Ακίνητα: Η κρίση έχει ονοματεπώνυμο

Οι άνθρωποι που έχουν πιστέψει στην αγορά ακινήτων είτε ως ιδιοκτήτες είτε ως επαγγελματίες , έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται παραπλανημένοι. Όχι τόσο για την θεαματική πτώση της αγοράς και την ύφεση όσο για τον τρόπο που έγινε . Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν στην διάρκεια των δύο τελευταίων ετών όχι μόνο ήταν αδιανόητες πριν από 27 μήνες αλλά οι περισσότεροι πίστευαν ότι η ύφεση στην παγκόσμια οικονομία θα άφηνε την αγορά ακινήτων αλώβητη. Άλλωστε , οι παλιότεροι είχαν κάθε λόγο να το πιστεύουν. Η κρίση της δεκαετίας του ΄80 που έκανε την παγκόσμια αγορά ακινήτων να παραπαίει ελάχιστα είχε επηρεάσει την ελληνική αγορά ή για να το πούμε καλύτερα απλώς είχε οδηγήσει σε πάγωμα τις ονομαστικές τιμές.

Κανείς , δεν περίμενε ότι τριάντα χρόνια αργότερα , η ελληνική αγορά ακινήτων θα βρίσκονταν αντιμέτωπη με μία πρωτόγνωρη ύφεση . Το χειρότερο απ΄όλα είναι ότι η ύφεση στην κτηματαγορά προκλήθηκε από συγκεκριμένες αποφάσεις οι οποίες ενώ εφαρμόστηκαν εν ονόματι της δημοσιονομικής ισορροπίας όχι μόνο δεν έφεραν το φορολογικό αποτέλεσμα το οποίο προσδοκούσαν οι εμπνευστές της αλλά αντίθετα προκάλεσαν μία πρωτοφανή συρρίκνωση των φορολογικών εσόδων από την αγορά ακινήτων. Τυπικό παράδειγμα θα πρέπει να θεωρηθεί, η φορολογία που επιβάλλεται στις μεταβιβάσεις ακινήτων. Η πτώση των συναλλαγών είχε ως αποτέλεσμα , τα έσοδα από αυτή να περιοριστούν στο ελάχιστο. Ανάλογο είναι και το παράδειγμα της οικοδομής: η πτώση σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα είχε ως αποτέλεσμα να περιοριστούν τα έσοδα από ΦΠΑ, σε όλη την γκάμα των οικοδομικών προϊόντων αλλά και των υπηρεσιών που συνδέονται με το…τούβλο. Να πάμε και ένα βήμα παραπέρα στην εξοχική κατοικία. Η συρρίκνωση της οδηγεί σε οικονομικό μαρασμό χιλιάδες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε μικρά νησιά και σε ανεργία χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους. Πλέον , μετά από τρείς δεκαετίες το φαινόμενο , νέοι άνθρωποι να εγκαταλείπουν το τόπο τους ελπίζοντας ότι θα βρουν εργασία στα μεγάλα αστικά κέντρα επανήλθε.

Όλα αυτά τα δεινά , τα οποία στη πράξη αποδεικνύονται άσκοπα , δυστυχώς για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, εξυπηρετούν  κάποιο συγκεκριμένο σκοπό: Την απαξίωση της αγοράς ακινήτων , η οποία από κάποιους εγκεφάλους του πλειοψηφώντας κόμματος χαρακτηρίστηκε ως μη παραγωγική επένδυση. Το δυστύχημα είναι ότι και τα υπόλοιπα κόμματα αντιμετώπισαν αυτή την εκδικητική στάση στην καλύτερη περίπτωση χλιαρά. Κατατέθηκαν κάποιες ερωτήσεις στην Βουλή από βουλευτές της αντιπολίτευσης και αυτό ήταν όλο. Η σιωπή τους αυτή, τους κατέστησε συνενόχους στο κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων του κλάδου και στο άγχος της ανεργίας 100.000 έλληνες . Φυσικά τους επόμενους μήνες, θα δούμε πολλούς από αυτούς , για ψηφοθηρικούς λόγους να ανακαλύπτουν την οικοδομή και την αγορά ακινήτων. Όμως η στάση τους στο παρελθόν είναι αρκετή για να τους αφαιρέσει κάθε επιχείρημα.

Το τελευταίο καιρό μάλιστα διατυπώθηκε  δια στόματος του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης ένα νέο επιχείρημα για να αποκτήσει ηθική διάσταση η απαξίωση της αγοράς. Ο κ. αντιπρόεδρος ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίστηκε ότι η φοροεπιδρομές έχουν στόχο να προστατεύσουν την αγορά από την απαξίωση. Δηλαδή είπε ότι βυθίζουμε στην αγορά για να μη βυθιστεί από μόνη της. Το σίγουρο είναι ότι η πολιτική αυτή οδηγεί την αγορά σε πλήρη ισοπέδωση. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι , με τον τρόπο αυτό, αντιμετωπίζεται η υπερτίμηση του παρελθόντος και όταν η αγορά θα βρει την ισορροπία τότε θα ξεκινήσει και η ανάκαμψη. Σίγουρα πρόκειται για οικονομική θεώρηση που έχει εφαρμοστεί στο παρελθόν σε χώρες όπως η Αργεντινή και που οδήγησε τον πλούτο της ακίνητης περιουσίας σε λιγοστά χέρια πολλά από τα οποία μάλιστα ήταν ξένων. Η διεθνής βιβλιογραφία , μάλιστα περιγράφει τις έγινε στην Αργεντινή και ειδικότερα που υλοποιήθηκε η επιχείρηση « Νέα Χέρια».