Από το foreignaffairs.gr,
Για αυτούς που έχουν δανειστεί, οι πιστωτές μπορούν να μοιάζουν σαν δικτάτορες. Κυβερνήσεις που βρίσκονται σε δημοσιονομικό πρόβλημα συχνά απευθύνονται σαν ικέτες στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο ενεργώντας κατ’ εντολήν των δικών του πιστωτών επιβάλλει συχνά σκληρά μέτρα στους δανειζόμενους. Μετά την οικονομική κρίση στην Ασία στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης Κλίντον για εμπορικά θέματα, Μίκι Κάντορ αποκάλεσε το ΔΝΤ «πολιορκητικό κριό» επειδή βοήθησε στο άνοιγμα των ασιατικών αγορών στα αμερικανικά προϊόντα.
Στη διάρκεια της κρίσης του Σουέζ, το 1956, οι ΗΠΑ απείλησαν να διακόψουν προς τη Βρετανία χρηματοδοτήσεις τις οποίες οι εγγλέζοι χρειάζονταν απελπισμένα εάν δεν αποσύρονταν άμεσα οι βρετανικές δυνάμεις από τη διώρυγα του Σουέζ. Ο Χάρολντ Μακμίλλαν, ως υπουργός Οικονομικών τότε, πρωτοστάτησε στα τελικά εξευτελιστικά στάδια αυτής της κρίσης, την οποία αργότερα αποκάλεσε ως «τον τελευταίο στεναγμό μιας φθίνουσας δύναμης». Και πρόσθεσε, «ίσως σε 200 χρόνια οι ΗΠΑ αντιληφθούν πώς αισθανόμαστε τώρα».