...Και στο τέλος κερδίζει ο Λάτσης

Από Μητροπολιτικό Πάρκο με τις πολυκατοικίες της πρότασης Σουφλιά , στο Κατάρ και από εκεί στους παπανδρεϊκούς επενδυτές από όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη και στο τέλος στην Lamda του κ. Λάτση. Οι πρόσφατες εξελίξεις στην υπόθεση του Ελληνικού , παραπέμπουν στην φράση που είχε λεχθεί στο παρελθόν για τις ποδοσφαιρικές επιδόσεις της Γερμανίας σύμφωνα με την οποία «…και στο τέλος κερδίζει πάντα η Γερμανία». Στην ελληνική επιχειρηματικής εκδοχή όμως η φράση αυτή μετατρέπεται σε «…και στο τέλος κερδίζει πάντα ο Λάτσης». Και όχι μόνο κερδίζει αλλά και καταφέρνει να τα παίρνει όλα. Σίγουρα , η δραστηριότητα της εταιρίας συμφερόντων του έλληνα επιχειρηματία σε δουλειές που συνδέονται με το Δημόσιο μόνο απαρατήρητη δεν μπορεί να περάσει. Για παράδειγμα , στην περίπτωση του Mall είχαμε τα γνωστά προβλήματα με το ΣτΕ , τα οποία από ότι φάνηκε πρόσφατα βρίσκονται πολύ κοντά στην επίλυση τους. Μία άλλη περίπτωση είναι αυτή του πρώην ολυμπιακού κέντρου τύπου. Εκεί, η ίδια εταιρία κατάφερε όχι μόνο να περιορίσει δραστικά το ετήσιο μίσθωμα που κατέβαλε με βάση την αρχική συμφωνία αλλά και να επιμηκύνει χρονικά την μίσθωση προσθέτοντας και επιπλέον μερικές χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα στο υπό αξιοποίηση ακίνητο. Φυσικά, κανείς δεν έλαβε υπόψη τις διαμαρτυρίες που υπήρξαν στην Βουλή και η δουλειά προχώρησε με τους τότε εκπροσώπους της Κυβέρνησης να πανηγυρίζουν για την επιστροφή …των επενδυτών. Και πάμε τώρα στο Ελληνικό. Μετά από πολυετείς «αναζητήσεις» όλα δείχνουν ότι η Lamda θα αναλάβει την αξιοποίηση του καθώς ήταν η μοναδική προσφορά για το φιλέτο. Στο σημείο αυτό αναφύεται το πρώτο ερώτημα κυρίως ηθικής μορφής

. Όσο νομότυπη και αν είναι η διαδικασία και η αποδοχή της προσφοράς είναι δυνατόν να προχωρά η παραχώρηση ενός «εμβληματικού ακινήτου» με το επιχείρημα του ότι «δεν υπήρχε άλλος»; Αν επρόκειτο για μία ιδιωτική συναλλαγή κανείς δεν θα μπορούσε να πει το παραμικρό. Στην περίπτωση του Ελληνικού όμως μιλάμε για δημόσια περιουσία η οποία έχει όλα τα στοιχεία τα οποία την καθιστούν ΜΟΝΑΔΙΚΗ . Η χρήση του επιθέτου αυτού δεν είναι ούτε τυχαία ούτε προσχηματική. Σίγουρα , οι ειδικοί (πολεοδόμοι, χωροτάκτες , ιστορικοί, οικονομολόγοι κα) είναι οι πιο κατάλληλοι για να προσδιορίσουν τα στοιχεία εκείνα τα οποία προσδίδουν στην συγκεκριμένη έκταση τα χαρακτηριστικά της μοναδικότητας. Κάθε ένα από τα στοιχεία αυτά συνυπολογίζονται προκειμένου να υπολογιστεί η αξία του κάθε ακινήτου και επομένως και του …Ελληνικού. Το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει είναι αν οι εκτιμητές-σύμβουλοι έλαβαν υπόψη τους αυτά τα χαρακτηριστικά ή αν το αντιμετώπισαν ως οικόπεδο της Λεωφόρου Καβάλας.

