Η σιωπή των αμνών

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην αγορά ακινήτων είναι κάτι το πρωτόγνωρο. Το ένα μετά το άλλο τα πολιτικά κόμματα ανακοινώνουν τις προθέσεις τους είτε για επιβολή νέων φόρων είτε για αναδιάταξη ήδη υφισταμένων είτε κατάργηση κάποιων με την ταυτόχρονη αύξηση κάποιων άλλων. Δυστυχώς , στο παιγνίδι αυτό συμμετέχουν όλα τα κόμματα και τα δύο μεγάλα αλλά και τα μικρότερα θέλοντας προφανώς να κάνουν σαφές ότι , για αυτά η αγορά ακινήτων δεν είναι πλέον παραγωγική δραστηριότητα αλλά το μέσο προκειμένου οι έλληνες να καλύψουν τις στεγαστικές (ιδιωτικές και επαγγελματικές ) ανάγκες.

Το παράξενο είναι ότι αυτή η φορουστερία αφορά κυρίως στους ιδιώτες και τους μικρομεσαίους ενώ αντίθετα , οι μεγάλες εταιρίες που ασχολούνται με ακίνητα ουσιαστικά μένουν στο απυρόβλητο καθώς το κόστος των μέτρων για αυτές είναι πολύ μικρότερο από το αντίστοιχο των μικρών. Όλα δείχνουν ότι η οικοδομή και η αγορά ακινήτων βρίσκεται σε διαδικασία πλήρους αναδιάταξης, με τους μικρούς να οδηγούνται νομοτελειακά στο περιθώριο και τους μεγάλους να αρπάζουν με την βοήθεια του πολιτικού συστήματος «κομμάτια» της αγοράς τα οποία πριν την κρίση ήταν αποκλειστικό χώρος ενδιαφέροντος των μικρών και των μεσαίων .

Για παράδειγμα, στην αγορά κατοικίας –κύριας και εξοχικής- οι «μεγάλοι» του κλάδου ήταν απόντες. Σήμερα το νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον έλεγχο της αγοράς με την «μέθοδο της αποβολής». Με λίγα λόγια , η πολιτική αυτή τους επιβάλλει , όχι επειδή είναι πιο ανταγωνιστικοί αλλά διότι εξαφανίζει όλους τους υπόλοιπους. Και όσον αφορά στους ιδιώτες αυτοί θα περιοριστούν στο ρόλο του καταναλωτή ενώ όσο αφορά τους επαγγελματίες έχουν να διαλέξουν μεταξύ της οικονομικής τους εξαφάνισης ή της μετάλλαξης τους σε ενδιάμεσους. Αυτή η αλήθεια που κανείς δεν τολμά να πει δημόσια , είναι αποτέλεσμα μίας διαδικασίας που ουσιαστικά ξεκίνησε την πρώτη δεκαετία του 2000 με την κατάρρευση των μικρών κατασκευαστικών και την διαμόρφωση ενός ολιγοπωλιακού περιβάλλοντός με πέντε παίκτες να διαφεντεύουν μία ολόκληρη αγορά.

Στην αρχή στα δημόσια έργα και στην συνέχεια στα επαγγελματικά ακίνητα. Αργά ή γρήγορα θα μπουν στην εξοχική κατοικία και το κλοιός θα κλείσει με την κατάκτηση και της αγοράς κύριας κατοικίας. Δυστυχώς η αγορά ακινήτων με την βοήθεια του πολιτικού συστήματος εξελίσσεται σε παιγνίδι με λίγους παίκτες και τους υπόλοιπους να μετατρέπονται σε θεατές. Το παράξενο όμως είναι η σιωπή των υπόλοιπων οι οποίοι ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια την φιλοσοφία του «σφάξε με αγά μου για να αγιάσω». Ακόμα και οι συνδικαλιστικοί φορείς αναλώνονται στο βραχυχρόνιο και αγνοούν συστηματικά το μακροχρόνιο το οποίο είναι ταυτόσημο με την ίδια τους την ύπαρξη.