Σε προηγούμενο σημείωμα είχε επισημανθεί ότι η πολιτικη πολιτική της περιφοράς των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας στο παγκόσμιο μπαλκόνι θα αποδειχτεί πράξη πολιτικής αφοσύνης και θα λειτουργήσει ως μπουμερανγκ. Και πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις ήλθαν οι περίφημοι οικονομικοί οργανισμοί αξολόγησης και έκριναν ότι θα πρέπει να υποβαθμίσουν την πιστοληπτική ικανότητα της ελληνικής οικονομίας. Δεν θα σταθώ σήμερα αν οι αξιολογήσεις ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Θα ήθελα να γράψω μερικά λόγια για τους κρίνοντες .
Οι οργανισμοί αυτοί σε πολλές περιπτώσεις έχουν αποδεικτεί ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟΙ. Πριν μερικά χρόνια και λίγο πριν σκάσει η φούσκα των εξγ τίγρεων της Άπω Αντολής είχαν αξιολογήσει τις οικονομίες αυτές με τον μέγιστο συντελεστή αξιοπιστίας. Αυτοί οι ίδιοι , δεν είχαν πάρει χαμπάρι για το τι γινόνταν με τα περίφημα τοξικά ομόλογα των αμερικάνικων τραπεζών και χρειάστηκε να φτάσουμε στο παρά πέντε της κρίσης για να καταλάβουν(;) τι ακριβώς έχει συμβεί.  Για αυτούς μάλιστα κορυφαίοι ηγέτες ευρωπαϊκών χωρών -και όχι μόνο- όταν η κρίση έκανε απειλητική την εμφανισή της πάνω απο την παγκόσμια οικονομία έκαναν σαφείς παρεμβάσεις που αμφισβητούσαν όχι μόνο τα πορίσματα τους αλλά και αυτή την ίδια την ανεξαρτησία τους.
Φυσικά δεν έγινε τίποτε για να διορθωθεί το πράγμα. Και όχι μόνο αυτό , τα περίφημα πορισματα τους μπορούν να γίνουν αφορμή να κερδίσουν σε ελάχιστο χρόνο οι κερδοκόποι των χαρτιών.