Αν κρίνουμε από το τίμημα στην περίπτωση του Ελληνικού ακολουθήθηκε η μέθοδος της… Λεωφόρου Καβάλας. Δηλαδή , δεν υπολογίστηκαν καθόλου αυτά τα άυλα στοιχεία που διαφοροποιούν την αξία ενός οικοπέδου στον Βοτανικό από ένα αντίστοιχο στους πρόποδες της Ακρόπολης. Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα τόσο από την σχετική αρθρογραφία του paratiritis.gr, όσο και από όσα έχουν ειπωθεί κατά καιρούς στην Βουλή. Μάλιστα , οι αριθμοί που έχουν αναφερθεί αφορούν σε αξίες οικοπέδων της Πετρούπολης σε εποχές κρίσης. Αυτές είναι οι τιμές της αγοράς και για αυτές υπάρχει επενδυτής , θα απαντήσουν οι υπεύθυνοι της Κυβέρνησης. Σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς μπορεί να έχουν δίκιο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η απάντηση αυτή ευσταθεί. Καταρχήν δεν πουλάνε το οικόπεδο της μακαρίτισσας της θείας τους.

Το οικόπεδο αποτελεί ιδιοκτησία των ελλήνων οι οποίοι έχουν πληρώσει για να μπορεί να χαρακτηριστεί σήμερα …φιλέτο. Οι δρόμοι, οι συγκοινωνιακές υποδομές , τα δίκτυα επικοινωνιών , ο περιβάλλον χώρος είναι επενδύσεις για τις οποίες ο κάθε έλληνας έχει βάλει το χέρι στην τσέπη. Οι υποδομές αυτές , προσθέτουν αξία στην επένδυση καθώς σε αυτές προσβλέπει ο επενδυτής για να βγάλει κέρδος. Άραγε τυχαίο είναι το γεγονός ότι η επιτυχία του Mall συνδέεται με την λειτουργία του Ηλεκτρικού και ότι η έναρξη λειτουργίας του ομώνυμου σταθμού συνέπεσε με την λειτουργία του εμπορικού κέντρου; Όχι βεβαίως. Υπάρχει όμως και ένα ακόμη επιχείρημα για το ηθικό σκέλος της αξιολόγησης της απόφασης του ΤΑΙΠΕΔ. Στην σύγχρονη εκτιμητική επιστήμη και όχι μόνο σε αυτή ,προκειμένου να υπολογιστεί ή αξία οποιουδήποτε αγαθού (επενδυτικού και καταναλωτικού) εφαρμόζεται η «μέθοδος της αντικατάστασης» δηλαδή πόσα χρήματα θα πρέπει καταβάλλει ο πωλητής προκειμένου να αποκτήσει το ίδιο αγαθό κατά την στιγμή της υπογραφής της συμφωνίας πώλησης. Αν η αξία αντικατάστασης είναι υψηλότερη από το καταβαλλόμενο τίμημα τότε η συμφωνία είναι επωφελής για τον αγοραστή. Αν θελήσουμε να υπολογίσουμε με την μέθοδο αυτή την αξία του Ελληνικού τότε θα διαπιστώναμε ότι δεν υπάρχει τιμή για το Ελληνικό γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει άλλη έκταση στην Ελλάδα που να συγκεντρώνει αυτά τα χαρακτηριστικά.

Για να είναι λοιπόν συνεπείς με την συνείδηση τους θα έπρεπε πριν να ανακοινώσουν τις βουλές τους να κάνουν ένα απλό υπολογισμό: να αποτιμήσουν όλα αυτά τα άυλα «προικιά» , να κάνουν μία αναγωγή ανα τετραγωνικό μέτρο και στην συνέχεια να συγκρίνουν την αξία των «προικιών» με το προσφερόμενο τίμημα. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι κανείς από εκείνους που θα υπογράψουν την πώληση δεν έλαβε υπόψη όλα αυτά τα δεδομένα επιβεβαιώνοντας τον κανόνα : «…και στο τέλος κερδίζει ο Λάτσης». Για αυτό άλλωστε λίγες ώρες μετά την αποδοχή της προσφοράς διένειμε στους δημοσιογράφους υλικό για το «πως θα γίνει το Ελληνικό». Φαίνεται ότι ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας και οι ακόλουθοί του κάτι ήξεραν παραπάνω …

ΠΗΓΗ : paratiritis.gr