων. Το αποτέλεσμα; Μία ήδη βαθειά λαβωμένη αγορά να δέχεται καθημερινά κτυπήματα που κάποιο απο αυτά μπορεί να αποδεικτεί μοιραίο. Ίσως εκεί στην πλατεία Συντάγματος να μη γνώριζαν ότι τα τελευταία στοιχεία της οικοδομικής δραστηριότητας έδειχναν ότι η οικοδομή συρρικνώνεται αφού όλο και λιγότεροι επενδύουν σε αυτή. Φυσικά είναι κατανοητή η ανησυχία κάποιων να δείξουν ότι οι "έχοντες και κατέχοντες" δεν βρίσκονται στο απυρόβλητο αλλά απο το σημείο αυτό μέχρι του να θυσιάζεται καθημερινά η αγορά ακινήτων στην κομματική σκοπιμότητα μεσολαβεί το χάος