Αθήνα: Κύκνειο άσμα το γκέτο;

Η Αθήνα είναι μια πόλη που πεθαίνει και οι ευθύνες είναι πολιτικές αφού συνδέονται με αποφάσεις που δεν εξυπηρετούσαν το συμφέρον της πόλης αλλά συγκεκριμένα συμφέροντα !Σίγουρα , η γκετοποίηση του 30% περίπου της πόλης που διενεργείται σήμερα μπορεί να αποδειχθεί σε θανάσιμο πλήγμα αλλά η καταστροφή της είναι μία διαδικασία που ξεκίνησε από την εποχή του Οθωνα , ο οποίος υποχώρησε στις απαιτήσεις των αθηναίων οικοπεδούχων και δεν εφάρμοσε το πολεοδομικό σχέδιο του Κλεάνθη και του Σάουμπερτ και συνεχίστηκε αγνοώντας ακόμα και αυτό που είχε πει ο Περικλής στον Επιτάφιο: "Ιδίαις δε κατασκευαις ευπρεπέσιν,ών καθ ημέραν η τέρψις το λυπηρον εκπλήσει". Δηλαδή , οι όμορφες αρχιτεκτονικές μορφές , διώχνουν την λύπη." Η αρχιτεκτονική της στυγνής κερδοσκοπίας που συνοψίζεται στη φράση "Τσίμα,τσίμα μη χάσουμε το πόντο" κυριάρχησε και θύμα της έπεσαν πανέμορφα κτίρια που ανήκαν όχι μόνο σε ιδιώτες αλλά και σε δημόσιους φορείς. Από έρευνα που χρηματοδοτεί το realestatenews.gr που βρίσκεται σε εξέλιξη προκύπτει ότι το ίδιο το δημόσιο έδωσε το "πράσινο φώς" για κατεδαφιστούν κτίρια στολίδια όπως το Δημοτικό Θέατρο Αθηνών(1938), το Ράλλειο Μέγαρο (1940), το Βαρβάκειο Λύκειο (1956), το Αμαλίειο Ορφανοτροφείο (1959), το Ορφανοτροφείο Χατζηκώστα (1963), το Δημαρχείο Πειραιά (1972) και εκατοντάδες άλλα. Από ένα καταρχήν απολογισμό της καταστροφικής μανίας- που πρόσφερε βορά στο μπετόν την ιστορία της πόλης -προκύπτει ότι κατεδαφίστηκαν πάνω από 100 κεντρικά αρχοντικά νεοκλασικά και χιλιάδες μικρότερα στις συνοικίες (εκτιμώνται σε πάνω από 7.000). Τη θέση τους πήραν πολυώροφα κτίρια που κατελάμβαναν το 70% ακόμα και το 80% του οικοπέδου πολλά από τα οποία σήμερα αποτελούν το αθηναϊκό γκέτο. Στο βιβλίο του αείμνηστου Σόλωνα Π Κυδωνιάτη : "ΑΘΗΝΑΙ, παρελθόν και μέλλον" που εκδόθηκε από το Πνευματικό κέντρο του Δήμου Αθηναίων επί δημαρχίας Μ. Έβερτ αναφέρεται ότι "τα σπίτια του Λεκανοπέδιου Αττικής που έχουν κτιστεί βάσει αδείας δεν υπερβαίνουν το 10%..."