Διαμάντια

Η αγορά διαμαντιών ήταν σε μεγάλο βαθμό μονοπώλιο που ελέγχονταν από την De Beers από τα μέσα του 1800 μέχρι το 2000. Η De Beers ρύθμιζε τη ροή των διαμαντιών και έλεγχε τις τιμές. Ήταν στην πραγματικότητα ένα καταναλωτικό προϊόν και όχι ένα εμπόρευμα. Σήμερα και ενώ το μονοπώλιο έχει λήξει, η πραγματικότητα παραμένει η ίδια δηλαδή ότι τα διαμάντια κατά κύριο λόγο πωλούνται ως κοσμήματα. Σε αντίθεση με όλα τα άλλα εμπορεύματα, έχουν μικρή αξία για τη βιομηχανική εφαρμογή. Στερούνται επίσης την τυποποίηση ή ένα σημείο αναφοράς. Για παράδειγμα, το πετρέλαιο πωλείται με βάση το βαρέλι.Ο χρυσός πωλείται με τις χελώνες. Τα εμπορεύματα αυτά έχουν τα τυπικά μεγέθη και με ομοιογενή χαρακτηριστικά, κάνουν εύκολα την μεταξύ τους σύγκριση.Τα διαμάντια, από την άλλη πλευρά, είναι μοναδικά. Κάθε διαμάντι είναι διαφορετικό από το άλλ καθιστώντας δύσκολη την τυποποιημένη αξία. Προς το παρόν, δεν υπάρχει τιμή spot και οι τιμές ποικίλουν απο πωλητή σε πωλητή. Οι προσπάθειες για τη δημιουργία μιας αγοράς παραγώγων για τα διαμάντια έχουν δρομολογηθεί εδώ και δεκαετίες. Σύμφωνα με το Diamond , 194 συμβάσεις με διαμάντια αποτελούσαν αντικείμενο διαπραγμάτευσης το 1972 στη δυτική ακτή Commodities Exchange. Η προσπάθεια απέτυχε μετά από δύο εβδομάδες. Το 2007, έγινε προσπάθεια να δημιουργηθεί ένας δείκτης για διαμάντια Από το 2009, επανήλθε το ενδιαφέρον για τη δημιουργία μιας αγοράς παραγώγων για τα διαμάντια . Ενώ οι παραγωγοί διαμαντιών είναι απίθανο να υποστηρίξουν την προσπάθεια, τελικά η αγορά θα δημιουργηθεί, επειδή οι παραγωγοί διαμαντιών και οι αγοραστές θα θέλουν αντιστάθμιση του κινδύνου και οι κερδοσκόποι θέλουν να κάνουν κέρδη. Εταιρείες στην Ινδία και Κίνα μπορεί να είναι υποστηρικτές της προσπάθειας, καθώς η ζήτηση για κοσμήματα στις δύο αυτές χώρες υπερβαίνει τη ζήτηση . Από τη Μέση Ανατολή χώρες είναι επίσης πιθανοί αγοραστές.