Ρουσφέτια με τα αυθαίρετα

Ενα ακόμη δωράκι για τις τράπεζες και τα αυθαίρετα κτίσματα που έχουν αποκτήσει μέσω κατασχέσεων έκρυβαν οι τροπολογίες στο ψηφισμένο, πλέον, νομοσχέδιο για τις δημόσιες συμβάσεις, το οποίο έφερε και πέρασε από τη Βουλή την περασμένη εβδομάδα ο υπουργός Ανάπτυξης Αδωνις Γεωργιάδης.

Στο τελικό κείμενο που πάει προς εκτύπωση στο Εθνικό Τυπογραφείο, φανερώνεται επίσης πλήθος διορθώσεων της τελευταίας στιγμής. Κάθε διόρθωση, συχνά με μουντζούρες πάνω στο χαρτί, παραπέμπει σε μια φωτογραφική διάταξη εξυπηρέτησης συμφερόντων ή ακόμη και διατυπώσεις που προσπαθούν να εξαλείψουν... αμετροέπειες, όπως εκείνη του άρθρου 218, βάσει του οποίου την οικοδομική άδεια για το αυθαίρετο Mall στο Μαρούσι την εκδίδει αυτοπροσώπως ο υπουργός Ανάπτυξης.

Για το ρουσφέτι που ζητούσαν οι τράπεζες, από το περασμένο φθινόπωρο, στις 29/9/2020, όταν επρόκειτο να λήξει η προθεσμία για την τακτοποίηση των αυθαιρέτων στην κατηγορία Ε με τις πιο βαριές παραβάσεις. Τελικά και με τον χωροταξικό νόμο 4759 τον Δεκέμβριο, τα αυθαίρετα ακίνητα που είχαν περιέλθει στην κατοχή των τραπεζών πέτυχαν να εξαιρεθούν από τις προθεσμίες και να γλιτώσουν δεσμεύσεις και πρόστιμα, σε αντίθεση με τα αυθαίρετα των απλών πολιτών.

Με την τροπολογία στον νόμο για τις δημόσιες συμβάσεις, οι τράπεζες κερδίζουν πρόσθετο «μπόνους» καθώς τους χορηγείται ανοιχτή παράταση έως το τέλος του 2025. Μάλιστα, θα μπορούν να τακτοποιήσουν όχι μόνο τα ακίνητα που έχουν ήδη κατασχέσει αλλά και εκείνα που πρόκειται να αποκτήσουν στο διάστημα αυτό, εφόσον αποδειχτεί ότι έχουν σοβαρές πολεοδομικές παραβάσεις.

Μια άκομψη προσπάθεια διόρθωσης έγινε για το θέμα των ιδιωτών (ΙΦΕ) που θα επιβλέπουν (αντί του Δημοσίου) τα δημόσια έργα. Οι επιβλέποντες θα επιλέγονται από τον εργολάβο κάθε έργου και θα αμείβονται από εκείνον, υποτίθεται για να τον ελέγχουν. Θέλοντας να απαντήσει στη Βουλή την επόμενη μέρα, ο υπουργός Υποδομών Κ. Καραμανλής είπε πως θα πληρώνονται όχι από τον εργολάβο αλλά από τις πιστώσεις του έργου. Ετσι, στο άρθρο 57 άλλαξε η διατύπωση αλλά παρακάτω, στο άρθρο 89, έμεινε ως είχε: «Η αμοιβή του ΙΦΕ βαρύνει αποκλειστικώς τον ανάδοχο...».

Για το Mall και τη νομιμοποίησή του, η αρχική διατύπωση στο άρθρο 218 (τελικά 217) ανέφερε σε ένα σημείο ότι την άδεια οικοδομής για το αυθαίρετο την εκδίδει ο υπουργός Ανάπτυξης αυτοπροσώπως και σε άλλο το Τμήμα Πολεοδομίας της Γενικής Διεύθυνσης Στρατηγικών Επενδύσεων του υπουργείου. Στο τελικό κείμενο, το Τμήμα Πολεοδομίας ορίζεται αρμόδιο μόνο να παραλάβει τα δικαιολογητικά για τη νομιμοποίηση, ο υπουργός Ανάπτυξης διαγράφεται ως πολεοδόμος και η άδεια εκδίδεται από «το αρμόδιο όργανο του υπουργείου Ανάπτυξης» που δεν κατονομάζεται! Πιθανόν για λόγους προστασίας από τις αναμενόμενες δικαστικές προσφυγές...

Για γέλια και για κλάματα η διόρθωση στον τίτλο του άρθρου που ανοίγει τις περιοχές Natura 2000 σε επενδύσεις. Ο αρχικός τίτλος του ήταν: «Καθορισμός υπο-περιοχής προστασίας στις περιπτώσεις ήπιων αναπτυξιακών έργων δημοσίου συμφέροντος». Στο τελικό, διαγράφηκαν οι λέξεις «δημοσίου συμφέροντος»!!!...

Γεμάτο μουντζούρες είναι το άρθρο 238 για τους εξωτερικούς συνεργάτες που θα έλθουν να συνδράμουν στο έργο της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Διαγραφές, παραπομπές και προσθήκες μαρτυρούν, αν μη τι άλλο, ότι η αρχική διατύπωση ήταν εμφανώς πρόχειρη. Αντίστοιχη η εικόνα και στο άρθρο 142 καθώς άλλαξαν και ξανάλλαξαν οι ημερομηνίες έναρξης ισχύος του νόμου για διάφορες κατηγορίες έργων και προμηθειών.

Η κυβέρνηση δέχθηκε σκληρή κριτική στη Βουλή για τον όγκο των 80 υπουργικών αποφάσεων που πρέπει να εκδοθούν για να επιταχυνθούν, υποτίθεται, οι επενδύσεις. Τελικά, από το άρθρο 139 που προβλέπει αυτές τις αποφάσεις, διεγράφη μία, βάσει της οποίας ο υπουργός Υποδομών θα έδινε κατευθύνσεις στις αρχές που αναθέτουν έργα ώστε «να τηρούνται οι αρχές της αναλογικότητας, της διαφάνειας, της ίσης μεταχείρισης και της αποφυγής των διακρίσεων»...